فیلم Living 2022

من معمولاً طرفدار خاص بیل نای نیستم، اما در این فیلم او واقعاً در اوج خود قرار دارد. این فیلم اقتباسی از "ایکور" (1952) اثر کوروساوا است که در آن مکان به لندن منتقل شده و نای در نقش "آقای ویلیامز" ظاهر می‌شود. او یک کارمند دولتی دقیق و وسواسی است که رهبری بخش خدمات عمومی شورای شهرستان لندن را به عهده دارد. تیم کوچک...

من معمولاً طرفدار خاص بیل نای نیستم، اما در این فیلم او واقعاً در اوج خود قرار دارد. این فیلم اقتباسی از "ایکور" (1952) اثر کوروساوا است که در آن مکان به لندن منتقل شده و نای در نقش "آقای ویلیامز" ظاهر می‌شود. او یک کارمند دولتی دقیق و وسواسی است که رهبری بخش خدمات عمومی شورای شهرستان لندن را به عهده دارد. تیم کوچک او با ورود "آقای واکلینگ" (الکس شارپ) که تازه‌واردی در این بخش است، دچار تغییراتی می‌شود. ورود او به تیم به معنای همراهی با سه خانم (و تماشاگران) در سفر کشف‌گرایانه‌ای از پیچ و خم‌های اداری است که "ویلیامز" خود به آن دامن می‌زند و این موضوع باعث می‌شود که کم‌تر چیزی واقعاً به انجام برسد! در یکی از روزها، متوجه می‌شویم که این فرد دقیق و قابل پیش‌بینی به شدت بیمار است. او از گفتن این موضوع به پسرش ناتوان و یا unwilling است و به سمت دریا می‌رود، جایی که با "سادرلند" (تام بورک) آشنا می‌شود که او را به گشت و گذاری آرامش‌بخش در نقاط دیدنی محلی می‌برد. او سپس به لندن برمی‌گردد و با یکی از اعضای تیمش، "خانم هریس" (ایمی لوود)، مواجه می‌شود. یک ناهار مجلل در پیش است و این مرد سالخورده و همکار جوانش شروع به ایجاد ارتباط می‌کنند. این ارتباط به زودی باعث می‌شود که زبان‌ها به حرکت درآید، اما زمانی که او شغف جدیدی پیدا می‌کند، او را به خود جذب می‌کند. او به زندگی شاداب و اشتیاق عمومی او برای زندگی‌ای که می‌داند مدت زیادی نخواهد داشت، کشیده می‌شود. این احساس به او سرایت می‌کند و او تصمیم می‌گیرد که خود و تیمش را برای دستیابی به حداقل یک هدف دیگر در زمینه حرفه‌ای به کار بگیرد! این داستان با سرعت ملایم و جذاب، به حس دوباره اولویت‌بندی که هر کسی در مواجهه با تغییرات عمیق در شرایط زندگی تجربه می‌کند، می‌پردازد. نای با شیوه‌ای دلنشین و متین بازی می‌کند و وود نیز به عنوان هم‌راز او از ارزش بیشتری برخوردار می‌شود. الیور هرمینوس موفق می‌شود که بسیاری از جذابیت‌ها و نیروی مؤثر داستان اصلی ایشیگورو را حفظ کند. موسیقی زیبا و قدرتمندی توسط امیلی لوینیز-فاروش ایجاد شده است که تم‌های اصلی و قدرتمند را با آثار کلاسیک ترکیب می‌کند. لباس‌ها و زیبایی‌شناسی کلی فیلم به خوبی با بازی‌های باکلاس و تأثیرگذار هماهنگ است و در حین تماشای آن، فکر برانگیز و چندلایه به نظر می‌رسد. من از ابتدا تا انتها درگیر این فیلم بودم و واقعاً از آن لذت بردم. این یکی از فیلم‌های "ساکت" بهتری است که به آن‌ها می‌گویم و مدتی است که تماشا کرده‌ام. بیل نای به خوبی در نقش‌های کنترل‌شده درخشان است، جایی که او به آرامی صحبت می‌کند و احساسات را به طور ظریف نشان می‌دهد. به ویژه به یاد "دختر در کافه" می‌افتم که به طرز عجیبی او نیز در آن نقش یک کارمند دولتی را ایفا می‌کند. نای به زیبایی و به طور متدیک (به معنای خوب) به نقش مردی که بعد از دریافت خبر تغییر دهنده زندگی‌اش از یک زندگی تکراری و فلج‌کننده خارج می‌شود، پرداخته است. او حتی زمانی که در همان روش آرام و کنترل‌شده آواز می‌خواند، تأثیرگذار است. در انتهای فیلم، فلش‌بکی به شیوه‌ای عجیب به کار گرفته می‌شود، اما به عنوان یک روش تخیلی برای پر کردن جزئیات پایان کار می‌کند. من کاملاً انتظار دارم که دوباره این فیلم را تماشا کنم.