فیلم Crimson Tide 1995

یک تریلر طغیانی که به خوبی عمل می‌کند. مخالفان روسی یکی از پایگاه‌های موشکی هسته‌ای دولت خود را تصرف کرده و تهدید به حمله به ایالات متحده می‌کنند. یک زیردریایی هسته‌ای آمریکا در حال گشت زنی دستور شلیک می‌گیرد، اما تقریباً بلافاصله یک دستور ناقص دیگر باعث ایجاد ابهام می‌شود. کاپیتان زیردریایی و افسر ارشد با یکدیگر در مورد اینکه کدام دستور باید رعایت شود به...

یک تریلر طغیانی که به خوبی عمل می‌کند. مخالفان روسی یکی از پایگاه‌های موشکی هسته‌ای دولت خود را تصرف کرده و تهدید به حمله به ایالات متحده می‌کنند. یک زیردریایی هسته‌ای آمریکا در حال گشت زنی دستور شلیک می‌گیرد، اما تقریباً بلافاصله یک دستور ناقص دیگر باعث ایجاد ابهام می‌شود. کاپیتان زیردریایی و افسر ارشد با یکدیگر در مورد اینکه کدام دستور باید رعایت شود به تعارض می‌پردازند و در نتیجه، خدمه زیردریایی در مورد اینکه کدام افسر درست است یا نه، دچار تردید می‌شوند. کارگردانی تونی اسکات باعث می‌شود که فکر کنید "موج سرخ" یک انفجار و کشتار غیرقابل تصور است، اما خوشبختانه این‌گونه نیست و اسکات یکی از بهترین تریلرهای زیرآبی را به تصویر می‌کشد. شخصیت‌های جذاب در فضایی پر از کلاستروفوبیای دینامیک قرار دارند و این همراه با تنش فزاینده‌ای که غیرقابل تحمل است، این فیلم را به دیدن آن برای طرفداران فیلم‌هایی که ترس آنها به خاطر آنچه ممکن است اتفاق بیفتد است، و نه به خاطر آنچه بسیاری از کارگردانان تجاری نشان می‌دهند، تبدیل می‌کند. این فیلم یک داستان ساده خوب در برابر بد نیست، بلکه درگیری میان کاپیتان رمسای سختگیر و افسر فرمانده رون هانتر تأملی عمیق در مورد انتخاب‌های اخلاقی را به تصویر می‌کشد. رمسای معتقد است که باید به دستور کامل عمل کرد، که اساساً یعنی پیش از اینکه روس‌ها ما را بزنند، آنها را بزنیم، در حالی که هانتر احساس می‌کند که باید قبل از هر اقدامی، دستور ناقص دوم روشن شود، زیرا این ممکن است به جنگ هسته‌ای منجر شود! داستان فیلم با تقسیم زیردریایی به دو جناح پیش می‌رود، طغیانی در کار است، اما نتیجه چه خواهد بود؟ آیا ارتباطات می‌تواند ترمیم شود تا دستور کامل شود؟ آیا دیر نخواهد شد؟ همه این سوالات به طرز تنش‌آوری توسط اسکات کشیده می‌شود تا از بحران جهانی در حال انتظار حداکثر تأثیر را بگیرد. در اینجا کمبود مردانگی نیز وجود ندارد، جین هکمن در این فیلم به طرز خیره‌کننده‌ای بازی می‌کند و شخصیت کاپیتان رمسای او رهبر ایده‌آل مردان است. سپس دنزل واشنگتن به عنوان رون هانتر، با گفتار تاثیرگذار و صدای منطقی، در هنگام فروپاشی زیردریایی به خوبی خود را نشان می‌دهد. تماشای هکمن و واشنگتن در اینجا که از یک رابطه پرتنش به جنگی از باور و اراده تبدیل می‌شود، یکی از بهترین صحنه‌های سینمای دهه 90 است. از طریق این دو شخصیت، موضع بی‌طرف فیلم به وضوح نمایان می‌شود: در شرایط مشابه چه کاری انجام می‌دهیم؟ چه کسی را دنبال می‌کنیم؟ هر دو مرد از نظر اخلاقی درست هستند، اما هر دو نیز مسئول احتمال فاجعه هستند. این فیلم فوق‌العاده‌ای است، درسی در ساخت تنش دشوار که به خوبی توسط موسیقی حماسی هان زیمر به تصویر کشیده شده است. تنها نقطه ضعف آن، یک فیلمنامه چند نویسندگی است که سعی دارد ارجاعات فرهنگ عامه را با اصطلاحات فنی ترکیب کند، که چندان همخوانی ندارد. با این حال، حتی این نیز نمی‌تواند به دنباله‌های عالی حوادث لطمه بزند که در نهایت با یک پیام نوشتاری که همه ما باید به آن توجه کنیم، به اتمام می‌رسد. 9 از 10. احتمالاً فیلم مورد علاقه من از تونی اسکات است، در کنار رقابت‌های سخت. بازی هکمن و واشنگتن به همراه بازیگران پشتیبان عالی، بسیار برجسته است و اسکات تنش را حفظ می‌کند، فیلم به اندازه یک طبل محکم است. شایعه شده که چندین نویسنده فیلمنامه در این فیلم نقش داشته‌اند، از جمله کوئنتین تارانتینو، اما این هیچ مشکلی ندارد - به‌ویژه وقتی که نتیجه خوبی داشته باشد. یکی از فیلم‌های زیردریایی مورد علاقه من است - در کنار 'Destination Tokyo' (هنوز دی‌وی‌دی 'Das Boot' را ندیده‌ام). واقعاً جای تأسف است که اسکات چند سال پیش تصمیم به پایان زندگی خود گرفت. او کارگردان بهتری بود از آنچه من قبلاً به او اعتبار می‌دادم. به نظر می‌رسد که درست است که ما نمی‌دانیم مردم چقدر خوب هستند تا زمانی که دیگر در کنار ما نیستند. این فیلم برای علاقمندان به فیلم‌های جنگی یا کسانی که از فیلم‌های معمایی یا هیجانی لذت می‌برند، ضروری است: این فیلم در کنار آثار، مثلاً، آلفرد هیچکاک یا دیوید فینچر قرار می‌گیرد و می‌تواند یک نمایش دوگانه عالی با 'Lifeboat' یا 'They Were Expendable' باشد. من طرفدار بزرگ تریلرهای زیرآبی هستم و از نظر ظاهری - این فیلم باید خوب می‌بود. جین هکمن کاپیتان با تجربه "آلاباما" است که در میانه بحران در روسیه که می‌تواند به جنگ هسته‌ای منجر شود، به دریا فرستاده می‌شود. وقتی به مأموریت خود می‌رسند، این دو مرد دور یکدیگر می‌رقصند، آزمایش می‌کنند تا اینکه پیام شلیک موشک‌ها را دریافت می‌کنند. اینجا باید جالب‌تر می‌شد. کاپیتان مصمم به اطاعت از دستورات و افسر فرمانده مشتاق به تأیید. خشم‌ها شعله‌ور می‌شود و وقتی یک زیردریایی روسی سرکش به سمت آنها شلیک می‌کند، اوضاع از کنترل خارج می‌شود. کدام مرد درست است و آیا شلیک می‌کنند یا نه؟ متأسفانه، در این نقطه درام به شدت مضحک می‌شود و صحنه‌های تنش‌آمیز ابتدایی بین این دو مرد به رفتارهای قبیله‌ای غیرقابل باور تبدیل می‌شود - به حدی که نیمه دوم فیلم به شدت غیرقابل باور است. هکمن و واشنگتن کارآمد هستند، اما هیچ‌یک واقعاً قبل از پایانی که به شدت کل داستان را تضعیف می‌کند، قانع‌کننده نیستند. آنچه می‌توانست یک درام تفکر برانگیز در مورد اینکه مردم چقدر برای پیروی از دستورات یا پروتکل‌ها پیش خواهند رفت، باشد، به هدر رفته است. واقعاً جای تأسف دارد.