فیلم Grabbers 2012

یک نمایش خنده‌دار روی صحنه با عکاسی و جلوه‌های ویژه‌ای که باید عالی عمل کنند، اما دیالوگ‌های هوشمندانه‌ای که برای تجربه‌ای خوب نیاز است، کمبود دارد. واقعاً کسل‌کننده است. «گرابرز» به کارگردانی جان رایت و نوشته کوین لهانه. بازیگران این فیلم شامل ریچارد کویل، روت برادلی، راسل تووی و لالور رودی هستند. موسیقی اثر کریستیان هنسون و تصویربرداری اثر تراور فورست است. در یک جزیره دورافتاده در ایرلند،...

یک نمایش خنده‌دار روی صحنه با عکاسی و جلوه‌های ویژه‌ای که باید عالی عمل کنند، اما دیالوگ‌های هوشمندانه‌ای که برای تجربه‌ای خوب نیاز است، کمبود دارد. واقعاً کسل‌کننده است. «گرابرز» به کارگردانی جان رایت و نوشته کوین لهانه. بازیگران این فیلم شامل ریچارد کویل، روت برادلی، راسل تووی و لالور رودی هستند. موسیقی اثر کریستیان هنسون و تصویربرداری اثر تراور فورست است. در یک جزیره دورافتاده در ایرلند، موجودی در حال به حرکت درآمدن است و دو شریک جدید گاردای محلی، کیران اوشی و لیسا نولان، قرار است تنها امید جزیره برای بقا شوند... این فیلم بسیار سرگرم‌کننده است و بازی‌ای بر روی «ترمورها» که خود یک ادای احترام به فیلم‌های مخلوقاتی دهه 1950 است. «گرابرز» تمام عناصر سرگرم‌کننده و شلوغ را در خود دارد، اما نکته مهم این است که هویت خاص خود را نیز دارد. ساکنان جزیره شخصیت‌های عجیب و غریبی هستند و دو قهرمان گاردای داستان کاملاً در تضاد با یکدیگر قرار دارند، اما کلیشه‌ای نیستند و شیمی خوبی بین آن‌ها وجود دارد که به لحظات شاداب منجر می‌شود. جلوه‌های مخلوقاتی برای یک تولید با بودجه محدود قابل تحسین است و روایت فیلم از طریق نوآوری در توسعه داستان و درک درست از بازی با کلیشه‌ها قوت دارد. عکاسی نیز بسیار زیباست! «گرابرز» داستانی است که در جزیره ارین، نزدیک یک جامعه ساحلی کوچک از انسان‌های خوب؛ ماهی‌گیران، کارگران، مست‌ها و پلیس‌ها، رخ می‌دهد. یک روز، چیزی به جو زمین وارد می‌شود. این موجود (هرچه که باشد) به وضوح در اقیانوس احساس راحتی می‌کند، اما به چیزی دیگر نیز نیاز دارد: خون... خون انسانی. بنابراین چه چیزی بهتر از این که این موجود به نزدیک‌ترین جامعه انسانی برود و شروع به ایجاد مشکل کند؟ دیگر جزئیات داستان را نمی‌گویم، جز اینکه این فیلم کمدی/ترسناک همچنین شامل یک داستان عاشقانه کلاسیک و مقدار زیادی آبجو است! واقعاً مقدار زیادی آبجو! بله، من گفتم/ترسناک، اما واقعاً چیزی برای ترسیدن در اینجا وجود ندارد. این فیلم از سنت «شاون مردگان» و «پایان دنیا» پیروی می‌کند که به معنای چند خنده، چند جلوه ضعیف و شخصیت‌های بسیار سرگرم‌کننده است. این فیلم زندگی هیچ‌کس را تغییر نخواهد داد، اما درون ژانر خود، در نهایت چندان هم بد نیست. این فیلم تصمیم عاقلانه‌ای می‌گیرد که موجودات را زیاد بزرگ نکند. آن‌ها موضوع را ساده نگه می‌دارند که به این معناست که جلوه‌ها چندان به چشم نمی‌آیند. آیا باورپذیر است؟ نه واقعاً، اما در یک کمدی از این نوع، نیازی به این نیست که باورپذیر باشد، بلکه باید خوب ساخته شده باشد و قطعاً این‌گونه است. کلام آخر... اگر از فیلم‌های سیمون پگ و نیک فراست لذت می‌برید، حتماً این فیلم را دوست خواهید داشت. داستان ساده است، جلوه‌ها هم به همین شکل، اما دقیقاً همین باعث می‌شود که کار کند. من به نوعی از آن خوشم آمد و ممکن است یک روز دوباره آن را تماشا کنم.