فیلم The Professor and the Madman 2019

به احتمال زیاد پس از تماشای این فیلم، کمی بیشتر با روند شکل‌گیری فرهنگ‌نامه آشنا خواهید شد و همچنین ممکن است نسبت به گیبسون (یکی از تهیه‌کنندگان) احساس ناخوشایندی پیدا کنید که این پروژه را به راه انداخته، با وجود موضوعی که چندان جالب نیست. فیلم به اندازه کافی خوشایند است، اما واضح است که انگلستان باید هر سال تعداد مشخصی از درام‌های تاریخی تولید...

به احتمال زیاد پس از تماشای این فیلم، کمی بیشتر با روند شکل‌گیری فرهنگ‌نامه آشنا خواهید شد و همچنین ممکن است نسبت به گیبسون (یکی از تهیه‌کنندگان) احساس ناخوشایندی پیدا کنید که این پروژه را به راه انداخته، با وجود موضوعی که چندان جالب نیست. فیلم به اندازه کافی خوشایند است، اما واضح است که انگلستان باید هر سال تعداد مشخصی از درام‌های تاریخی تولید کند و سال ۲۰۱۹ به زودی در آستانه‌ی زیر حد نصاب قرار می‌گرفت - خدا را شکر برای فیلم فرهنگ‌نامه. معمولاً با اقتباس‌های کتاب به فیلم، شاهد افزایش فروش کتاب نیز هستیم، اما نمی‌توانم تصور کنم که کسی پس از تماشای این فیلم به سرعت به خرید فرهنگ‌نامه روی بیاورد. - برنت دیویدسون من واقعاً از این فیلم لذت بردم. داستانی در دل یک داستان واقعی وجود داشت که به نظر من آن را کمی پیچیده و هیجان‌انگیز کرده است. برای جوانان و بزرگسالان مناسب است. نوجوانان ممکن است آن را چندان جذاب ندانند، اما این فقط یک دوره کوتاه از زندگی‌شان است که به دنبال سرگرمی و اکشن کامل هستند. این فیلم اینگونه نیست، اما داستان فوق‌العاده‌ای دارد که با پس‌زمینه‌ای جالب از حقایق روایت می‌شود. مل گیبسون عالی است! آماده باشید تا با چند پیچ و تاب شگفت‌زده شوید. من واقعاً این فیلم را دوست داشتم. فکر می‌کنم بسیار سرگرم‌کننده و جالب بود و در برخی مواقع هیجان‌انگیز. پاپ‌کورن‌تان را آماده کنید، راحت بنشینید و از فیلمی لذت ببرید که در آن هر کلمه فحش نیست. من واقعاً از آن لذت بردم و مانند همیشه، مل گیبسون همیشه عالی است. این بهترین عملکردی است که از شان پن از زمان "شیر" تقریباً دوازده سال پیش دیده‌ام. او به طرز فوق‌العاده‌ای نقش ویلیام چستر ماینور، فردی که تقریباً ۴۰ سال از زندگی‌اش را در بیمارستان روانی برادمور گذرانده و یکی از مهم‌ترین مشارکت‌کنندگان در فرهنگ‌نامه اصلی آکسفورد بوده است، ایفا کرده است. او نقص‌های این اتیمولوژیست پارانوئید را به خوبی به تصویر می‌کشد و با مل گیبسون که به عنوان گردآورنده این اثر - دکتر جیمز موری - نیز عملکرد قوی و در نهایت همدلانه و درک‌کننده‌ای ارائه می‌دهد، به خوبی هماهنگ است. این فیلم اساساً یک دو نفره است که ناتالی دورمر، ادی مارسان و استیو کوگان کمک می‌کنند تا داستان را توضیح دهند و هر از گاهی بخشی از فشارهای عاطفی را آزاد کنند. در جاهایی کمی کند است و دو ساعت می‌توانست به این داستان جالب اعتبار بدهد که گاهی بیش از حد کش آمده به نظر می‌رسد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، فیلم از نظر بصری عالی است و توجه زیادی به جزئیات شده و همچنین کمی نور بر دیدگاه‌های ویکتوریایی/ادواردی درباره بیماری‌های روانی می‌تاباند.