فیلم Gorillas in the Mist 1988

من فرزند اول خانواده بودم و والدینم به هیچ‌گونه سانسوری اعتقاد نداشتند. به همین دلیل، در دوران کودکی فیلم‌های زیادی را تماشا کردم که احتمالاً برای سن من نامناسب بودند. با این حال، می‌توانم به‌طور صادقانه بگویم که اکثر آن‌ها تأثیر واقعی بر من نداشتند... اما قسمت‌هایی از این فیلم به اندازه «بامبی» و «اولد یلر» مرا آسیب‌دیده کرد. به‌تازگی سعی کردم دوباره آن را تماشا کنم...

من فرزند اول خانواده بودم و والدینم به هیچ‌گونه سانسوری اعتقاد نداشتند. به همین دلیل، در دوران کودکی فیلم‌های زیادی را تماشا کردم که احتمالاً برای سن من نامناسب بودند. با این حال، می‌توانم به‌طور صادقانه بگویم که اکثر آن‌ها تأثیر واقعی بر من نداشتند... اما قسمت‌هایی از این فیلم به اندازه «بامبی» و «اولد یلر» مرا آسیب‌دیده کرد. به‌تازگی سعی کردم دوباره آن را تماشا کنم و مجبور شدم آن را خاموش کنم چون به یاد آوردم چه چیزی در راه است. شکارچیان. من نزدیک به ۴۰ سال دارم و می‌توانم فیلم‌های واقعاً وحشتناکی را که در آن‌ها انسان‌ها به بدترین شکل ممکن آسیب می‌بینند تماشا کنم، اما هنوز هم نمی‌توانم از «گوریل‌ها در مه» عبور کنم. با این حال، هر چیزی که بتوانم تماشا کنم، معمولاً از آن لذت می‌برم. من به‌طور قاطع معتقدم که (جز فیلم‌های بیگانه) این یکی از بهترین نقش‌های وویور است. با این حال، اگر می‌توانید آن را تماشا کنید، به شما تبریک می‌گویم، واقعاً ارزشش را دارد. «گوریل‌ها در مه» فیلمی بسیار ارزشمند است و به‌خوبی کارهای گاهی انقلابی دیان فوسی را به تصویر می‌کشد. او واقعاً موفق شد خود را در جامعه گوریل‌های کوهستانی جا دهد - این باعث می‌شود تا تصاویری فوق‌العاده از گوریل‌های کوهستانی در زیستگاه طبیعی‌شان به‌دست آید و واقعاً دشوار است که بین آنچه ممکن است جلوه‌های ویژه مکانیکی باشد و گوریل‌های واقعی تمایز قائل شویم - و به زودی به نظر می‌رسد که کار او که به‌تدریج تمام زندگی‌اش را در بر می‌گیرد، بسیاری از جنبه‌های دیگر زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد (او حتی شروع به اشاره به گوریل‌ها و کوهی که در آن زندگی می‌کنند به عنوان مال خود می‌کند) و به‌خاطر مطالعه آن‌ها، به‌طور داوطلبانه یک رابطه عاشقانه در حال شکوفایی با عکاس باب کمپبل را فدای ماندن در کوه با گوریل‌ها می‌کند. دیان فوسی از طریق کارش به رسمیت شناخته شد و این فیلم با این واقعیت به پایان می‌رسد که جمعیت گوریل‌ها همچنان در حال افزایش است و روح ماندگار دستاوردهای او ادامه دارد، اما این نتیجه‌گیری با دانش تلخی که مرگ زودهنگام او همچنان یک معماست، در تضاد قرار می‌گیرد.