فیلم Texas Killing Fields 2011

این مکان چیزی جز آشفتگی نیست. حتی خداوند تو هم اینجا نمی‌آید. فیلم «میدان‌های قتل تگزاس» به کارگردانی آمی کانان مان و نوشته دن فِرارون ساخته شده است. بازیگرانی چون سم وارتینگتون، جفری دین مورگان، جسیکا چستین، کلویی گریس مورتز، جیسون کلارک، آنا بث گی‌ش و استیون گراهام در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر از دیکن هینچلیف و تصویربرداری آن توسط استوارت درایبرگ انجام...

این مکان چیزی جز آشفتگی نیست. حتی خداوند تو هم اینجا نمی‌آید. فیلم «میدان‌های قتل تگزاس» به کارگردانی آمی کانان مان و نوشته دن فِرارون ساخته شده است. بازیگرانی چون سم وارتینگتون، جفری دین مورگان، جسیکا چستین، کلویی گریس مورتز، جیسون کلارک، آنا بث گی‌ش و استیون گراهام در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر از دیکن هینچلیف و تصویربرداری آن توسط استوارت درایبرگ انجام شده است. این فیلم بر اساس رویدادهای واقعی مربوط به قتل‌های متعدد زنانی است که اجساد آن‌ها در منطقه‌ای متروکه بین هیوستون و گالوستون پیدا شده است. آمی کانان مان دختر مایکل مان، یکی از استادان داستان‌های جنایی مدرن است، بنابراین جای تعجب ندارد که او در دومین تولید خود به آب‌های تاریک وارد شود. «میدان‌های قتل تگزاس» یک نوار با حال و هوای تیره است که هرچند عنوانش به ویرانی انسانی اشاره دارد، اما بیشتر بر روی افرادی که در حال تحقیق بر روی جرم هستند تمرکز دارد تا بر روی خود مرتکبین. چگونگی تأثیر این حوادث تاسف‌بار بر همه کسانی که با جرایم فیلم در تماس هستند، موتور محرک «میدان‌های قتل تگزاس» است. متأسفانه، فیلمنامه بار زیادی را بر دوش می‌کشد و تقریباً یک فیلم بسیار خوب را از مسیرش منحرف می‌کند. اگر به جو و تکنیک‌های فنی در دستیابی به چنین حال و هوایی بپردازیم، این فیلم یکی از بهترین‌های زمان اخیر است. در طول فیلم حس غم و پیش‌بینی مداوم وجود دارد، مناظر ترسناک و جن‌زده، کل منطقه به طور واقعی بوی مرگ و اندوه می‌دهد. حتی زمانی که داستان از میدان‌های عنوان دور است، حال و هوای ناامیدی از لنزهای مان و درایبرگ بیرون می‌زند و گرمای داغ تگزاس هر قطره عرق را از کارآگاهان عاطفی می‌کشد. تمام این جو به طرز قابل توجهی با موسیقی هینچلیف تقویت می‌شود که با نواهای غم‌انگیز و تیره، محنت را همراهی می‌کند. متأسفانه، تمام این مهارت‌های جوی نمی‌تواند از آزاردهنده بودن فیلمنامه جلوگیری کند. یک زیر داستان که شامل وارتینگتون و چستین به عنوان همسر و همسر سابق است، به قدری بی‌فایده است که همزمان چستین را نیز هدر می‌دهد. سازندگان تصمیم گرفته‌اند که واقعاً مظنونان را در مرکز صحنه جرم قرار دهند (برخلاف موارد واقعی که بیشتر آن‌ها حل نشده باقی مانده‌اند) و اگرچه نیت دارند که این امر را مرموز نگه دارند، اما هرکسی که کمی توجه کند به سرعت متوجه می‌شود. همچنین مشکلاتی با میکس صدا وجود دارد که در برخی مواقع فاجعه‌بار است و برخی از دیالوگ‌های حیاتی را غیرقابل شنیدن می‌کند. بازیگران خوب هستند، به‌ویژه مورگان و مورتز، و مان در صحنه‌های اکشن دست خوبی دارد که مهارت‌های تنظیم حال و هوا را تکمیل می‌کند. اما این فیلم هنوز هم حس خطا را دارد و ارزیابی‌های انتقادی بعدی و سیستم‌های امتیازدهی اینترنتی آن را کمی بالاتر از متوسط می‌دانند. این موضوع کمی ناعادلانه است، زیرا چیزهای زیادی برای طرفداران نئو-نوآر/فیلم‌های جنایی در اینجا وجود دارد، اما مان ممکن است نیاز داشته باشد که در داستان‌گویی خود دقت بیشتری به خرج دهد تا به تمام پتانسیل بی‌چون و چرایش دست یابد. ۶.۵ از ۱۰