فیلم The Italian Job 2003

نقد فیلم «سرقت ایتالیایی» گروه دزدهای جان بریجر پس از یک سرقت جسورانه طلا در ونیز، به خیانت دچار شده و برای مردن رها می‌شوند. اعضای باقی‌مانده دوباره جمع شده و در لس آنجلس گرد هم می‌آیند تا انتقام بگیرند و طلاهای خود را بازپس بگیرند... کار آغاز شده است! این می‌توانست یک فاجعه کامل باشد. من بریتانیایی هستم و موج نفرتی که در کشورم با شنیدن...

نقد فیلم «سرقت ایتالیایی» گروه دزدهای جان بریجر پس از یک سرقت جسورانه طلا در ونیز، به خیانت دچار شده و برای مردن رها می‌شوند. اعضای باقی‌مانده دوباره جمع شده و در لس آنجلس گرد هم می‌آیند تا انتقام بگیرند و طلاهای خود را بازپس بگیرند... کار آغاز شده است! این می‌توانست یک فاجعه کامل باشد. من بریتانیایی هستم و موج نفرتی که در کشورم با شنیدن خبر ساخت این بازسازی به راه افتاد، بسیار شدید بود. این که «چطور جرات می‌کنند یک نهاد بریتانیایی را بازسازی کنند» فریاد عموم بود. در آستانه انتشار فیلم، وضعیت بهتر نشد، زیرا ستاره اصلی (و جذابیت فیلم) ادوارد نورتون اعلام کرد که این فیلم یک تعهد قراردادی است و طرفداران کارهایش بهتر است «سرقت ایتالیایی» را از دست بدهند... پس حتماً باید فیلم بدی باشد، درست است؟ در واقع نه، چنین نیست. کارگردان، اف. گری گری، «سرقت ایتالیایی» ۱۹۶۹ را بازسازی نکرده است، بلکه او حتی آن را دوباره تصور نکرده، مینی‌ها در آن هستند، طلا هم در آن هست، اما تمام لحظات برجسته‌ای که بسیاری در فیلم ۶۹ به آن عشق می‌ورزند، در اینجا دیده نمی‌شود. بنابراین آنچه که به دست می‌آید یک فیلم سرقت و انتقامی بسیار جذاب است که شاید گاهی کمی بیش از حد شفاف به نظر برسد، اما دارای یک فیلمنامه تیز، سکانس‌های اکشن محکم و گروهی از بازیگران است که به خوبی به عنوان یک تیم عمل می‌کنند. مارک والبرگ، موس دِف، جیسون استاتهام، ست گرین و چارلیز ترون همگی به خوبی درخشیده‌اند، در حالی که ادوارد نورتون واقعاً نگرانی خاصی نداشت زیرا نقش او به عنوان استیو بسیار جذاب و دلچسب بود. من با شوخی این فیلم را «سرقت اقیانوس ۵» نامیده‌ام، اما این به هیچ وجه به «سرقت ایتالیایی» لطمه نمی‌زند. این فیلم فاقد جذابیت جاز و خنک «سرقت اقیانوس ۱۱» سادربرگ است، اما به عنوان یک فیلم سرگرم‌کننده و لذت‌بخش به تنهایی جذاب است و بنابراین امتیاز نزدیک به ۷ در IMDb واقعاً درست است. ۷/۱۰ **سرقت ایتالیایی فیلمی خنک و شیک پر از اکشن با بازیگران فوق‌العاده و حرکات بدلکاری شگفت‌انگیز است.** سرقت ایتالیایی غیرممکن را به واقعیت تبدیل می‌کند - مینی کوپرها را جذاب می‌کند! با بازیگرانی از مارک والبرگ تا جیسون استاتهام و چارلیز ترون، این فیلم پرشتاب و پرانرژی سرشار از اعتماد به نفس و شگفتی است. این گروه نزدیک از دزدها در مأموریتی برای انتقام از کسی هستند که به آنها خیانت کرده و رهبرشان را کشته است. با داشتن برتری اخلاقی و انگیزه مناسب، این شخصیت‌ها بسیار جذاب‌تر می‌شوند و از آن‌ها حمایت کردن در حین شکستن قوانین برای رسیدن به هدفشان آسان‌تر است. حرکات بدلکاری و کار دوربین به خوبی با هم ترکیب می‌شوند تا یک فیلم پرهیجان و سرگرم‌کننده بسازند که ارزش دیدن دوباره و دوباره را دارد. این فیلم را چندین بار در طول سال‌ها تماشا کرده‌ام و هنوز هم به عنوان یک تریلر سرقت سبک و سرگرم‌کننده مطرح است. بازیگران همگی با یکدیگر شیمی فوق‌العاده‌ای دارند. جای تأسف است که دنباله برنامه‌ریزی شده هرگز به مرحله اجرا نرسید، هرچند تعجب‌آور است که پارامونت حتی سعی نکرده که یکی بسازد، حتی اگر فقط بتوانند چند بازیگر مانند والبرگ و ترون را به کار بگیرند. تماشای نورتون در این فیلم کمی حواس‌پرت‌کن است، زیرا می‌دانیم که او مجبور به انجام این فیلم بوده است. شاید هم این sacrilege باشد، اما من این نسخه را به نسخه اصلی ۱۹۶۹ ترجیح می‌دهم. **۴.۰/۵** به جز اینکه نام «بریجر» را حفظ کرده است (و او هیچ نقشی در سرقت نداشت، زیرا در آن زمان در زندان بود)، این فیلم هیچ ارتباطی با فیلم ۱۹۶۹ با همین نام ندارد. این فقط بهانه‌ای است برای گرد هم آوردن یک گروه خوب از بازیگران و سرگرم شدن. در این راستا، فیلم به خوبی عمل می‌کند. یک گروه از دزدهای باهوش نقشه‌ریزی کرده و یک سرقت جسورانه برای دزدیدن مقدار زیادی طلا از یک خانه در ایتالیا را اجرا می‌کنند. اما در حین خروج از کشور، به آنها خیانت شده و در یک مخزن یخ رها می‌شوند. یک سال بعد، گروه ما - بدون رهبرشان «دونالد ساترلند» (بریجر) - خیانت‌کار را پیدا کرده و مصمم هستند که طلاهای خود را پس بگیرند. این فیلم تلاش جالبی است - جیسون استاتهام به عنوان «راب خوش‌تیپ»؛ ست گرین به عنوان «لایل» خجالتی و یاسین بی (لفت ایر) به خوبی با دختر همکار کشته‌شده‌شان «استلا» (چارلیز ترون) همکاری می‌کنند تا این سرقت جسورانه را طراحی و اجرا کنند. متأسفانه، مارک والبرگ و ادوارد نورتون بسیار بی‌جاذبه هستند و فیلم برای ایجاد هرگونه جذابیت بیش از حد طولانی می‌شود. بیست دقیقه آخر فیلم نسبتاً هیجان‌انگیز است، اما به نظر من خیلی دیر شده بود. تولید خوب به نظر می‌رسد، اما حتی مینی‌ها هم نتوانستند برای آن جذابیت بیشتری به ارمغان بیاورند.