فیلم We the Animals 2018

یک احضار خیره‌کننده و شاعرانه از دوران کودکی ما اجازه داشتیم آنچه که بودیم، یعنی ترسیده و انتقام‌جو باشیم - مانند حیوانات کوچک، که برای به دست آوردن آنچه نیاز داریم، می‌خزیم. فیلم _ما، حیوانات_ داستانی بی‌نظیر و صمیمی است که تنها شامل پنج شخصیت اصلی و حدود ده مکان می‌باشد. این فیلم درباره یک پسر بچه است که به حقیقت همجنس‌گرا بودن خود پی می‌برد. این...

یک احضار خیره‌کننده و شاعرانه از دوران کودکی ما اجازه داشتیم آنچه که بودیم، یعنی ترسیده و انتقام‌جو باشیم - مانند حیوانات کوچک، که برای به دست آوردن آنچه نیاز داریم، می‌خزیم. فیلم _ما، حیوانات_ داستانی بی‌نظیر و صمیمی است که تنها شامل پنج شخصیت اصلی و حدود ده مکان می‌باشد. این فیلم درباره یک پسر بچه است که به حقیقت همجنس‌گرا بودن خود پی می‌برد. این اثر با ترکیبی از لحن‌های عاطفی و واقع‌گرایی خام، به مسائل مختلفی می‌پردازد؛ از فاصله فزاینده میان او و دو برادرش که زمانی بسیار نزدیک بودند، تا درک تدریجی این حقیقت که اگرچه والدینش یکدیگر را دوست دارند، اما در عین حال در حال تخریب یکدیگر نیز هستند. همچنین، به این نکته می‌پردازد که شکل‌گیری درک انسان از جهان، به طور طبیعی با از دست دادن معصومیت همراه است. با اینکه _ما، حیوانات_ به موضوعات پیچیده‌ای می‌پردازد، اما به طور نسبی سیاسی نیست و هیچگاه به صورت ایدئولوژیکی به هترو نورماتیویته واکنش نشان نمی‌دهد. همچنین، خشونت خانگی در خانواده از هر دو والد نشأت می‌گیرد و نه فقط از پدر. این فیلم بیشتر به لحن و شعر بصری تجسمی می‌پردازد تا به روایت داستانی و شخصیت‌ها، و در این زمینه به آثار بن زایتلین مانند _جانوران وحشی جنوب_ نزدیک است، در حالی که یادآور صحنه‌های تگزاس در فیلم _درخت زندگی_ ترنس مالیک نیز می‌باشد. داستان فیلم در نیویورک شمالی در دهه 1990 روایت می‌شود و درباره پسر بچه‌ای به نام یونا (با بازی اوان روزادو) است که با مادرش (شیلا وند) و پدرش (راول کاستیلو) و دو برادر بزرگ‌ترش، مانی (ایزایا کریستیان) و جوئل (جوزیا گابریل) زندگی می‌کند. این خانواده در خانه‌ای قدیمی و فرسوده، بالای خط فقر زندگی می‌کنند. مادر و یونا رابطه نزدیکی دارند، اما پدر و مادر هر دو دارای خشم و عصبانیت هستند که منجر به دعواهای فیزیکی می‌شود. با گذشت زمان، یونا متوجه می‌شود که از برادرانش متفاوت است؛ او بیشتر contemplative و حسرت‌زده است و از خواندن و نوشتن در یک دفترچه لذت می‌برد. اما وقتی پدر پس از یک دعوای خشونت‌آمیز خانه را ترک می‌کند، مادر به رختخواب می‌رود و از بلند شدن امتناع می‌کند. این مسئله برادران را وادار به تأمین نیازهای خود می‌کند و زمانی که آنها در حال دزدیدن سبزیجات از باغ همسایه هستند، مردی به آنها کمک می‌کند و آنها را به یک وعده غذایی دعوت می‌کند. فیلم _ما، حیوانات_ نخستین اثر داستانی کارگردان مستند، جرمی زاگر است و بر اساس رمان نیمه‌خودزندگی‌نامه‌ای جاستین توریس در سال 2011 نوشته شده است. این فیلم در عین حال که تغییراتی در داستان ایجاد می‌کند، اما به طور معناداری وفادار به لحن و بافت نثر توریس است. از نظر زیبایی‌شناسی، این فیلم چیزهای زیادی برای تحسین دارد. زاگر با استفاده از تکنیک‌های _سینما و حقیقت_، حس واقعی‌تری به فیلم داده است. صحنه‌های برادران که در چمن‌های بلند یکدیگر را دنبال می‌کنند، بدون برنامه‌ریزی قبلی و به صورت بداهه اجرا شده است. به طور کلی، اگرچه فیلم _ما، حیوانات_ به مسائل مختلفی از جمله مردانگی، خشونت خانگی، همجنس‌گرایی، و کشف خود می‌پردازد، اما بیشتر بر ماهیت تأثیرگذار و آشفته خاطرات متمرکز است. این فیلم با پایانی نامشخص به ما نشان می‌دهد که زندگی هیچ‌گاه دارای ساختار سه‌پرده‌ای نیست و پیچیده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد.