فیلم Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald 2018

فیلم‌های هری پاتر عالی هستند، اما یکی از اشکالات اصلی این مجموعه این بود که فیلم‌ها در تبدیل رمان‌های طولانی به فیلم‌هایی زیر سه ساعت با مشکلاتی روبرو بودند. با وجود اینکه دنباله «وحوش شگفت‌انگیز» به کتابی پایه‌گذاری نشده، اما به طرز عجیبی حس می‌شود که در تلاش است تا یک کتاب پانصد صفحه‌ای را به یک روایت کوچک‌تر تبدیل کند. فیلم به سرعت از یک...

فیلم‌های هری پاتر عالی هستند، اما یکی از اشکالات اصلی این مجموعه این بود که فیلم‌ها در تبدیل رمان‌های طولانی به فیلم‌هایی زیر سه ساعت با مشکلاتی روبرو بودند. با وجود اینکه دنباله «وحوش شگفت‌انگیز» به کتابی پایه‌گذاری نشده، اما به طرز عجیبی حس می‌شود که در تلاش است تا یک کتاب پانصد صفحه‌ای را به یک روایت کوچک‌تر تبدیل کند. فیلم به سرعت از یک سناریو به سناریوی دیگر می‌پرد و به همین دلیل به خاطر داستان مبهمش، به سختی می‌توان همه اتفاقات را به یاد آورد. با این حال، این به معنای بد بودن فیلم نیست. با وجود مشکلات جدی در ریتم و تمرکز بیشتر بر راه‌اندازی دنباله‌ها نسبت به یافتن یک داستان به یادماندنی، در واقع بسیار سرگرم‌کننده است. بازیگران اصلی بازگشته‌اند و هرچند که هیچ‌کدام تأثیرگذاری قبلی را ندارند، اما به نوعی سرگرم‌کننده هستند. نیوت بازگشته است، اما به نظر می‌رسد فیلم به اندازه کافی به او و موجودات جادویی‌اش علاقه‌مند نیست و بیشتر بر روی عناصر جدید تمرکز دارد. با این حال، ردماین در این نقش هنوز فوق‌العاده است و شخصیت را بیشتر از آنچه که فیلمنامه به خودی خود نشان می‌دهد، جالب می‌کند. جیکوب و تینا نیز بازگشته‌اند، هرچند که داستان‌های آن‌ها در بیشتر فیلم کنار گذاشته شده و در لحظات پایانی کاملاً فراموش می‌شود. بزرگ‌ترین شگفتی این است که کوئینی بهترین داستان را در بین شخصیت‌ها دارد. او یکی از جالب‌ترین شخصیت‌ها در قسمت اول بود و هرچند که بسیاری از پیچش‌های داستان در فیلم به خوبی اجرا نشده‌اند، اما داستان مرتبط با او بهترین لحظه فیلم برای من بود. من بیشتر از اینکه بخواهم داستان او حل شود، منتظر هستم. کسانی که تریلرها را دیده‌اند، نباید تعجب کنند که شخصیت‌های جدید به نوعی بر فیلم مسلط شده‌اند. دمدل و گرانداول را بازیگران مشهور، جود لاو و جانی دپ، بازی می‌کنند و این فیلم بیشتر بر روی این دو شخصیت تمرکز دارد تا هر عنصر داستانی دیگر. هر دو بازیگر با تجربه آن‌قدر درخشان هستند که فیلم هنگام غیبت آن‌ها انرژی‌اش را از دست می‌دهد. لاو به راحتی در نقش دمدل با چشمان درخشان و باهوش و در عین حال فریبنده جا می‌افتد. دپ هم به عنوان گرانداول عالی عمل می‌کند. در واقع، این جمله را با ناراحتی می‌گویم، زیرا دپ در زندگی واقعی شخصی مشکل‌دار است، اما این بهترین عملکرد او از زمان ایفای نقش در «جک اسپارو» بوده است. او از بسیاری از رفتارهای عجیب و غریب که سال‌ها بر روی آن‌ها تکیه کرده بود دوری کرده و یک اجرای آرام و ترسناک از گرانداول ارائه می‌دهد. او بیش از اندازه در برابر رالف فاینز می‌ایستد که خود موضوعی قابل توجه است. بازیگران جدید وضعیت متنوعی دارند. لِتا لاس‌ترنج با بازی زوئی کراویتز شخصیت جالبی است، اما دیگران چندان به یاد ماندنی نیستند. برادر نیوت، تیسئوس، یک فرصت بزرگ از دست رفته است. فیلم هرگز به طور کافی توضیح نمی‌دهد که چه چیزی باعث رقابت بین دو اسکامندر شده و این مشکل قبل از اینکه فرصتی برای پردازش بیشتر ایجاد شود، حل می‌شود. ناگینی با بازی کلودیا کیم ممکن است در یکی از تریلرها سر و صدای زیادی به پا کرده باشد، اما واقعاً کم‌کاری در پردازش شخصیت او وجود دارد و بیشتر به نظر می‌رسد یک نمایش تبلیغاتی باشد. بزرگ‌ترین نمایش در پایان با افشای بزرگ شخصیت کریدنس با بازی اذر میلار اتفاق می‌افتد. یک پیچش بزرگ وجود دارد که نه تنها تاریخ موجود را شکسته بلکه به شدت احساس می‌شود که تحمیلی است. از یک سو، فیلم هرگز واقعاً توضیح نمی‌دهد که کریدنس چگونه دوباره به زندگی برگشته است. به نظر می‌رسد که اذر میلار به دلیل اینکه او فلش است، به یک کالا بزرگ‌تر برای دی‌سی تبدیل شده و اکنون این مجموعه بیشتر به او متعهد شده است از آنچه که در ابتدا قصد داشت. در فیلم اول هیچ نشانه‌ای وجود نداشت که او به طور پنهانی به شخصیت‌های موجود ارتباط داشته باشد، بنابراین این موضوع به نظر ناگهانی می‌آید. با این حال، من اذر میلار را دوست دارم و امیدوارم که این پیچش به او مواد بهتری در آینده بدهد. این فیلم دیگر حس یک مجموعه «وحوش شگفت‌انگیز» را ندارد، اما وقتی که بر روی موجودات جادویی خود تمرکز می‌کند، واقعاً درخشان است. طراحی و مفهوم موجودات به برخی از بهترین جلوه‌های بصری کل مجموعه هری پاتر منجر می‌شود. در واقع، واقعاً تاسف‌آور است که نمی‌توانیم یک مجموعه کوچکتر داشته باشیم که تنها به ماجراجویی‌های جادویی نیوت بپردازد. لحظات آرام‌تر فیلم که نیوت تنها با یک موجود جادویی ارتباط برقرار می‌کند، واقعاً زیبا هستند. متأسفانه، این لحظات تحت تأثیر داستان بزرگ‌تر قرار می‌گیرند. احساس می‌کنم که این مجموعه در تلاش است تا به طور همزمان دو مجموعه مختلف باشد. جداسازی آن‌ها به یک مجموعه کوچک‌تر «وحوش شگفت‌انگیز» و یک مجموعه بزرگ‌تر «جنایات گرانداول» منطقی‌تر به نظر می‌رسد. این ترکیب از ایده‌های مختلف کمی بیش از حد شبیه فیلم‌های هابیت به نظر می‌رسد. با این حال، با وجود تمامی آشفتگی‌های فیلمنامه، هنوز هم در طول فیلم سرگرم شدم. هرچند که ممکن است هرگز به ارتفاعات پیشینیان افسانه‌ای خود نرسد، این فیلم به راحتی ثابت می‌کند که دنیای جادوگری هنوز جادوهای زیادی در خود دارد. شاید مدیران وارنر برادرز باید به راه‌های دیگری مانند تلویزیون یا فیلم‌های دیگر فکر کنند تا سری فیلم‌های نیوت زیر بار یکی از جادویی‌ترین مجموعه‌های سینمایی تاریخ نرود. «وحوش شگفت‌انگیز: جنایات گرانداول» ممکن است به سطحی که انتظار می‌رفت نرسد، اما هنوز هم ارزش یک بار تماشا را دارد.