فیلم Tangerine 2015

در شب کریسمس در خیابان‌های لس آنجلس، این فیلم یک رویداد یک‌روزه با تم خاص و به‌خوبی ساخته شده است. این فیلم با استفاده از آیفون 5s ساخته شده و پروژه‌ای از یک مدرسه فیلم‌سازی نیست. کیفیت آن واقعاً عالی بود و بازی‌های همه افراد درگیر در آن قابل تحسین است. من هرگز داستان ترنسجندر به این خوبی را ندیده‌ام. بدون هیچ توهینی، واقعاً طبیعی...

در شب کریسمس در خیابان‌های لس آنجلس، این فیلم یک رویداد یک‌روزه با تم خاص و به‌خوبی ساخته شده است. این فیلم با استفاده از آیفون 5s ساخته شده و پروژه‌ای از یک مدرسه فیلم‌سازی نیست. کیفیت آن واقعاً عالی بود و بازی‌های همه افراد درگیر در آن قابل تحسین است. من هرگز داستان ترنسجندر به این خوبی را ندیده‌ام. بدون هیچ توهینی، واقعاً طبیعی به نظر می‌رسید. کلاهدار به کارگردان، نویسنده و بازیگران. سال گذشته، صحبت‌هایی درباره شانس این فیلم در اسکار بود، اما در نهایت موفق نشد. بعد از آن، من کمی از آن فاصله گرفتم، اما حالا فرصتی برای تماشای آن داشتم و واقعاً از آن لذت بردم. نحوه توسعه داستان ساده و شخصیت‌های آن از نکات برجسته فیلم بود. نمی‌توانید پیش‌بینی کنید که چه اتفاقی می‌افتد، زیرا از هر پیچش داستان بی‌خبر خواهید بود. بیشتر فیلم در شب اتفاق می‌افتد و رنگ آسمان همان‌طور که عنوان نشان می‌دهد، نمایان‌گر آن است. فکر نمی‌کنم کسی از این فیلم بیزار باشد. فیلم آرامی بود، اما کوتاه و دل‌پذیر. یکی از بهترین فیلم‌ها در سال 2015 است. حتماً باید این فیلم را به خاطر منحصر به فرد بودنش در فیلم‌سازی و روایت داستان تماشا کنید. علاوه بر این، این فیلم سرگرم‌کننده هم هست، بنابراین دلیلی برای تماشای آن خواهید داشت. _7 از 10_ این فیلم کاملاً با آیفون محبوب من، 5S، فیلمبرداری شده است. من تا مدت اخیر یکی از آن‌ها داشتم تا اینکه باتری خراب آن بالاخره من را به آیفون 12 مینی مجبور کرد. با این حال، به جز این دستاورد فنی قابل توجه، واقعاً چیز خاصی نیست. "سین-دی" (کیتانا کیکی رودریگز) پس از 28 روز زندان به خاطر حمل و نقل مواد مخدر آزاد می‌شود و متوجه می‌شود که مردی که به خاطر او به زندان رفته - دوست‌پسرش "چستر" (جیمز رنسون) - با "دینا" (میکی اوهگان) در ارتباط بوده است. خشمگین، او به همراه بهترین دوستش "الکساندرا" (مایا تیلور) به دنبال این زن می‌رود تا با خیانت دوست‌پسرش مواجه شود. در همین حال، راننده تاکسی "رازمیک" (کارن کاراگولیان) با داستان‌های سرگرم‌کننده‌اش با مسافرانش این روایت را قطع می‌کند. "میا"، مردی به نام پرنده، یک زوجی که بیش از حد نوشیدنی‌های پیش از کریسمس مصرف کرده‌اند و هدیه‌ای بدبو و ناخواسته به او می‌دهند، همه در حالی که او به دنبال فعالیت‌های ترنسوستی در یک کوچه است. داستان‌ها به تدریج به هم پیوند می‌خورند، زیرا معلوم می‌شود که این راننده متأهل ارمنی به "سین-دی" علاقه‌مند است و همه چیز در یک فروشگاه دونات با همسر، فرزند و مادرشوهرش به اوج می‌رسد! عکاسی دستی صمیمی است و ما را با سبکی مستند مانند به زندگی حدود شش نفر که به‌خصوص جذاب یا جالب نیستند، نزدیک می‌کند. این فیلم عمدتاً در حال حرکت ساخته شده است و به ندرت وقفه‌ای وجود دارد زیرا داستان به‌صورت سیال پیش می‌رود - اما حقیقتاً داستان چندان جذابی نیست. "سین-دی" "دینا" را با پای برهنه در مرکز شهر لس آنجلس می‌کشد؛ هیچ‌کس مداخله نمی‌کند - حتی زمانی که او او را به یک اتوبوس می‌کشاند! دیالوگ‌ها ضعیف و پر از خشم است، شخصیت‌ها خودخواه هستند و بعد از حدود نیم ساعت واقعاً دیگر نمی‌توانستم به هیچ‌کدام از آن‌ها اهمیت دهم. آیا قرار است درباره دوستی باشد؟ به نظر می‌رسد همه آن‌ها به اندازه‌ای آماده خیانت به یکدیگر هستند که صبح‌ها از خواب بیدار شوند. شان بیکر فیلمی پرتنش می‌سازد، اما چیزی برای جذب مخاطب وجود ندارد. اگر این یک مستند درباره جاذبه‌های ترنسوستی در لس آنجلس بود، هیچ‌کس را به هیچ‌وجه در نوری همدلانه نشان نمی‌داد و افزودن دیالوگ به آن، این احساس اساسی را تغییر نمی‌دهد. به‌عنوان نمونه‌ای از اینکه چگونه فیلم‌سازی به‌طرز عمیقی با ظهور فناوری‌های کوچک و قابل حمل تغییر خواهد کرد، این یک مثال عالی از یک تکنیک انعطاف‌پذیر و قابل حمل است. به‌عنوان داستانی درباره انسان‌ها، واقعاً ناامیدکننده است. فیلم‌برداری با سخت‌افزارهای گران‌قیمت که نمایان‌گر سرمایه‌داری نقطه‌ای (اصطلاحی که توسط کوری داکترو مطرح شده) است، کافی نیست تا سینمای بزرگی بسازد.