فیلم Innerspace 1987

فیلم "Innerspace" به کارگردانی جو دنت و نوشته جفری بوم و چیپ پروسر است. در این فیلم دنيس کوايد، مارتین شورت، مگ رایان و کوین مک‌کارتی به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی این اثر توسط جری گلدسمیت و تصویربرداری آن توسط اندرو لازلو انجام شده است. داستان فیلم درباره یک کارمند مغازه که دچار وسواس بیماری است، می‌باشد که در تلاش است تا زندگی مردی که در...

فیلم "Innerspace" به کارگردانی جو دنت و نوشته جفری بوم و چیپ پروسر است. در این فیلم دنيس کوايد، مارتین شورت، مگ رایان و کوین مک‌کارتی به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی این اثر توسط جری گلدسمیت و تصویربرداری آن توسط اندرو لازلو انجام شده است. داستان فیلم درباره یک کارمند مغازه که دچار وسواس بیماری است، می‌باشد که در تلاش است تا زندگی مردی که در یک آزمایش سری به اندازه میکروسکوپی کاهش یافته و به طور تصادفی به بدن او تزریق شده را نجات دهد. البته پیش‌زمینه داستان کاملاً مضحک است، اما همه‌ی افراد درگیر در این پروژه این موضوع را می‌دانند و سعی می‌کنند با ترکیبی از هیجان، لحظات شگفت‌انگیز و تقابل خوب و بد، تماشاگران را سرگرم کنند. روایت داستان حول محور مسابقه‌ای با زمان می‌چرخد، جایی که تاک پندلتون (کوايد) از درون بدن جک پاتر (شورت) می‌جنگد. او باید جک را از دست تبهکارانی که به دنبال اسرار فرآیند مینیاتوریزاسیون هستند، دور نگه دارد و همزمان باید مراقب باشد که قبل از تمام شدن اکسیژن، جان خود را از دست ندهد. جو دنت صحنه‌های فوق‌العاده‌ای را به خوبی اجرا کرده است و نمای داخلی بدن انسان به طرز هوشمندانه‌ای به تصویر کشیده شده است. بازیگران در بهترین فرم خود قرار دارند و رابطه مرکزی بین کوايد و شورت به شدت سرگرم‌کننده و مملو از لحظات خنده‌دار و خطرناک است. دنت و تیمش به طرز نابی جنبه‌های دوگانه داستان را مدیریت کرده‌اند، به طوری که نبرد درون بدن جک به‌طور همزمان با چالش‌های او در دنیای واقعی ادامه دارد. این فیلم یک کمدی علمی تخیلی فوق‌العاده است که دنت با استفاده از ابزارهای ویژه، مفهوم "سفر شگفت‌انگیز" را به یک ماجرای اکشن کمدی تبدیل کرده است. همچنین موسیقی متن فیلم بسیار خوب است! 8/10 **یک کمدی خنده‌دار، مؤثر و آشنا که شایسته است از گمنامی خارج شود.** این یکی از آن کمدی‌های «بدون دردسر» است که می‌توانیم بدون نگرانی از صحنه‌های شرم‌آور یا نامناسب برای کودکان و بزرگ‌ترهای انتقادگر، با خانواده تماشا کنیم. این فیلم مربوط به دهه 80 است و از نظر زمان کمی قدیمی به نظر می‌رسد، اما این موضوع برای افرادی مثل من که واقعاً به فیلم‌های قدیمی علاقه‌مند هستند، مشکلی ندارد. داستان بسیار خوب است و حول یک آزمایش که به اشتباه می‌افتد و شامل مینیاتوریزاسیون یک کشتی با یک سرنشین انسانی می‌شود، می‌چرخد. این کشتی باید به یک خرگوش آزمایشگاهی تزریق شود: وقتی آزمایشگاه توسط باندی‌ها که می‌خواهند آن فناوری را بدزدند، مورد حمله قرار می‌گیرد، یکی از دانشمندان فرار کرده و در نهایت مایع حاوی کشتی را به بدن یک شهروند بی‌خبر تزریق می‌کند. آنچه بعد از این اتفاق می‌افتد، بسیار خنده‌دار است. دنيس کوايد به عنوان خلبان کشتی، کار نسبتاً خوبی انجام می‌دهد. فکر می‌کنم او از منطقه راحتی خود خارج نمی‌شود و وظیفه پیچیده‌ای ندارد. اما مارتین شورت به عنوان مرد ترسو و خجالتی که به طور تصادفی در این ماجرا گرفتار می‌شود، درخشان عمل می‌کند. این بازیگر توانسته است یک خط سیر جالب برای شخصیت خود ایجاد کند که به تدریج اعتماد به نفس و روحیه ماجراجویانه بیشتری پیدا می‌کند. مگ رایان بدترین متن را دارد: او فقط باید جذاب باشد و ترس را نشان دهد. جو دنت سزاوار تقدیر برای کارش در این فیلم است. او کارگردانی نیست که من به خوبی بشناسم، اما فکر می‌کنم این فیلم با آنچه او بیشتر دوست دارد انجام دهد، همخوانی دارد. ممکن است این فیلم از نظر علمی به‌روزترین نباشد، اما با شوخ‌طبعی و روحیه‌ای بی‌تظاهر و دوست‌داشتنی این کمبود را جبران می‌کند. تیم جلوه‌های ویژه نیز کار فوق‌العاده‌ای انجام داده است، چه در لحظاتی که کشتی مینیاتوریزه می‌شود و چه در فیلمبرداری درون بدن انسان که واقع‌گرایی به خوبی به تصویر کشیده شده است.