فیلم Pineapple Express 2008

در مورد کمدی، من به نوعی مانند یک پازل هستم. نوع مورد علاقه من کمدی‌هایی است که با آن‌ها بزرگ شدم، یعنی کارتون‌های لونی تونز. می‌توانم آن‌ها را بارها و بارها تماشا کنم و همیشه می‌خندم. همچنین به کمدی تاریک بریتانیایی، کمدی اسلپ‌استیک و کمدی آمریکایی هم علاقه‌مندم. کمدی آمریکایی (به‌ویژه این روزها) اغلب مورد تمسخر قرار می‌گیرد، معمولاً به دلیل آنکه به گونه‌ای «ساده‌سازی» شده...

در مورد کمدی، من به نوعی مانند یک پازل هستم. نوع مورد علاقه من کمدی‌هایی است که با آن‌ها بزرگ شدم، یعنی کارتون‌های لونی تونز. می‌توانم آن‌ها را بارها و بارها تماشا کنم و همیشه می‌خندم. همچنین به کمدی تاریک بریتانیایی، کمدی اسلپ‌استیک و کمدی آمریکایی هم علاقه‌مندم. کمدی آمریکایی (به‌ویژه این روزها) اغلب مورد تمسخر قرار می‌گیرد، معمولاً به دلیل آنکه به گونه‌ای «ساده‌سازی» شده که گروه‌های دانشگاهی بتوانند آن را درک کنند و گاه از شوخی‌های توالت به عنوان بهترین نکته استفاده می‌شود. من تا حدی با این نظر مخالفم و می‌گویم که نوع کمدی که مردم بین خودشان استفاده می‌کنند، محرک فیلم‌هایی است که جاد آپاتاو و همکارانش می‌سازند. برای مثال، فیلم «پاین‌اپل اکسپرس» به نظر می‌رسد به نوعی واقع‌گرایانه باشد. من این واژه را به‌طور بسیار آزادانه استفاده می‌کنم، زیرا بسیاری از اتفاقاتی که در این فیلم می‌افتد، ممکن است و نباید هرگز اتفاق بیفتد. با این حال، کمدی، دیالوگ‌ها، صحنه‌های مبارزه و تعاملات دیگر شخصیت‌ها، دلایلی هستند که به نظر می‌رسد این فیلم احساس واقعی بودن می‌دهد. صحنه‌های مبارزه به گونه‌ای نیستند که به نظر برسد خیلی هماهنگ شده‌اند. البته نقاط مشخصی وجود دارد که باید به آن‌ها ضربه بزنند، اما بیشتر به نظر می‌رسد که این صحنه‌ها به صورت خودجوش و یا به مانند بسیاری از کمدی‌ها، بداهه‌پردازی شده‌اند. «پاین‌اپل اکسپرس» داستان دایل دنتون (روگن)، یک مأمور سرویس، و فروشنده ماری‌جوانای او، سال سیلور (فرانکو) را دنبال می‌کند، در حالی که آن‌ها از دستان تبهکاران (رابینسون و کوریگان) تد جونز (کول)، پادشاه ماری‌جوانای لس‌آنجلس، فرار می‌کنند بعد از اینکه دایل یک قتل که تد مرتکب می‌شود را شاهد است. با یک پلیس فاسد (پرس) که نیز در تعقیب آن‌هاست، زنده ماندن برای دوستانی که به ماری‌جوانا وابسته‌اند، به یک ماجراجویی دوستانه و همچنین ارزیابی روابطی که در این سبک زندگی ساخته می‌شود، تبدیل می‌شود. نام «پاین‌اپل اکسپرس» از نام نوعی از ماری‌جوانا گرفته شده است که سال آن را به دایل معرفی می‌کند. من این فیلم را به خاطر رویکرد قدیمی‌اش در ارائه خنده و داستان دوست دارم و شخصیت‌ها به نوعی برای تقریباً هر کسی قابل ارتباط هستند. تماشای خوبی است، احتمالاً دوباره تماشا نخواهم کرد، اما می‌توانم آن را توصیه کنم. باید صادق باشم، در حالی که این فیلم واقعاً مورد علاقه من نیست، فکر می‌کنم بیشتر مردم از آن لذت خواهند برد، اگر نه به خاطر چیز دیگری، حداقل به خاطر شوخی‌های احمقانه. فرانکو بازیگر خوبی است، اما گاهی او و ست بیش از حد خود را در فیلم می‌گذارند و این وضعیت زمانی که آن‌ها کنار هم هستند بدتر می‌شود. این به نظر می‌رسد که آن‌ها فقط آنچه را که در یک جمعه شب انجام می‌دهند، به تصویر کشیده‌اند، به ویژه زمانی که عمل متوقف می‌شود و آن‌ها شروع به لذت بردن از سکوت می‌کنند. داستان اول که توسط طرح اصلی قطع می‌شود، به راحتی می‌تواند فیلم خودش را داشته باشد، یک کمدی رمانتیک یا درام: یک مرد مسن که به‌طور قانونی با یک دختر دبیرستانی بیرون می‌رود، دارای موقعیت‌های زیادی است و پتانسیل فوق‌العاده‌ای دارد. وقتی این داستان با کلیشه «در حال فرار» قطع می‌شود، من واقعاً فکر می‌کردم که این داستان ناپدید خواهد شد، یا در بدترین حالت، او به دنبال او می‌آید یا برای گرفتن چیزی از خانه او می‌آید و ربوده می‌شود. بازگشت به داستان اصلی تقریباً به اندازه کافی خنده‌دار است، اما در حقیقت، من فقط منتظر می‌شوم که به فیلم برگردم و آن‌ها در طول فیلم با کارهایی از این دست ادامه می‌دهند. این قابل تصور است که وقتی اتفاقاتی برای شخصیت‌های اصلی می‌افتد که آن‌ها را از مسیر خارج می‌کند، اما وقتی خودشان به‌طور فعال خود را منحرف می‌کنند، فقط غم‌انگیز می‌شود. شما شروع به سوال کردن چیزهایی می‌کنید که نباید، و این حتی به این دلیل نیست که آن‌ها در حال مصرف مواد هستند، زیرا آن‌ها به‌طور مستقیم در مورد اینکه ماری‌جوانا واقعاً برایشان بد است، صحبت می‌کنند، با توجه به همه‌چیزهایی که در حال وقوع است. من طرفدار کمدی‌های مربوط به مواد مخدر یا سوءمصرف نیستم (معمولاً)، و هر چیزی که غیر از آن باشد، به قدری بی‌معناست که سخت می‌توان به آن علاقه‌مند شد. در اینجا شوخی‌های خوبی وجود دارد، اما بسیاری از این‌ها «من می‌خواستم با دوستم فیلم بسازم در حالی که مثل احمق‌ها رفتار می‌کنیم» است و به عنوان یکی از طرفداران کوین اسمیت، این را احترام می‌گذارم، اما این باید شما را به این فکر بیندازد که این یک فیلم در سطح بالا نیست و کوین اسمیت دیالوگ‌های بهتری می‌نویسد.