فیلم Beneath the Planet of the Apes 1970

**مقایسه جیمز فرانسیسکوس با دیوانگان جهش یافته!** دنباله‌ای تاریک و فوق‌العاده از کلاسیک اصلی که فراتر از پایان ناامیدکننده فیلم اول می‌رود و پایانی حتی افسرده‌کننده‌تر ارائه می‌دهد! این کار آسانی نیست با توجه به اینکه پایان فیلم اول چقدر تیره و ناامیدکننده بود. من این فیلم را دوست دارم. جیمز فرانسیسکوس افسانه‌ای (از فیلم «دره گوانگی») در نقش فضانورد برنت ظاهر می‌شود - که برای پیدا...

**مقایسه جیمز فرانسیسکوس با دیوانگان جهش یافته!** دنباله‌ای تاریک و فوق‌العاده از کلاسیک اصلی که فراتر از پایان ناامیدکننده فیلم اول می‌رود و پایانی حتی افسرده‌کننده‌تر ارائه می‌دهد! این کار آسانی نیست با توجه به اینکه پایان فیلم اول چقدر تیره و ناامیدکننده بود. من این فیلم را دوست دارم. جیمز فرانسیسکوس افسانه‌ای (از فیلم «دره گوانگی») در نقش فضانورد برنت ظاهر می‌شود - که برای پیدا کردن تیلور گم‌شده فرستاده شده است. او او را، البته، در عمق ویرانه‌های یک شهر پساآخرالزمانی پیدا می‌کند - در اسارت دیوانگان روانی با قدرت تلپاتی. در همین حال، آن «میمون‌های مزاحم» به سمت شهر در حال حرکت هستند تا بفهمند چه اتفاقی در حال وقوع است و این همه سر و صدا درباره گزارش‌هایی از «میمون‌های مصلوب و مجسمه‌های خونین» چیست. این همه به یک اوج شگفت‌انگیز منجر می‌شود که «مدت‌ها فراموش نخواهید کرد». همه چیز بسیار آزاردهنده است و دقیقاً به همین دلیل است که موفق می‌شود. از پنج فیلم اصلی «سیاره میمون‌ها»، تنها فیلم اول (۱۹۶۸) و این دنباله، «زیر» (۱۹۷۰)، واقعاً بزرگ و ارزشمند هستند. سه پیش‌درآمد کیفیت کمتری دارند: «فرار از» (۱۹۷۱) نکات جالب و سرگرمی دارد، «فتح» (۱۹۷۲) قابل قبول است اما خیلی تک‌بعدی است و «نبرد برای» (۱۹۷۳) ضعیف است. «زیر» تنها دنباله واقعی است، بنابراین، هم فیلم اصلی و هم «زیر» باید به عنوان یک داستان طولانی در نظر گرفته شوند. داستان حول محور فضانورد جیمز فرانسیسکوس می‌چرخد که به سیاره میمون‌ها فرود می‌آید تا تیلور و خدمه‌اش را پیدا کند. او با یک دختر ابتدایی که تیلور را می‌شناسد (نوا، با بازی لیندا هریسون فوق‌العاده) تماس می‌گیرد و سپس برای پیدا کردن او به جستجو می‌پردازد که ابتدا به شهر میمون‌ها و سپس به «منطقه ممنوعه»، یک ویرانه‌ی هولوکاستی با یک پناهگاه زیرزمینی مرموز می‌رسد. در دوران کودکی، همیشه «زیر» را بیشتر از فیلم اصلی دوست داشتم. چرا؟ شاید به این دلیل که «زیر» اکشن بیشتری دارد، به ویژه در پایان، و مفهوم جهش‌یافتگان روانی هم ترسناک و هم جذاب بود. اما به عنوان یک بزرگسال، به تدریج فیلم اصلی را بیشتر و بیشتر درک کردم؛ این فیلم عمیق‌تر از «زیر» است و بیشتر جنبه‌های فکری دارد. هر فیلم نقاط قوت و ضعف خود را دارد و به خوبی یکدیگر را تکمیل می‌کنند. بسیاری جیمز فرانسیسکوس را به عنوان کپی هسـتون مورد انتقاد قرار می‌دهند. اگرچه این انتقاد معقول است (لیندا هریسون فرانسیسکوس را به عنوان نسخه کوچکتر چارلتون هسـتون توصیف کرده است) و هسـتون به عنوان تیلور واقعاً غیرقابل تکرار است (پس اصلاً تلاش نکنید)، من هرگز با فرانسیسکوس در این فیلم مشکلی نداشتم. او در نقش فضانورد گم‌شده در سیاره‌ای دیوانه‌وار کار خوبی انجام می‌دهد. شخصیت او، برنت، مانند تیلور ناامید از بشریت نیست، بنابراین کمتر «تیز» به نظر می‌رسد، اما برنت یک «هرجای» خوب است. تمام شخصیت‌های اصلی از فیلم اول حضور دارند. به جز نوا و تیلور، داستان شامل دکتر زایوس (موریس ایوانز)، زیرا (کیم هانتر) و کرنلیوس است. متأسفانه، رودی مک‌داول در دسترس نبود تا نقش کرنلیوس را بازی کند، بنابراین دیوید واتسون برای این نقش به کار گرفته شد که مشکلی ندارد زیرا نمی‌توانید زیر تمام آرایش میمون‌ها تشخیص دهید و واتسون به خوبی از مک‌داول تقلید می‌کند. یک شخصیت جدید به نام اورسوس، ژنرال گوریل، معرفی می‌شود که توسط جیمز گرگوری بازی می‌شود (او را از قسمت «چاقوی ذهن» سریال اصلی «اسکات» به یاد دارید؟). چه کسی می‌تواند سخنرانی انگیزشی اورسوس را فراموش کند: «تنها انسان خوب، انسان مرده است!!»؟ صحنه‌ها و تصاویری عالی وجود دارد؛ به عنوان مثال، گوریل‌ها در منطقه ممنوعه در حال حرکت هستند و ظهور عظیم قانون‌گذار مورد احترام آنها با صورت خونین، سپس سقوط کردن. برخی انتقاد می‌کنند که نیمه اول داستان تنها تکرار ضعیفی از فیلم اصلی است (فضانورد سقوط می‌کند، متوجه می‌شود که میمون‌ها بر سیاره حکومت می‌کنند و در شهر میمون‌ها به دام می‌افتد)، اما این داستان در بار اول عالی بود، چرا که دوباره با برخی تفاوت‌ها تجربه نشود؟ (به ویژه از آنجایی که «زیر» دو سال پس از فیلم اصلی منتشر شد). من اعتراف می‌کنم که این بخش از «زیر» به خوبی فیلم اصلی نیست، حتی کمی خسته‌کننده است (یعنی بعد از دیدن فیلم اول)، اما صبر کنید تا برنت و نوا از شهر میمون‌ها فرار کنند و یک لانه زیرزمینی مرموز و جذاب را کشف کنند. یکی از انتقاداتی که همیشه به «زیر» داشتم این است که موسیقی لئونارد روزنمن نسبت به موسیقی اصلی جری گلدسمیت کمی معمولی است. این موسیقی به درستی تقلید از اصلی کرده و قابل قبول است، اما به اندازه کافی خوب نیست. چرا آنها فقط موسیقی گلدسمیت را دوباره استفاده نکردند؟ از نظر فنی، «زیر» به هیچ وجه به خوبی فیلم اصلی نیست به دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای واضح. موسیقی زیر استاندارد یکی از مثال‌هاست؛ مثال دیگر ماسک‌های میمونی که در برخی صحنه‌ها خیلی آشکار است. اما اینها انتقادات جزئی هستند و هرگز مانع از لذت من از فیلم نشدند. با این حال، می‌توانم ببینم که چرا برخی به این دلیل به فیلم امتیاز کمتری می‌دهند. اوج داستان شگفت‌انگیز است و منظورم این است که به معنای واقعی کلمه، زیرا برنت در نهایت تیلور را پیدا می‌کند و گوریل‌ها به زیرزمین حمله می‌کنند. اکشن فوق‌العاده‌ای در پی دارد و سپس... خوب، نمی‌خواهم اوج نیهیلیستی را فاش کنم. با این حال، همیشه پایان را دوست داشتم؛ به نوعی به اندازه پایان نمادین فیلم اصلی عالی است. این فیلم ۹۵ دقیقه طول می‌کشد و در پارک ایالتی مالibu Creek در کالیفرنیا، استودیوهای قرن بیستم و پارک ایالتی Red Rock Canyon فیلم‌برداری شده است. نمره: A- **هشدار اسپویلر در مورد ماهیت جهش‌یافتگان** آشکار می‌شود که جهش‌یافتگان روانی کاریکاتورهای انسانی هستند که به معنای واقعی کلمه بمب «روز قیامت» را پرستش می‌کنند، بمبی که قادر به نابودی کل سیاره است. به نظر می‌رسد انسان‌ها حتی در وضعیت تضعیف‌شده به چیزی برای پرستش نیاز دارند که نشان می‌دهد بشریت به طور غیرقابل درمانی مذهبی است. این ممکن است یک بازتاب منفی بر دین باشد، که تلاش انسانی برای ارتباط با خداست (دین به معنای «بازگشت به_binding» است)، اما این یک بازتاب منفی بر مسیحیت کتاب مقدسی نیست که به ارتباط خالق با بشریت از طریق مرگ و قیامت مسیح و قدرت حیات‌زا و زایشی روح می‌پردازد. در هر صورت، ماهیت دینی انحراف‌یافته جهش‌یافتگان روانی چیزی کمتر از جالب نیست، هرچند در برخی مواقع کمی خنده‌دار به نظر می‌رسد، مثلاً «همبستگی خاکستری مقدس». با این حال، تصویرسازی قدرت‌های روانی آنها بهترین تصویر در سینما به نظر می‌رسد. این دنباله نخستین بیشتر به دلیل اعضای بازگشتی گروه بازیگران قابل توجه است، می‌توانست خیلی بیشتر از این باشد. متأسفانه، این فیلم به وضوح «کسب درآمد» به نظر می‌رسد. هسـتون برای بازگشت تردید داشت و تنها زمانی موافقت کرد که قول داده شود شخصیتش، تیلور، بمیرد. تنها می‌توان حدس زد اگر او بیشتر مشتاق بود، چه داستان و فیلمنامه‌ای می‌توانست وجود داشته باشد؟ آه... این فیلم به طور قابل توجهی از پیشینی خود فاصله دارد، حتی اگر «زیر سیاره میمون‌ها» هنوز یک فیلم خوب باشد. چارلتون هسـتون گزارش شده که در ابتدا تمایلی به بازگشت برای یک دنباله نداشت، اما به اعتبار او، در نهایت به‌طور مختصر برگشت تا داستان شخصیتش را تمام کند - و ظاهراً حتی حق‌الزحمه‌اش را به خیریه اهدا کرد. به همین دلیل است که او را در اینجا چندان نمی‌بینیم، که جای تأسف دارد اما با توجه به موارد فوق، نتیجه خوبی به دست آمد. جیمز فرانسیسکوس جایگزین هسـتون شده و کار خوبی انجام می‌دهد، هسـتون قطعاً بهتر از این دو است اما فرانسیسکوس قابل قبول است. کیم هانتر، موریس ایوانز و لیندا هریسون بازمی‌گردند، هرچند دو نفر اول عمدتاً نقش‌های فرعی را ایفا می‌کنند - از جمله گروهی از شخصیت‌های جدید جیمز گرگوری؛ گرگوری به‌خوبی در این نقش عمل می‌کند. به عنوان دیگر بخش‌های فیلم، آرایش و غیره، به‌طور کلی مشابه اصلی است. داستان حتی برای بخش قابل توجهی از این تولید احساس مشابهت دارد، هرچند در نهایت مسیر خود را می‌یابد. من حتی بیشتر به تماشای دنباله‌های بعدی علاقه‌مند هستم، با توجه به اینکه پایان این فیلم ۱۹۷۰ ظاهراً به عنوان آخرین ورودی در نظر گرفته شده بود - به اصطلاح از طرف کسانی که در زمین بودند - اما استودیو به‌نظر نمی‌رسید با این نظر موافق باشد. «تیلور» چارلتون هسـتون به این دنباله نسبتاً ضعیف که در آن جیمز فرانسیسکوس به عنوان «برنت» بازی می‌کند، بازمی‌گردد. او نیز فضانوردی است که در حال فرار از خشم میمون‌هاست که با «نوا» (لیندا هریسون) ملاقات می‌کند. این خوش‌شانسی است زیرا او به دنبال «تیلور» است و او به مدت کمی دختر او بوده است. آیا ممکن است او بتواند او را قبل از اینکه نیروی نظامی او را به دار بیاویزد، به او برساند؟ خوب، او او را به یک شهر زیرزمینی می‌برد که توسط زاهدان مذهبی انسانی که قدرت‌های تلپاتی شگفت‌انگیزی دارند و یک موشک هسته‌ای (طلایی) را به عنوان خدای خود پرستش می‌کنند، پر شده است. بله، همه چیز کمی ضعیف است. این فیلم بیش از حد نوشته شده است، و به هیچ وجه عمل کافی برای پشتیبانی ندارد و من هرگز واقعاً درک نکردم که چرا هالیوود با فرانسیسکوس شبیه هسـتون اینطور درگیر است، کسی که با پیراهنش خوب به نظر می‌رسید، اما واقعاً در شخصیت‌پردازی چیز زیادی ارائه نمی‌داد. من پایان را نسبتاً دوست داشتم - فقط آرزو می‌کردم که شاید نیم ساعت زودتر می‌آمد! مطمئناً چیزهای بیشتری در پیش است - بیایید امیدوار باشیم که آنها بهتر باشند.