فیلم On Dangerous Ground 1951

زباله، تمام چیزی که ما با آن سروکار داریم زباله است. فیلم "در زمین خطرناک" به کارگردانی نیکلاس ری و با بازی آیدا لوپینو، رابرت رایان و وارد باند ساخته شده است. این فیلم به‌طور آزاد از رمان "دیوانه با دل بسیار" نوشته جرالد باطِلر توسط ری و ای. آی. بذرایدس اقتباس شده است. فیلمبرداری این اثر بر عهده جورج ای. ديسکنت بوده و موسیقی آن...

زباله، تمام چیزی که ما با آن سروکار داریم زباله است. فیلم "در زمین خطرناک" به کارگردانی نیکلاس ری و با بازی آیدا لوپینو، رابرت رایان و وارد باند ساخته شده است. این فیلم به‌طور آزاد از رمان "دیوانه با دل بسیار" نوشته جرالد باطِلر توسط ری و ای. آی. بذرایدس اقتباس شده است. فیلمبرداری این اثر بر عهده جورج ای. ديسکنت بوده و موسیقی آن توسط برنارد هرمن و پل ساوتل تهیه شده است. داستان درباره کارآگاهی به نام جیم ویلسون است که خسته، تنها و از نظر روانی تحت فشار است. پس از اینکه بالاخره صبر رؤسای خود را به سر می‌آورد، به شهر وِست‌هام در شمال روستایی فرستاده می‌شود تا در یک پرونده قتل کمک کند. هدف این است که او را از خیابان‌هایی که از آن‌ها خسته شده، دور کنند و از آنکه به سمت خشونت برود، جلوگیری کنند. در اینجا، در میان مناظر زمستانی، او با ماری مالدن (لوپینو) که تقریباً نابیناست، در تماس قرار می‌گیرد. ماری تمام کلیدهای معما و در انتهای سفر ویلسون را در دست دارد. از همان ابتدا، هیچ شکی نیست که نیکلاس ری ما را به سفری نوآر خواهد برد. موسیقی پرشور هرمن با آغاز شبانه فیلم همراه است و عکاسی ديسکنت فوراً شهری خشن را به تصویر می‌کشد که زندگی در خیابان‌ها دشوار است. مکانی که تنهایی می‌تواند روح را فرسوده کند و یأس از بارها و آپارتمان‌های ارزان‌قیمت سرازیر می‌شود. این به‌طور خلاصه، به خوبی تلخی و وضعیت روحی جیم ویلسون را توصیف می‌کند. ویلسون که زمانی ورزشکاری برجسته بود، در تنهایی غرق شده و تنها سهم او از جامعه کارش است، اما این نیز روز به روز کاهش می‌یابد. حال و هوای او با همکارانش، پاپ و پیت، که به راحتی می‌توانند پس از پایان شیفت خود خاموش شوند، بهتر نمی‌شود؛ اما آن‌ها خانواده‌ای دارند که به خانه بروند، در حالی که ویلسون اینگونه نیست. تنها منبع شادی ویلسون، پسربچه‌ای است که به‌طور موقت با او در خیابان فوتبال بازی می‌کند (یک پرتو نادر از نور در نیمه اول غم‌انگیز فیلم). سپس فیلم به عمل دوم خود منتقل می‌شود، انتقالی که "در زمین خطرناک" را در سال‌های اخیر به یک اثر بسیار بحث‌برانگیز تبدیل کرده است. ویلسون به شمال فرستاده می‌شود تا به‌طور مؤثر آرام شود و وارد روستای برفی در شمال می‌شود. تاریکی به روشنی تبدیل شده است. تمام سبک و سرعت فیلم تغییر کرده، اما هنوز هم اینجا جایی است که با بدی آغشته شده است. دختری کشته شده و ویلسون هنوز در جستجوی شر است. شرّی که پدر دختر مقتول (وارد باند در نقش والتر برنت) می‌خواهد با خشم انتقامی خود نابود کند. در حالی که این دو مرد در جستجوی قاتل هستند، ویلسون در خشم برنت، خود را می‌بیند، اما هنگامی که آن‌ها به کلبه منزوی ماری مالدن می‌رسند، اوضاع کمی تغییر می‌کند. این فیلم به عنوان یکی از فیلم‌های مورد علاقه مارتین اسکورسیزی شناخته می‌شود و بر روی "راننده تاکسی" تأثیر گذاشته است. بسیاری از طرفداران نیکلاس ری آن را بهترین فیلم او می‌دانند (شخصاً من "در مکانی تنها" را ترجیح می‌دهم). عجیب است که خود ری از فیلم راضی نبود و آن را ناکام و نه نتیجه نهایی که در نظر داشت، می‌دانست. ری می‌خواست فیلمی با سه بخش باشد، نه دو قسمتی که داریم؛ با سومین بخش که بسیار تیره‌تر و نواری‌تر از آنچه که در نهایت به دست آمده، باشد. با این حال، اگرچه پایان کمی ناهماهنگ برای ژانری که در آن قرار دارد، است، هنوز هم فیلم فوق‌العاده‌ای است که بیشتر به سفر شخصیت اصلی‌اش مربوط می‌شود تا تنوعی که پایان‌بندی ایجاد می‌کند. رایان فوق‌العاده است، اجرای قدرتمند و قابل باوری دارد، در حالی که لوپینو به زیبایی تأثیر آرامش‌بخش ماری بر ویلسون و تضاد او با تاریکی درون فیلم را به تصویر می‌کشد. واضح است که موسیقی هرمن تأثیرگذار است؛ به‌خصوص در آغاز، بخش انتقالی از شهر به روستا و تعقیب بر روی صخره. در حالی که ری با مهارت همیشگی‌اش تاریکی را با جنبه‌های تقریباً شاعرانه ترکیب می‌کند. ۸/۱۰