فیلم What’s Eating Gilbert Grape 1993

این فیلم را پس از سال‌ها دوباره تماشا کردم و شگفت‌زده شدم که چقدر جزئیات آن را فراموش کرده بودم. بازیگران آن یک گروه عالی هستند که به نظر می‌رسد بیشترشان ارتباط خوبی با یکدیگر دارند. لئوناردو دی‌کاپریو با بازی درخشان خود به عنوان "آرنی" دشوار، پیش‌نمایشی از حرفه ستاره‌ای آینده‌اش ارائه می‌دهد. صحنه‌ای که در آن "آقای کارور" از سر کار به خانه می‌آید و...

این فیلم را پس از سال‌ها دوباره تماشا کردم و شگفت‌زده شدم که چقدر جزئیات آن را فراموش کرده بودم. بازیگران آن یک گروه عالی هستند که به نظر می‌رسد بیشترشان ارتباط خوبی با یکدیگر دارند. لئوناردو دی‌کاپریو با بازی درخشان خود به عنوان "آرنی" دشوار، پیش‌نمایشی از حرفه ستاره‌ای آینده‌اش ارائه می‌دهد. صحنه‌ای که در آن "آقای کارور" از سر کار به خانه می‌آید و بر روی کوکی‌های سوخته و استخر شنا که استفاده نشده است، وسواس دارد، به نظرم احمقانه و ناپسند برای فیلم بود، به ویژه با توجه به آنچه بعد از این صحنه اتفاق می‌افتد. از سوی دیگر، دو خواهر شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای بودند: آن‌ها در مواقع ضروری عاطفی بودند، اما بازی متعادل و بااحتیاطی را به نمایش گذاشتند. دوست داشتم بیشتر از آن‌ها ببینم. این فیلم در کل یک درام خانوادگی معمولی و متوسط است که در آن، بازی‌های دی‌کاپریو و دپ به‌عنوان تنها نکات واقعا قابل توجه شناخته می‌شود. گاهی آنچه یک فیلم را برجسته می‌کند، اجرای فوق‌العاده یک بازیگر است و این مسأله زمانی قابل تحسین‌تر می‌شود که آن بازیگر بسیار جوان باشد. این همان چیزی است که در این فیلم داریم: یک درام خانوادگی معمولی که در آن یک جوان تلاش می‌کند تا زندگی‌اش را تا حد ممکن به طور طبیعی پیش ببرد، در حالی که باید از همه اطرافیانش، به‌ویژه مادرش که چاق و دچار افسردگی است و برادر کوچکش که مشکل روانی دارد، مراقبت کند. در واقع، من هیچ جذابیتی در فیلمنامه پیدا نکردم. سینما پر از درام‌های خانوادگی است و این یکی هیچ چیز جدید یا تازه‌ای برای اضافه کردن ندارد. و اگر فیلمنامه برای من چندان قابل توجه نیست، ارزش‌های تولید و جنبه‌های فنی نیز توجه کمتری را می‌طلبند، زیرا فیلم بر روی جلوه‌های بصری بسیار معمولی و متوسطی شرط‌بندی کرده است و ریتمی که گاهی کند و ضعیف می‌شود، نتیجه ویرایش نامناسب است. آنچه فیلم را جالب‌تر می‌کند، بازیگران هستند که شامل دو بازیگر جوان، یعنی "جانی دپ" و "لئوناردو دی‌کاپریو" می‌شوند. دپ از دی‌کاپریو بزرگ‌تر است و حرفه‌اش نسبتاً تثبیت شده بود زمانی که موافقت کرد در این فیلم بازی کند. اما دی‌کاپریو هنوز یک جوان ناشناخته بود و به تازگی در حال ظهور بود. با این حال، همکاری آن‌ها در این فیلم قابل توجه است و به نظر می‌رسد هر دو به خوبی از یکدیگر بهره بردند. با اینکه امروز دپ را با طیف وسیعی از شخصیت‌های خاص می‌شناسیم، آنچه او در این فیلم انجام داد کاملاً برعکس است و شخصیت او کاملاً عادی، مسئول، بالغ و قوی است. اما دی‌کاپریو بیشتر از دپ درخشش دارد. با بازی در نقش یک نوجوان دچار اختلالات روانی، دی‌کاپریو فرصت زیادی برای مطالعه و طراحی شخصیت و حرکاتش داشت. نتیجه واقعاً قابل قبول و شگفت‌انگیز است. "مری استینبورگن" و "دارلین کیتس" حمایت بسیار مؤثری را ارائه می‌دهند و بهترین بازی‌های زنانه را به نمایش می‌گذارند. در نقطه مقابل، "جولیت لوئیس" کار زیادی برای انجام ندارد، در حالی که "لاورا هارینگتون" و "مری کیت شل‌هارت" در صحنه تقریباً ناپدید می‌شوند. بنابراین، زمانی که این فیلم را در دهه 90 تماشا کردم، هیچ ایده‌ای درباره لئوناردو نداشتم؛ قبل از "تایتانیک"، قبل از اینکه او به شهرت برسد، و فکر می‌کردم که یک فرد دارای ناتوانی ذهنی را برای این نقش استخدام کرده‌اند. این فیلم در سال 1993 منتشر شد، بنابراین دی‌کاپریو حدود 19 ساله بود؟ شاید 18 ساله در زمان ساخت؟ شکی ندارم که به یک بچه به این جوانی اسکار نمی‌دهند، اما دیدن اینکه او به وضوح دارای ناتوانی ذهنی نیست و چقدر باورپذیر بود، احتمالاً یکی از بهترین بازی‌هایی است که دیده‌ام. این بازی شایسته اسکار بود. علاوه بر این، واقعاً این فیلم یک وسیله‌ حمل و نقل برای جانی دپ بود... هرچند که یک فیلم مستقل دهه 90 باشد، او در نقش آرام، بی‌صدا و فوق‌العاده جذاب بازی کرد، در فیلمی درباره مردی که شاید باید خیلی زود بزرگ می‌شد و با بارهای زیادی در سنین کم دست و پنجه نرم می‌کرد. و البته، یک داستان عاشقانه دلنشین. داستانی دلنشین درباره خانواده. درباره وفاداری. به‌طور کلی، واقعاً هیچ چیزی برای انتقاد وجود ندارد، به جز اینکه این قطعاً یک داستان و فیلم دهه 90 است و اگر از نسل ایکس دور باشید، ممکن است جذابیت نداشته باشد. این فیلم‌ها از نوع جلوه‌های ویژه افراطی نیستند که نشانه نسل هزاره باشند... اما فراتر از آن، به لئو تبریک می‌گویم که در این سن کم به خوبی ایفای نقش کرد و همچنین به همه دیگران که در ساخت این فیلم جواهر پنهان و سرگرم‌کننده مشارکت داشتند.