فیلم The Last Castle 2001

رابرت ردفورد در نقش "اروین"، یک ژنرال بدنام است که پس از محاکمه نظامی به خاطر نافرمانی از دستورات در حین عملیاتی در آفریقا که منجر به مرگ هشت نفر از زیر دستانش شد، به زندان نظامی فرستاده می‌شود. تقریباً بلافاصله او و فرمانده "وینتر" (جیمز گاندولفینی) در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و آنچه در ادامه می‌آید، تدریجاً موقعیت‌سازی هر دو مرد برای یک رویارویی...

رابرت ردفورد در نقش "اروین"، یک ژنرال بدنام است که پس از محاکمه نظامی به خاطر نافرمانی از دستورات در حین عملیاتی در آفریقا که منجر به مرگ هشت نفر از زیر دستانش شد، به زندان نظامی فرستاده می‌شود. تقریباً بلافاصله او و فرمانده "وینتر" (جیمز گاندولفینی) در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و آنچه در ادامه می‌آید، تدریجاً موقعیت‌سازی هر دو مرد برای یک رویارویی است. اروین در ابتدا فقط می‌خواهد دوران محکومیتش را بگذراند، اما به محض اینکه می‌بیند زندان به چه شکل دلخواه و گاه کشنده‌ای اداره می‌شود، به زودی با 1200 زندانی دیگر همکاری می‌کند تا واحدی مؤثر ایجاد کند که بتواند در برابر رژیم مقاومت کند و شاید حتی آن را سرنگون کند. نیم ساعت اول فیلم به خوبی توسعه یافته است و خطوط نبرد مشخص می‌شوند در حالی که این دو مرد بازی شطرنجی فکری را انجام می‌دهند. متأسفانه، این حرکت به سرعت به درامی غیرمحتمل تبدیل می‌شود که داستان آن پر از حفره است و شامل حوادثی است که برخی از آن‌ها غیرقابل باور هستند و در نهایت پایانی شبیه به نمایش‌های کمدی دارد. ردفورد رویکرد "کمتر، بیشتر است" را در نقش خود به خوبی اجرا می‌کند و با دیالوگ‌های کمی، کار خود را به خوبی انجام می‌دهد. اما گاندولفینی به عنوان یک افسر ارشد به طور کامل غیرقابل باور است و به نظر می‌رسد که از لحاظ انسانی یا درک واقعیت سناریوهای ارائه شده توسط رود لوری، فاقد هر گونه درک است. کلیفتون کالینز جونیور بهترین بازی را از میان بازیگران با نقش "اگیلار"، که دچار مشکل است، ارائه می‌دهد، اما نتوانستم دقیقاً بفهمم نقش "یتس" (مارک رافلو) چه چیزی را نمایندگی می‌کند - شاید من تا آن زمان تسلیم شدم. فکر می‌کنم این داستان می‌توانست خواندنی باشد و اجازه دهد که ما ویژگی‌های شخصیتی را به شخصیت‌های موجود در داستان اضافه کنیم. اما به عنوان یک اثر سینمایی، این فیلم بیشتر از آنکه چیزی باشد، یک وسیله برای ستاره‌ای است که به هیچ وجه در بهترین حالت خود نیست و داستانی دارد که برای من کمی بیش از حد غیرقابل باور بود و خیلی طولانی کشید.