فیلم Deep Water 2022

"دیپ واتر" خود را به عنوان یک تریلر شهوانی معرفی می‌کند، اما به وضوح فاقد این عناصر است. آدریان لاین در تلاش است تا پس از بیست سال غیبت از سینما بازگردد، اما فیلمنامه زک هلم و سم لویینسون با مشکلات زیادی روبرو است. شخصیت‌های اصلی در یک رابطه بسیار سمی قرار دارند که تماشای آن بسیار آزاردهنده است، اما عدم توسعه و نبود تحول در...

"دیپ واتر" خود را به عنوان یک تریلر شهوانی معرفی می‌کند، اما به وضوح فاقد این عناصر است. آدریان لاین در تلاش است تا پس از بیست سال غیبت از سینما بازگردد، اما فیلمنامه زک هلم و سم لویینسون با مشکلات زیادی روبرو است. شخصیت‌های اصلی در یک رابطه بسیار سمی قرار دارند که تماشای آن بسیار آزاردهنده است، اما عدم توسعه و نبود تحول در این شخصیت‌ها باعث می‌شود که روایت تکراری، پیش‌بینی‌پذیر و فاقد شدت به نظر برسد. رویکرد نامنظم به شخصیت‌های فرعی و زیرشاخه‌ها به فیلمنامه‌ای کاملاً فاجعه‌آمیز کمک کرده است، جایی که حتی یک عمل سوم سنتی نیز وجود ندارد. در نهایت، بن افلک و آنا د آرماس واقعاً خوب بازی می‌کنند، بنابراین چیزی برای قدردانی وجود دارد. امتیاز: D بن افلک ("ویک") مردی موفق است که با زن زیبایی به نام "ملیندا" (آنا د آرماس) ازدواج کرده است. متأسفانه، او به نوعی بیشتر از یک ازدواج باز می‌خواهد. او به طور مکرر عاشقان معمولاً خوش‌تیپ و جوان‌تر خود را در برابر ویک و دوستانشان به نمایش می‌گذارد. وقتی یکی از آن‌ها گم می‌شود، ویک به جانشین خود "جوناس" (دش میهوک) می‌گوید که او را با چکش کشته است. آیا این حقیقت دارد یا نه؟ به زودی شایعاتی به وجود می‌آید، که بدتر می‌شود وقتی یکی دیگر از عاشقانش "چارلی" (جیکوب الوردی) در استخر پیدا می‌شود! آیا او مقصر است؟ راستش را بخواهید، برای من مهم نیست. افلک در این داستان مضحک هیچ نزدیک به بهترین خود نیست. آنا د آرماس در این اواخر کارهای ضعیف زیادی انجام داده و این یکی از جدیدترین آن‌هاست. فقط درآوردن لباس و فحاشی تحریک‌آمیز بازیگری نیست. پایان فیلم به طرز خنده‌داری بد است و به طور کلی این فقط تلاشی ضعیف از آدریان لاین در حال افول است که به اندازه‌ای فراموش‌نشدنی و بد است. یک بازیگر مشهور جایگزینی برای داستان خوب با نگارش خوب نیست. این فیلم وقت همه را هدر می‌دهد. حسادت به قدری عذاب‌آور است که کلود شابرو به احتمال زیاد فیلمی تعیین‌کننده در این مورد ساخته و به آن "ل‌انفر" (دوزخ) نام داده است. این حوزه‌ای از روابط انسانی است که کارگردان "دیپ واتر"، آدریان لاین، به خوبی با آن آشناست و قبلاً فیلم‌هایی چون "جاذبه مرگبار"، "پیشنهاد نامناسب"، "لولیتا" و "بی‌وفا" را کارگردانی کرده است. می‌توان گفت که این فیلم به نوعی بازنگری در آن‌هاست و لاین با انتخاب این زمینه آشنا برای بازگشتش از ۲۰ سال غیبت هوشمندانه عمل کرده است. "دیپ واتر" همچنین یک حرکت خوب برای بن افلک است؛ این فیلم او را پس از فیلم‌های بزرگ "راه باز" و "دوئل آخر" و "بارTender" به مسیر درست بازمی‌گرداند. این فیلم به او این امکان را می‌دهد تا یک بازی زیرکانه و ظریف ارائه دهد و او ناامید نمی‌کند و خصیصه‌های منفعل و تهاجمی را به یک هنر تبدیل می‌کند. افلک اکنون به دوستان نزدیکش، مت دیمون، به عنوان بازیگرانی که در نقش‌هایی بر اساس شخصیت‌های خلق شده توسط پاتریشیا های‌اسمیت درخشان بوده‌اند، می‌پیوندد (و واقعاً اینگونه است که ممکن است زندگی زناشویی تام ریپلی را تصور کنید). آنا د آرماس نیز به عنوان ملیندا، همسر ویک (افلک)، خیلی خوب است، زنی کاملاً منفور که تنها ویژگی نیکوکارانه‌اش عشق بی‌قید و شرط ویک به اوست. او تقریباً با تمام وجودش او را دوست دارد. می‌گویم "تقریباً" چون ممکن است قلبش نتواند به ارگان دیگری خون کافی پمپاژ کند – بنابراین به‌طور ضمنی توافق شده است که ملیندا آزادی دارد تا در جستجوی آرامش در آغوش مردان جوان با هوش پایین باشد. این ترتیب در میان دوستان این زوج هیچ رازی نیست زیرا ملیندا همچنین یک الکلی است که هیچ آگاهی از خود ندارد. ویک تمام این موضوع را در عموم با ترکیبی از شوخ‌طبعی خشک، کنایه‌های بدون احساس و طنز خودزنی (که برخی از بهترین دیالوگ‌های فیلم را فراهم می‌کند) نادیده می‌گیرد که می‌تواند به سرعت به تهدیدی مبهم تبدیل شود، به‌ویژه زمانی که او خود را تنها با یکی از عشق‌های ملیندا می‌یابد. علاوه بر شابرو، لاین من را به یاد فیلم‌ساز بریتانیایی خلاق، پیتر گرینوی، می‌اندازد – و نه تنها به این دلیل که حلزون‌های خانگی ویک من را به یاد "A Zed & Two Noughts" می‌اندازد. معمولاً فیلم‌هایی که در آن شخصیت‌ها به نوعی از قتل فرار می‌کنند را غیراخلاقی می‌دانم؛ تنها استثنائات این قاعده شامل فیلم‌هایی چون کارهای گرینوی می‌شود که در آن‌جا هیچ اخلاقیات مرسوم قابل بحث نیست. در "دیپ واتر"، هیچ شخصیت اصلی و مرتبط با داستان بی‌گناه نیست و همه آن‌ها آنچه را که شایسته‌اش هستند، می‌گیرند – حتی زمانی که، مانند ویک، آنچه را که می‌خواهند به دست می‌آورند. بهترین فیلمی که تا به حال دیده‌ام، بدترین فیلمی است که در زندگی‌ام بوده است. این فیلم به شدت ضد خانواده است و باعث می‌شود هرگز به زنان اعتماد نکنید. زنان موجودات زیبایی هستند، اما در این فیلم به عنوان خیانتکار نشان داده می‌شوند.