فیلم Meet Cute 2022

شیلای (کیلی کوئوکو) یک هدیه منحصر به فرد دارد: او می‌تواند از زمان عبور کند. البته فقط برای مدت زمان محدودی، اما کافی است تا بر زندگی افرادی که به او نزدیک هستند تأثیر بگذارد. او با گری (پیت دیویدسون) ملاقات می‌کند و آنچه در نود دقیقه بعدی اتفاق می‌افتد، یک درام آشفته است که نشان می‌دهد چگونه آنها به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند و شیلای...

شیلای (کیلی کوئوکو) یک هدیه منحصر به فرد دارد: او می‌تواند از زمان عبور کند. البته فقط برای مدت زمان محدودی، اما کافی است تا بر زندگی افرادی که به او نزدیک هستند تأثیر بگذارد. او با گری (پیت دیویدسون) ملاقات می‌کند و آنچه در نود دقیقه بعدی اتفاق می‌افتد، یک درام آشفته است که نشان می‌دهد چگونه آنها به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند و شیلای تلاش می‌کند از توانایی‌هایش برای بهبود زندگی او و خودشان استفاده کند. البته همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود و موانع زیادی وجود دارد که ما هم باید آنها را تحمل کنیم! داستان پیش‌زمینه جالبی دارد - اینکه ممکن است ما چه کارهایی انجام دهیم تا به عزیزانمان در کنار آمدن با آسیب‌ها کمک کنیم یا از آنها دوری کنیم، اما هیچ کدام از بازیگران نتوانستند بیننده را به این سریال کم‌عمق و پر از دیالوگ‌های سطحی جذب کنند. پایان داستان هم به شکلی است که نیازی به تخیل بیشتری از سوی نویسندگان نیست. این فیلم در بسیاری از مواقع کاملاً خجالت‌آور است و در نهایت واقعاً اهمیتی نداشت که آیا آنها توسط سورتمه‌ی بی‌نظم بابانوئل زیر گرفته می‌شوند یا نه. این یک تلویزیون کریسمس بسیار معمولی و به سرعت فراموش‌شدنی است. به نظر من این فیلم الهام‌بخش و بسیار سطحی بود و نتوانستم بیشتر از نیم ساعت به تماشای آن ادامه دهم. «ملاقات شیرین» ضعیف است. از همان ابتدا، واقعاً نتوانستم با این فیلم ارتباط برقرار کنم. باید بگویم که کیلی کوئوکو در این فیلم نسبتاً خوب است، هرچند که بازی‌اش چندان قابل توجه نیست، اما به نظر من او بهترین بازیگر فیلم است. این نخستین باری است که او را در یک نقش برجسته می‌بینم و پیت دیویدسون هم در همین وضعیت است - او هم معمولی است، یک یا دو لحظه خوب دارد اما در کل فراموش‌شدنی است. برای پیدا کردن نکات مثبت، می‌توانم بگویم که نیویورک زیبا به نظر می‌رسد و داستان به اندازه‌ای که فکر می‌کردم تکراری نیست. سازندگان فیلم توانسته‌اند تنوعی ایجاد کنند، اما مشکل اینجاست که آنچه به تصویر کشیده شده چندان جذاب نیست - و این موضوع به خاطر نبود شیمی واقعی بین کوئوکو و دیویدسون بیشتر به چشم می‌آید که البته برای یک رمانتیک کمدی ضروری است. هرگز تصور نمی‌کردم که به این نوع فیلم‌ها نمرات بالایی بدهم (و حتی در هواپیما که نمی‌توانم هیچ چیزی بشنوم، آن را تماشا کردم). اما به نظر می‌رسد که من دقیقاً تجربه عشق cheesy اما عمیقاً احساسی را که این خط داستانی کلیشه‌ای علمی-تخیلی توصیف می‌کند، تجربه کرده‌ام. اما واقعاً ممکن است که کسی را پیدا کنید که بتوانید با او هر چیزی بگویید و هر شب عاشق شوید، صرف‌نظر از اینکه چقدر یک قرار ملاقات هیجان‌انگیز، رمانتیک، awkward، “خسته‌کننده” یا فقط عجیب باشد. من واقعاً با این فیلم ارتباط برقرار کردم که در آن مدام پذیرفته می‌شدم و سپس کمی دور می‌شدم به خاطر شدت مواد شیمیایی عشق. این احساس اعتیادآور و نزدیک به غیر سالم می‌شود و قطعاً می‌تواند برای طرف مقابل ترسناک باشد. خوشبختانه برای من، نیازی به یک ماشین زمان احمقانه برای تجربه دوباره این احساسات نداشتم تا عشق متقابلی که هر دوی ما به دنبالش بودیم را تجربه کنم. (بله، این واقعاً یک بررسی از زندگی من و موضوع فیلم است، هیچ چیز تکنیکی نیست ههههه). از شما متشکرم که تأیید کردید من عشق واقعی‌ام را پیدا کرده‌ام.