فیلم Men in Black 1997

شاید فیلم به اندازه‌ای که امیدوار بودید، موفق نباشد، اما هر دو بازیگر اصلی در این اولین قسمت واقعاً تلاش کرده‌اند و "مردان سیاه‌پوش" پس از این همه سال همچنان کمی سرگرم‌کننده است. امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً پیشنهاد می‌کنم آن را تماشا کنید. **کمدی علمی-تخیلی سرگرم‌کننده با بازی تامی لی جونز و ویل اسمیت** یک افسر پلیس ورزیده در نیویورک (ویل اسمیت)...

شاید فیلم به اندازه‌ای که امیدوار بودید، موفق نباشد، اما هر دو بازیگر اصلی در این اولین قسمت واقعاً تلاش کرده‌اند و "مردان سیاه‌پوش" پس از این همه سال همچنان کمی سرگرم‌کننده است. امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً پیشنهاد می‌کنم آن را تماشا کنید. **کمدی علمی-تخیلی سرگرم‌کننده با بازی تامی لی جونز و ویل اسمیت** یک افسر پلیس ورزیده در نیویورک (ویل اسمیت) به یک سازمان دولتی مرموز می‌پیوندد که به تعاملات فرازمینی در زمین می‌پردازد. تامی لی جونز نقش شریک ارشد او را بازی می‌کند، ریپ تورن رئیس آژانس است، و وینسنت د'اونوفریو نقش یک روستایی تسخیر شده و لیندا فیورنتینو نقش یک پزشک قانونی جذاب را ایفا می‌کند. "مردان سیاه‌پوش" (1997) در نیمه اول بسیار سرگرم‌کننده است، اما در قسمت آخر کمی از انرژی خود را از دست می‌دهد. با این حال، این فیلم برای زمانی که به سرگرمی و هیجان نیاز دارید، مناسب است. تا به امروز، این فیلم سه دنباله الهام‌بخش شده است: "مردان سیاه‌پوش II" (2002)، "مردان سیاه‌پوش 3" (2012) و "مردان سیاه‌پوش: بین‌المللی" (2019) که آخری تنها فیلمی در این سری است که تامی لی جونز و ویل اسمیت در آن حضور ندارند. مدت فیلم 1 ساعت و 38 دقیقه است و در نیویورک و مناطق اطراف آن (مانند شهر جرسی) و همچنین در دره سمی (برای صحنه سقوط بشقاب پرنده) و مناطق نزدیک به لس‌آنجلس/کالور سیتی فیلمبرداری شده است. امتیاز: B- تماشای خوبی است، می‌توان دوباره تماشا کرد و توصیه می‌شود. این فیلم به لحاظ تاریخی بهتر از آنچه که واقعاً بود به نظر می‌رسید. حداقل احساس می‌کردم که برخی از مفاهیم نفوذ بیگانگان به زمین را به صنعت معرفی کرده است، حتی اگر واقعاً اینطور نباشد. شاید بیشتر این ایده را محبوب کرده باشد، اما در انتقال بین دیدگاه عادی ما به زمین و جامعه‌ای یکپارچه بسیار خوب عمل کرده است. یا شاید من واقعاً به مفهوم بیگانگان در سیاره‌مان علاقه‌مندم. به هیچ وجه فکر نمی‌کنم که این رویکرد درست بود: طنز آن معمولاً به اندازه‌ای که خنده‌دار باشد، آزاردهنده است و تامی لی جونز به اندازه ویل اسمیت (که شخصاً می‌گویم این نکته مهمی است) به عنوان شخصیت جدی خنده‌دار است، و هر دوی آنها شایسته تقدیر هستند. با این حال، آنها برای این فیلم کاملاً مناسب بودند و تمام بازیگران مکمل نیز عالی عمل کردند. وینسنت د'اونوفریو در نقش "غیر ادگار" احتمالاً خنده‌دارترین شخصیت در فیلم برای من بود و فکر نمی‌کنم که قرار بود اینطور باشد. بخش "مخفی کردن اطلاعات حیاتی از تازه‌کار" کلیشه‌ای و خسته‌کننده است، اما این نیز بخشی از جوک‌های فیلم است. من قطعاً این فیلم را دوست دارم و عاشق آنچه می‌توانست باشد هستم. یکی دیگر از فیلم‌های محبوب من. بیگانگانی که به عنوان انسان‌ها پنهان شده‌اند. مmmmm به نظر می‌رسد واقعی است. این فیلم فوق‌العاده خنده‌دار است. یک سوال دارم، آیا تا به حال من را با فلش گمراه کردی؟ (با خنده) به تازگی این فیلم را دوباره دیدم - به مناسبت 25 سالگی از زمان اکران اولیه‌اش، و تا به امروز هنوز تصویر بیگانگان کوچک با کالسکه معاف از عوارض سیگار را به یاد دارم که سعی داشتند از زمین فرار کنند بعد از اینکه ما تهدید به تخریب از سوی امپراتوری "آرکیلیان" با سلاح‌های قدرتمند شدیم - که می‌خواستند "کهکشان" خود را پس بگیرند. این وظیفه "K" (تامی لی جونز) و همکار تازه‌کارش "J" (ویل اسمیت) است که این شیء را شناسایی کرده و سعی کنند آن را پیدا کنند - و همچنین موجود شیطانی که امپراتور آنها را کشته است - قبل از اینکه امپراتوری اقداماتی زمین‌سوز انجام دهد. بین این دو ستاره دینامیک عالی وجود دارد، و شوخی‌های زیادی برای تکمیل جلوه‌های ویژه سرگرم‌کننده وجود دارد و همان‌طور که متوجه می‌شویم، شخصیت‌های زیادی در بین موجودات بیگانه وجود دارد که از زمانی که خدا بچه بود، در این سیاره زندگی می‌کنند. پایان فیلم کمی طولانی می‌شود، اما به خوبی آزمون زمان را گذرانده است و هنوز هم به راحتی بهترین فیلم در این فرانچایز است. "مردان سیاه‌پوش" به علاقه‌مندی مادام‌العمر من به بیگانگان پیوند می‌خورد. این کمدی علمی-تخیلی یک سفر لذت‌بخش با ویل اسمیت و تامی لی جونز است که ترکیب کاملی از طنز و اکشن را ارائه می‌دهد. این فیلم از دوران کودکی من است که با ترکیب عالی کمدی و جذابیت‌های فرازمینی، جذابیت خود را حفظ کرده است. شاید برخی از جلوه‌های CGI و پروتزها به استانداردهای امروزی قدیمی به نظر برسند، اما همچنان قابل قبول هستند و به فیلم حس نوستالژیک اضافه می‌کنند بدون اینکه از لذت کلی آن کاسته شود. جلوه‌های عملی هنوز هم به طرز شگفت‌انگیزی خوب هستند و به جذابیت منحصر به فرد فیلم افزوده‌اند. از نظر استانداردهای امروزی، این فیلم به شدت قابل تماشا دوباره است و امتیاز آن 8 از 10 است.