فیلم The Proposition 2005

این فیلم، به هر حال که من آن را ارزیابی کنم، بسیاری از مردم خواهند گفت که ارزیابی من نادرست است. این موضوع را می‌توان درباره هر ارزیابی برای هر فیلمی گفت، اما به نظر من در مورد این فیلم به ویژه صادق است. همانطور که از نمره من مشخص است، از فیلم چندان راضی نبودم. اما این به معنای بد بودن فیلم نیست. دوباره...

این فیلم، به هر حال که من آن را ارزیابی کنم، بسیاری از مردم خواهند گفت که ارزیابی من نادرست است. این موضوع را می‌توان درباره هر ارزیابی برای هر فیلمی گفت، اما به نظر من در مورد این فیلم به ویژه صادق است. همانطور که از نمره من مشخص است، از فیلم چندان راضی نبودم. اما این به معنای بد بودن فیلم نیست. دوباره باید بگویم که این موضوع درباره بسیاری از ارزیابی‌ها صدق می‌کند، به ویژه ارزیابی‌های من. حالا فکر کنم که همه را کافی گیج کرده‌ام، بنابراین اجازه دهید سعی کنم توضیح بدهم. به عنوان یک اثر هنری سینمایی، این فیلم عالی است. بازیگری در آن بسیار خوب است. به ویژه من جان هرت را در نقش شکارچی جایزه‌بگیر تحصیل‌کرده بسیار دوست داشتم، اما بیشتر شخصیت‌های اصلی به خوبی عمل کردند. مناظر فیلم فوق‌العاده است. بیابان‌های استرالیا به عنوان پس‌زمینه‌ای عالی عمل می‌کند و واقعاً تغییر خوبی از مناظر کلاسیک وسترن‌های آمریکای شمالی است. اما به عنوان یک فیلم، داستان چندانی ندارد. به نظر من، یک فیلم باید حداقل سعی کند داستانی را روایت کند. حتی اگر بخواهد یک اثر هنری باشد، باید سعی کند داستانی را بگوید که تماشاگر بتواند به نوعی از آن پیروی کند. این فیلم ایده‌ای ابتدایی از یک داستان دارد، اما واقعاً داستانی را بیان نمی‌کند. ما هرگز نمی‌فهمیم که واقعاً بدکارها چه کسانی هستند، چه کارهایی انجام داده‌اند و چرا. حتی هرگز نمی‌فهمیم که آیا فردی که به شدت شلاق زده شد واقعاً در این کار شرکت داشته یا نه. در طول فیلم، بدکارها به طوری که گویا در جایی پنهان شده‌اند که نمی‌توان به آن‌ها دسترسی پیدا کرد، بنابراین شخصیت اصلی سعی می‌کند برادر بدکارها را وادار کند تا او را بکشد. این موضوع چندان منطقی نیست. فرماندار، ادن فلچر که توسط دیوید ونهام بازی می‌شود، به نوعی یک فرد بد ذات است. هر فیلمی باید یک شخصیت منفی داشته باشد، اما نقش او هرگز واقعاً توسعه نیافته است. وقتی او موفق می‌شود که آن کودک جوان، چه بی‌گناه باشد یا نه، را به شدت شلاق بزند، دیگر در بقیه فیلم از او خبری نیست. پایان فیلم هم مانند بقیه فیلم است. از نظر سینمایی عالی است، اما داستان چندانی ندارد. هیچ نتیجه‌گیری واقعی وجود ندارد. فقط به یک توالی از صحنه‌های خوب انجام شده ختم می‌شود، اما هیچ داستان واقعی در پس‌زمینه‌اش نیست. شاید من ذهن ساده‌ای در مورد این نوع فیلم‌ها داشته باشم، اما با وجود اینکه از گرافیک به نمایش درآمده در تلویزیونم قدردانی کردم، واقعاً از آن به عنوان یک فیلم لذت نبردم. داستان فیلم در استرالیا، درباره مردی است که به دنبال دستگیری مجرمی به نام آرتور برنز (رئیس باند برنز) است. او به جای او برادرانش را دستگیر می‌کند و به برادر بزرگتر (گای پیرس) پیشنهادی می‌دهد. او به او می‌گوید آرتور برنز، مردی که الیزا هاپکینز را مورد تجاوز قرار داده و کشته است، را به او بیاورد. و برای اطمینان از اینکه چارلی به این پیشنهاد عمل می‌کند، برادر کوچک‌تر، مایکی، را نزد خود نگه می‌دارد. داستان در ابتدای فیلم تنظیم می‌شود و با این حال، این فقط یک داستان ساده درباره یک باند تبهکار و نیروهای قانون‌گذار نیست، بلکه داستانی درباره کشوری است که در حال شکل‌گیری است، درباره مبارزه برای بقا در سرزمینی عجیب. درباره عدالت و آرامش خاطر. نیک کیو فیلمنامه را نوشته و بیشتر موسیقی را نیز ساخته است. این نشان می‌دهد که این فیلم قرار نیست فیلمی معمولی باشد، بلکه چیزی فراتر و متفاوت. همچنین می‌توانیم انتظار داشته باشیم که صدا بسیار شگفت‌انگیز و قوی باشد، و واقعاً هم هست. موسیقی این فیلم به شدت من را به یاد موسیقی "خون خواهد شد" اثر پل تاماس اندرسون می‌اندازد، فوق‌العاده و واقعاً تسخیرکننده. اما این تنها به موسیقی محدود نمی‌شود؛ جنبه بصری فیلم نیز به طور شگفت‌انگیزی زیبا و در عین حال ترسناک است. من دوست دارم وقتی یک فیلم دارای سبک بصری و ریتم مشخصی است، و این فیلم دقیقاً اینگونه است. فیلم با یک انفجار آغاز می‌شود، زمانی که نیروهای قانون‌گذار دو برادر جوان‌تر، چارلی و مایکی، را تعقیب می‌کنند، اما به محض اینکه چارلی به پیشنهاد داده می‌شود، به طرز قابل توجهی کند می‌شود و به دو داستان می‌پردازد: یکی داستان چارلی که به دنبال برادرش است و دیگری داستان کاپیتان استنلی و همسرش، دو نیروی متضاد. این شخصیت به وضوح demons خود را دارد و به دنبال اجرای عدالت است. من از ریتم این فیلم خوشم می‌آید، زیرا می‌خواهد داستانش را به درستی روایت کند. بازیگران عالی هستند، همانطور که گفته شد، گای پیرس یکی از برادران برنز را بازی می‌کند و در کنار دنی هاستون قرار دارد. این افراد کثیف هستند و برای بقا هر کاری انجام می‌دهند. کاپیتان استنلی توسط ری وینستون فوق‌العاده بازی می‌شود. او نقش را با آرامش و ظرافتی بازی می‌کند که من را شگفت‌زده کرد. او قهرمان داستان است، حداقل برای من، و فقط می‌خواهد عدالت اجرا شود. در بخش‌های دیگر، دیوید ونهام و جان هرت را می‌بینیم که هر دو شخصیت‌های جالب و غیرمعمولی را ارائه می‌دهند. یک فیلم بزرگ به یک بازیگر بزرگ نیاز دارد و این فیلم قطعاً این ویژگی را دارد. آخرین کلمات... این فیلم هیچ گونه سازش نمی‌کند. این فیلم صادق است، تاریک است و شما را وادار می‌کند درباره درست و نادرست فکر کنید. چگونه می‌توان یک مجرم را شناسایی کرد و چه عواملی باعث می‌شود مردم کارهای شرورانه انجام دهند؟ هیچ چیز واقعاً ساده نیست و نباید هم باشد. بیشتر مردم هم نور و هم تاریکی درون خود دارند و این در مورد این فیلم صدق می‌کند.