فیلم Vivre Sa Vie 1962

زندگی‌اش را زندگی کند چهارمین فیلم بلند ژان-لوک گدار است. شخصیت اصلی، نانا (آنا کارینا) زن جوانی اهل پاریس است که چندان باهوش نیست، اما سرشار از زندگی و زیبایی است. او نمی‌تواند با کار در یک فروشگاه موسیقی هزینه‌های زندگی‌اش را تامین کند و از طرفی نمی‌تواند به دنیای سینما که رویایش بوده، راه پیدا کند. بنابراین، به کار در صنعت فحشا روی می‌آورد....

زندگی‌اش را زندگی کند چهارمین فیلم بلند ژان-لوک گدار است. شخصیت اصلی، نانا (آنا کارینا) زن جوانی اهل پاریس است که چندان باهوش نیست، اما سرشار از زندگی و زیبایی است. او نمی‌تواند با کار در یک فروشگاه موسیقی هزینه‌های زندگی‌اش را تامین کند و از طرفی نمی‌تواند به دنیای سینما که رویایش بوده، راه پیدا کند. بنابراین، به کار در صنعت فحشا روی می‌آورد. قوانین فرانسه پس از جنگ اجازه فحشا را می‌دادند، با برخی قوانین و مقررات که فیلم در بخشی مستندوار توضیح می‌دهد. نانا که آرزو دارد زندگی‌اش را بر اساس خواسته‌های خود بگذراند، در ابتدا فکر می‌کند که این شغل جدید او را از نگرانی‌ها رها کرده است. اما در واقع، رهایی نانا از فقر از طریق فحشا او را به محدودیت‌های جدیدی که توسط قواد و مشتریانش تحمیل می‌شود، دچار می‌کند. فیلم که به دوازده تابلو تقسیم شده و با انتقال‌های تدریجی به سیاهی که در طول فیلم سریع‌تر می‌شود، ما را به یکی از پایان‌های شگفت‌انگیز می‌رساند که تا به حال دیده‌ام. این فیلم فوق‌العاده است. با زمان 85 دقیقه، دقیقاً به اندازه‌ای که داستانش نیاز دارد، طول می‌کشد و هیچ لحظه‌ای اضافه به نظر نمی‌رسد. همه چیز به طرز کاملی به هم می‌پیوندد، حتی چیزهایی که باید به نظر اضافی بیایند. اوایل فیلم، نانا به تماشای فیلم صامت عشق ژان دارک اثر کارل درایر می‌رود و این صرفاً یک ادای احترام بی‌مورد به سینمای گذشته نیست، که در فیلم‌های موج نو فرانسه رایج است. نانا در یک کافه با فیلسوفی پیر صحبت می‌کند که در واقع فیلسوف واقعی، بریس پارن است و دیالوگ‌هایش شامل نوشته‌های خود اوست، اما این صحنه‌ها سطحی نمی‌شوند. بلکه این صحنه‌ها ابعاد سه‌بعدی نانا را به عنوان یک شخصیت افزایش می‌دهند: او چندان باهوش نیست و تحصیلات چندانی ندارد، زنی آسان‌گیر که از مدت‌ها قبل از آغاز فیلم چنین بوده، اما به شدت احساس می‌کند که باید چیزهای بیشتری در آن بیرون وجود داشته باشد. قابل باور بودن نانا به عنوان یک شخصیت با بازی استادانه آنا کارینا بیشتر می‌شود. وقتی به فیلم‌های گدار می‌رسیم، در حالی که کارگردان از برخی دایره‌ها مورد انتقاد قرار گرفته، ممکن است فکر کنید که کارینا صرفاً یک زیبایی است که به خاطر ظاهر و اصل و نسب خارجی‌اش کارگردان را مجذوب کرده است. اما نه، این بازیگر دانمارکی در اینجا یک دختر پاریسی کاملاً قابل باور را به تصویر می‌کشد که به راحتی تحت تأثیر هنر احساسی قرار می‌گیرد. این فیلم در خط مقدم نوآوری‌های سینمایی ژان-لوک گدار است. فیلمی درخشان با ایده‌های جدید بسیار برای اوایل دهه 60. چه چیز دیگری برای گفتن باقی مانده است؟