فیلم The Intern 2015

این فیلم گزینه‌ای مناسب برای تماشا در آخر هفته است. ایده فیلم خوب است، اما داستان آن معمولی و پیش‌بینی‌پذیر است. بازی عالی بازیگران از نقاط قوت آن است. این فیلم به وضوح بهترین اثر کارگردان است. من از آثار قبلی او لذت برده‌ام، اما این فیلم با آن‌ها کاملاً متفاوت است. فیلمنامه به خوبی نوشته شده و به دنیای معاصر بسیار بهتر از تمرکز صرف...

این فیلم گزینه‌ای مناسب برای تماشا در آخر هفته است. ایده فیلم خوب است، اما داستان آن معمولی و پیش‌بینی‌پذیر است. بازی عالی بازیگران از نقاط قوت آن است. این فیلم به وضوح بهترین اثر کارگردان است. من از آثار قبلی او لذت برده‌ام، اما این فیلم با آن‌ها کاملاً متفاوت است. فیلمنامه به خوبی نوشته شده و به دنیای معاصر بسیار بهتر از تمرکز صرف بر روی روابط پرداخته است. افزودن موضوعات دیجیتال به داستان تفاوت زیادی ایجاد کرده و من کاملاً از آن لذت بردم. فکر نمی‌کنم که این فیلم مشابه «کارآموزی» باشد، اما تا حدی مشابه و در هر زمینه‌ای بهتر است. شما با من موافق خواهید بود که پوسترها یا تریلرهای فیلم چندان جذاب نبودند و فیلم به خوبی توانست توجه ما را جلب کند. معمولاً فیلم‌های دو ساعته برای من نگران‌کننده هستند، اما وقتی فیلمی مانند این به این مدت طولانی ادامه دارد، می‌توانم حتی نیم ساعت دیگر هم بنشینم. به هر حال، با این داستان و زمان‌بندی‌اش، ریتم فیلم فوق‌العاده بود. وقتی چیزی جالب در حال وقوع است، ما نقص‌ها را فراموش می‌کنیم و از زمان‌مان لذت می‌بریم، که دقیقاً همین کار را در اینجا انجام دادم. این فیلم یک کمدی نیست که بخواهید به طور بلند بخندید، بلکه کمدی‌ای است که شخصیت‌های جالبی دارد. داستان درباره کسب‌وکار دیجیتال است و بیشتر افرادی که در دنیای کامپیوتر هستند به عنوان «گیک» شناخته می‌شوند. دنیای آن‌ها چیزی جز وابستگی به کارشان نیست و دنیای واقعی را فراموش کرده‌اند. حتی برای کسی که در اتاق کناری است، فقط توییت می‌کنند. برای آن‌ها یادآوری این که فقط خودشان تغییر کرده‌اند و نه دنیای فیزیکی، اهمیت دارد و در اینجا شخصیت اصلی که پیر و داناست بر نسل جوان تأثیر می‌گذارد. بدون شک بهترین بخش فیلم بازیگران آن بودند، به جز کارگردانی و داستان. رابرت دنیرو 73 ساله با نمایش فوق‌العاده‌اش همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نمی‌دانم چه کسی در ذهن نویسنده بود، اما این نقش به جز او به هیچ کس دیگری نمی‌خورد. و سپس آن هاتاوی در طرف مقابل با نقش خود به خوبی با دنیرو رقابت می‌کند. از نظر روایت، فیلم با داستان دنیرو آغاز می‌شود، اما به سرعت در میانه به دیگران نیز می‌پردازد. سپس از موضوعات حرفه‌ای به زندگی شخصی می‌رسد و یک خانواده کوچک را معرفی می‌کند که تحت تأثیر مادر کارآفرین قرار دارد. بنابراین اگر انتظار یک کمدی دارید، احتمالاً ناامید نخواهید شد، چرا که آنچه ارائه می‌دهد در واقع یک درام دلگرم‌کننده با لحظات احساسی است. به‌ویژه به جوانانی که به دنیای دیجیتال وابسته‌اند، این فیلم را توصیه می‌کنم! این فیلم «کارآموز» یک کمدی/درام است که در سال 2015 به کارگردانی نانسی مایرز ساخته شده و در بروکلین، نیویورک رخ می‌دهد. اولین چیزی که توجه مرا جلب کرد، بازیگران آن، یعنی آن هاتاوی و رابرت دنیرو به عنوان شخصیت‌های اصلی بود. این دو به نظر جالب می‌رسند و می‌خواستم بدانم داستان چیست. دلیل دیگری که باعث شد فیلم را تماشا کنم، مکان آن بود. فیلم‌ها و سریال‌های زیادی در نیویورک ساخته می‌شوند و من دوست دارم فیلم‌هایی که مناظر خیره‌کننده‌ای از این شهر دارند. «کارآموز» داستان بن ویتاکر (رابرت دنیرو) است که 70 ساله است. او خانواده‌ای (پسر و نوه‌ها) دارد که دور از او زندگی می‌کنند و او بیوه است. او زمان و تمایل کافی برای انجام کارهای جدید دارد. بن در یک فروشگاه آنلاین لباس‌های زنانه شغلی پیدا می‌کند و به عنوان کارآموز شروع به کار می‌کند و وظیفه‌اش کمک به جولز اوستین (آن هاتاوی)، زنی جوان که این کسب‌وکار را اداره می‌کند، است. به نظر من، جالب‌ترین بخش داستان رابطه بین جولز و بن است. او جوان و بی‌تجربه است، در حالی که او دانا و با تجربه در کسب‌وکار است. با اینکه بین آن‌ها فاصله سنی زیادی وجود دارد، اما آن‌ها دوستان خوبی می‌شوند. بن نه تنها در کار، بلکه در زندگی شخصی جولز نیز از او حمایت می‌کند. خانواده جولز در حال فروپاشی است و او فکر می‌کند اگر یک مدیر جدید استخدام کند، خانواده‌اش دوباره خوب خواهد شد. این یک انتخاب بین کارش که برایش بسیار مهم است و خانواده‌اش است. او چه باید بکند؟ آیا این تصمیم می‌تواند رابطه او با شوهرش را نجات دهد؟ این یک تصمیم سخت است، اما با کمک بن، او تصمیم درستی می‌گیرد. «تجربه هرگز کهنه نمی‌شود» ایده کلی فیلم است. به نظر می‌رسد که این به این معناست که تجربه همیشه لازم است، همیشه مدرن و همیشه مفید است، بدون توجه به نوع آن. من این ایده و این فیلم را به طور کلی دوست دارم. این فیلم از نظر احساسی بسیار مهربان و در عین حال دراماتیک است. بازیگری شما را می‌خنداند، می‌گریاند و سپس دوباره می‌خنداند. به‌ویژه صحنه آخر شما را آرام و راضی می‌کند و این احساسی است که بعد از تماشای کل فیلم خواهید داشت. من «کارآموز» را حدود 6 بار دیده‌ام و هر بار شخصیت‌ها این احساسات را برایم زنده می‌کنند. اگر می‌خواهید چیزی آسان، گرم و دلنشین تماشا کنید، حتماً این فیلم را ببینید. «یکی از فیلم‌های مورد علاقه من در سال گذشته، «کارآموز» نانسی مایرز بود. آن‌ها به آن برای جوایز اسکار توجه نمی‌کنند، در حالی که من فکر می‌کنم رابرت دنیرو یکی از بهترین اجراهای سال را در این فیلم داشت. فکر می‌کنم فیلمنامه واقعاً یکی از بهترین‌های او بود.» این را کوئنتین تارانتینو گفت و افزود که این فیلم شایسته اسکار است. به‌طور کلی یک فیلم دلنشین و خوب است. این یکی از آن فیلم‌هایی است که می‌توانید آن را تماشا کنید و فقط بنشینید و استراحت کنید. شخصیت‌ها عجیب و جالب هستند و همچنین داستان فوق‌العاده است. من برای مدت طولانی آن را کنار گذاشته بودم، اما خوشحالم که آن را تماشا کردم.