فیلم The Duchess 2008

این فیلم تاریخی خوب، از نظر بصری فوق‌العاده است، اما از نظر دقت و صحت تاریخی چندین نقص دارد. جورجیانا کاوندیش، که با نام اسپنسر به دنیا آمد، یکی از شخصیت‌های جذاب، شگفت‌انگیز و کاریزماتیک جامعه بریتانیا در اواخر قرن هجدهم بود. او با ازدواج با دوک پنجم داونشایر، یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین اشراف بریتانیا، زندگی مشترکی را آغاز کرد که برای آن زمان قابل...

این فیلم تاریخی خوب، از نظر بصری فوق‌العاده است، اما از نظر دقت و صحت تاریخی چندین نقص دارد. جورجیانا کاوندیش، که با نام اسپنسر به دنیا آمد، یکی از شخصیت‌های جذاب، شگفت‌انگیز و کاریزماتیک جامعه بریتانیا در اواخر قرن هجدهم بود. او با ازدواج با دوک پنجم داونشایر، یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین اشراف بریتانیا، زندگی مشترکی را آغاز کرد که برای آن زمان قابل توجه بود. اما آن‌ها هیچ وجه مشترکی نداشتند: دوک مردی کم‌حرف بود و ازدواج را وسیله‌ای برای دستیابی به یک وارث مرد قانونی می‌دید. در مقابل، جورجیانا نمی‌خواست فقط یک شخصیت زینتی یا مادر باشد. او از زندگی‌اش ناراضی بود و آن‌قدر احساس تنهایی می‌کرد که تصمیم گرفت رابطه جنسی را که همسرش با بهترین دوستش، لیدی فاستر، آغاز کرده، بپذیرد. لیدی فاستر به خانه آن‌ها می‌آید و فرزندان نامشروعی با دوک به دنیا می‌آورد، در حالی که دوشس به خاطر دوستی با او، این وضعیت تحقیرآمیز را تحمل می‌کند و به او وابسته می‌شود. هنوز هم نگرش اخلاقی هر دو زن مورد بحث است و اینکه آیا لیدی فاستر از ابتدا به دنبال جانشینی جورجیانا بود یا نه. در ادامه می‌دانیم که هر سه عنصر این مثلث عشقی وفادار نبودند و هر یک روابط و تعهدات جنسی دیگری داشتند. وقتی دوشس از یکی از معشوقه‌هایش، چالز گری، باردار شد، مجبور شد به فرانسه سفر کند، جایی که فرزندش را به دنیا آورد و در باقی عمرش رابطه نزدیکی، اما محتاطانه با دختر نامشروعش داشت. پس از بازگشت به لندن، جورجیانا تغییر کرد: با پذیرش وضعیت زناشویی‌اش، شروع به جستجوی راه‌های فرار و حواس‌پرتی‌هایی کرد که زندگی‌اش را قابل تحمل کند. حضور او در مهمانی‌ها و بال‌ها او را به یک نماد مد تبدیل کرد و حمایت او از حزب ویگ بر روند سیاست بریتانیا تأثیر گذاشت. جورجیانا دچار اعتیاد به قمار شد و ممکن است افسردگی و حتی اختلالات غذایی هم داشت که به سرعت به وخامت حالش کمک کرد. او در سنین جوانی درگذشت و با خود بدهی‌های زیادی و آثار ادبی منتشرشده‌ای به جا گذاشت. اینها داستان مختصری از این شخصیت تاریخی جذاب است. فیلمی که به کارگردانی ساول دبی و با بازی کیرا نایتلی ساخته شده، به زندگی او نگاهی بسیار سطحی دارد و گاهی در وفاداری به حقایق تاریخی موفق نیست، هرچند از نظر بصری ما را به وجد می‌آورد. واقعاً ارزش‌های تولید بالاست و نکته بارز، لباس‌های دقیق و باکیفیتی است که به خوبی طراحی شده‌اند و دکورهای مجللی که ما را به آن زمان و فضا می‌برند. همچنین، کار دوربین‌برداری و فیلم‌برداری خوب انجام شده و موسیقی متن اثر، که توسط رچل پورتمن ساخته شده، بسیار خوب است و به خوبی از قطعات مختلف موسیقی باروک بهره می‌برد. بزرگترین انتقاد من به کار ویرایش فیلم است که زمان زیادی را صرف جزئیات کوچک می‌کند و باعث می‌شود ریتم فیلم ناهماهنگ شود. حس گذر زمان به درستی منتقل نشده است: ما هیچ‌گاه واقعاً گذر سال‌ها را متوجه نمی‌شویم، زیرا شخصیت‌ها پیر نمی‌شوند و هیچ چیزی تغییر نمی‌کند. در مورد بازیگران، فکر می‌کنم باید از کار کیرا نایتلی تقدیر کرد. این بازیگر سابقه طولانی در فیلم‌های تاریخی دارد و به نظر می‌رسد که علاقه خاصی به این نوع کارهای دراماتیک پیدا کرده است، بنابراین در نقش و شخصیت احساس راحتی می‌کرد. نحوه بازی او در مقابل رالف فاینس بسیار خوب است و او به خوبی ویژگی‌های reserved، دور از دسترس و گاهی بی‌ادبانه دوک را به تصویر می‌کشد و او را به شخصیتی ناخوشایند و اخلاقاً بحث‌برانگیز تبدیل می‌کند. هایلی اتول نیز در نقش لیدی فاستر بسیار خوب عمل کرده، اما نتوانسته است به شخصیت او ظرافت‌های اخلاقی و ابهاماتی که شخصیت تاریخی شایسته آن بود را ببخشد. فیلم همچنین شامل بازی‌های خوب از چارلوت رمپلینگ و سایمون مک‌برنی است. دامینیک کوپر هم در نقش چالز گری تلاش خود را کرده، اما نتوانستم از فکر کردن به سن بالای او برای این شخصیت که چند سال از دوشس جوان‌تر بود، جلوگیری کنم. به طور کلی، این فیلم یک درام تاریخی پیچیده‌تر است که بر اساس داستان واقعی جورجیانا (کیرا نایتلی)، یک اشراف‌زاده‌ای است که در ازدواجی بدون عشق با دوک داونشایر (رالف فاینس) که ثروتمند و تأثیرگذار است، قرار می‌گیرد. او به طرز چندان بهتری از یک مادیان زینتی در لباس‌های شیک دیده نمی‌شود، اما روح مستقل او به قدری قوی است که نمی‌تواند با این وضعیت کنار بیاید و به زودی رابطه‌ای عاشقانه با دامینیک کوپر (ارل گری) برقرار می‌کند. در همین حال، دوک معشوقه‌ای دارد و فیلم نشان می‌دهد که چگونه این مثلث‌های مختلف عشقی شکل می‌گیرد. این فیلم به وضوح انتخاب‌های (بسیار) محدود زنان در بریتانیا در قرن هجدهم را به تصویر می‌کشد، اما متأسفانه، به جز چند حضور کوتاه از چارلوت رمپلینگ، شخصیت‌ها برای من بسیار کسل‌کننده بودند. با این حال، این یک درام تاریخی با لباس‌های زیباست و برخی از بهترین خانه‌های تاریخی به خوبی به نمایش درآمده‌اند، اما در نهایت بیشتر بر سبک تأکید دارد تا محتوا.