فیلم Close 2022

لئو سیزده ساله (ادِن دامبرین) و دوست مدرسه‌اش رمی (گوستاو دو وال) جدایی‌ناپذیرند. آنها با هم بازی می‌کنند، غذا می‌خورند و می‌خوابند - رابطه‌ای ایده‌آل و برادرانه. اما در مدرسه، همکلاسی‌هایشان شروع به بیان سخنان تحقیرآمیز درباره آنها می‌کنند و لئو که به طور طبیعی اجتماعی‌تر است، کم‌کم از رمی فاصله می‌گیرد. این فاصله‌گیری بیشتر می‌شود تا اینکه رمی برای یک سفر مدرسه حاضر نمی‌شود...

لئو سیزده ساله (ادِن دامبرین) و دوست مدرسه‌اش رمی (گوستاو دو وال) جدایی‌ناپذیرند. آنها با هم بازی می‌کنند، غذا می‌خورند و می‌خوابند - رابطه‌ای ایده‌آل و برادرانه. اما در مدرسه، همکلاسی‌هایشان شروع به بیان سخنان تحقیرآمیز درباره آنها می‌کنند و لئو که به طور طبیعی اجتماعی‌تر است، کم‌کم از رمی فاصله می‌گیرد. این فاصله‌گیری بیشتر می‌شود تا اینکه رمی برای یک سفر مدرسه حاضر نمی‌شود و عواقب آن به شدت بر لئو و سوفی (امیلی دکن) - مادر رمی - تأثیر می‌گذارد. این فیلم در یک سطح درباره‌ی بی‌رحمی است. نه بی‌رحمی عمدی و بدخواهانه، بلکه نوعی بی‌رحمی ناشی از بی‌توجهی و نادانی - نوعی بی‌رحمی که از سوی زورگویان بروز می‌کند. در سطح دیگر، داستانی درباره‌ی عشق، وفاداری و حتی خیانت است. این فیلم احساسی با دو بازی فوق‌العاده از این دو پسر است که پاسخ‌های خود را به مجموعه‌ای گیج‌کننده از ظن‌ها و قضاوت‌ها که از سوی کسانی که بهتر می‌دانستند اما عمل نکردند، نشان می‌دهد. این درباره‌ی والدین، درباره‌ی بازبودن و چگونگی مواجهه مردم با تراژدی‌ها به شیوه‌های شخصی خودشان است - و واقعاً تأثیرگذار است. بعد از دیدن آن، احساس گلوگیر بودن خواهید کرد. تماشای آن بسیار ارزشمند است. من به فیلم‌ها نمره ۱۰ از ۱۰ نمی‌دهم مگر اینکه واقعاً شگفت‌انگیز باشند و نقدهای من معمولاً تحت تأثیر ناامیدی عمیق یا تحسین واقعی قرار دارند. فکر می‌کنم این تجربه اکثر مردم از فیلم‌هاست، یا آن را دوست دارید یا ندارید. در "نزدیک"، همه چیز برای دوست داشتن وجود دارد و این یک تمرین در عشق خالص است، نه تنها در داستانش بلکه همچنین در هنر فیلم، بازیگری و داستان‌گویی. به طور مهمی، این فیلم مانند یک تشریح است، تحلیلی ماهرانه از جوانی که از دید دو پسر در درد و رنج شدید بیان می‌شود. این یک نظر سنجش و تقریباً نابغه در مورد تعصباتی است که از همان ابتدا در وضعیت انسانی پرورش می‌یابد. این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چگونه تعصب‌های عمیق می‌تواند عشق خالص و بی‌گناهی را از لحظه‌ای که یک کودک پا به جامعه بزرگ‌تر می‌گذارد، از بین ببرد و یک محکومیت شگفت‌انگیز از آنچه که شده‌ایم یا نتوانسته‌ایم بشویم، ارائه می‌دهد. داستان نشان می‌دهد که چگونه تعصبات ریشه‌دار می‌تواند عشق خالص و بی‌گناه بین دو پسر را نابود کند و به خوبی تضاد بین طعنه‌های بی‌ارزش و شیطانی از سوی دختران و مردان را به تصویر می‌کشد، که با هم ترکیب می‌شوند تا ایده دوستی آنها را خراب کنند و به آنها احساس کنند که آنچه زیباست اشتباه است و آنها را پارانوئید و دفاعی کند. این داستانی است که به قدمت زمان است، روش‌های نفرت‌انگیز و حقیرانه‌ای که ناظران حسود به دنبال تخریب آنچه نمی‌توانند داشته باشند، به کار می‌برند. این به عنوان بیننده خشم‌آور است که شاهد همجنس‌گرا ستیزی علیه یک دوستی معصوم در سنین کم باشید، زیرا این نوع همجنس‌گرا ستیزی پیش‌درآمدی است بر نزدیکی و عشق برادرانه بی‌گناه. این خشم‌آور است زیرا نشان می‌دهد که چگونه همجنس‌گرا ستیزی در تربیت دختران و پسران عمیقاً ریشه دارد - تعصباتی که برای هدف قرار دادن دوستی نزدیک و معصومانه به عنوان یک اقدام احتیاطی نزدیک به واکسیناسیون جهانی علیه هر نوع عشق مردانه به کار می‌رود، فقط در صورت تبدیل شدن به چیزی بیشتر. این فیلم بسیار مورد تحسین قرار گرفته و نویسنده/کارگردان لوکاس دونت، با استعداد فراتر از آنچه بسیاری از منتقدان می‌توانند اعتراف کنند، است. او در سنین جوانی، اثراتی خلق کرده که بسیاری از افراد در صنعت فیلم را به تفکر وامی‌دارد که او چگونه این کار را انجام می‌دهد و آنها کجا اشتباه کرده‌اند. اگر هالیوود مرکز صنعت فیلم باشد، تنها به خاطر پول است و لوکاس دونت با این فیلم بلژیکی و به همان اندازه که سینمای فرانسه پیش از این انجام داده، نوری بر آنچه سینما می‌تواند و باید باشد، تابانده است و به مقایسه، پیشنهادات معمول هالیوود را شرمنده می‌کند. این واقعاً مقایسه‌ای است از فست فود با غذاهای لوکس. از طریق یک مقایسه دیگر و مطالعه‌ای مشابه درباره‌ی فقدان، تحسین زیادی از "آفتاب پس از غروب" شد و من نقد خوبی به آن دادم. اکنون که "نزدیک" را دیده‌ام، فکر می‌کنم "آفتاب پس از غروب" در مقایسه ابتدایی است و تعجب می‌کنم آیا این حقیقت که "نزدیک" به زبان‌های فرانسوی/فلمنیک است، دلیل کافی برای کمبود جوایز و تحسین در مقایسه با "آفتاب پس از غروب" است. در حالی که "آفتاب پس از غروب" شایسته تحسین زیاد است، اما هیچ‌گونه برابری با "نزدیک" ندارد. برای هر کسی که می‌خواهد درباره سینما و داستان‌گویی در صفحه نمایش، بازیگری و کارگردانی یاد بگیرد، "نزدیک" هدفی است که باید به آن دست پیدا کرد، یک کلاس درس در کمال. این فیلم قلب شما را می‌شکند.