انیمیشن Soul 2020

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. از بین ۱۵ فیلم مورد انتظار من در سال ۲۰۲۰، هشت فیلم به دلیل پاندمی جهانی فعلی از برنامه امسال حذف شدند، بنابراین فیلم‌های زیادی برای هیجان‌زده بودن نداشتم. من تقریباً از تمام آثار پیکسار لذت می‌برم و در ابتدای سال ۲۰۲۰، متوجه شدم که این استودیو نه یک فیلم، بلکه...

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. از بین ۱۵ فیلم مورد انتظار من در سال ۲۰۲۰، هشت فیلم به دلیل پاندمی جهانی فعلی از برنامه امسال حذف شدند، بنابراین فیلم‌های زیادی برای هیجان‌زده بودن نداشتم. من تقریباً از تمام آثار پیکسار لذت می‌برم و در ابتدای سال ۲۰۲۰، متوجه شدم که این استودیو نه یک فیلم، بلکه دو فیلم انیمیشن اصلی منتشر می‌کند، که چیزی غیرمعمول در تاریخ آن‌ها است (این فقط در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ اتفاق افتاده است). "سول" هم موفق بود، اما همه می‌دانستند که این فیلم "سول" است که بزرگ‌ترین امید استودیو محسوب می‌شود. تاریخ اکران در دسامبر به معنای شانس بهتر برای دریافت جایزه اسکار است و بازگشت بسیار مورد انتظار پیت داکتر (شرکت هیولاها، بالا، درون) به صندلی‌های کارگردانی و نویسندگی نیز انتظارات از فیلم را افزایش می‌دهد. انتظارات من نیز به همین اندازه بالا بود، اما سوال اصلی من این نبود که آیا "سول" یک فیلم عالی خواهد بود یا خیر، بلکه آیا به حدی خوب خواهد بود که بیشتر از "ولف‌واکرز"، فیلم انیمیشن مورد علاقه‌ام در سال جاری، دوستش داشته باشم؟ خوب، بگذارید بگویم که این فیلم یک پیروزی زیبا و دلگرم‌کننده است. من هر دوی آن‌ها را خیلی دوست دارم و اگر آن‌ها را در لیست ۱۰ فیلم برترم ببینم، تعجب نخواهم کرد. اما اینجا نوبت "سول" است، پس بگذارید به آن بپردازم و تنها مشکل جزئی که با این فیلم دارم را بیان کنم. در بخش اول، نتوانستم ارتباطی با داستان یا شخصیت‌ها برقرار کنم. مدتی طول کشید تا واقعاً در روایت سرمایه‌گذاری کنم و حتی جنبه‌های فنی مانند سبک انیمیشن و نمره موسیقی (ترنت رزنور و آتیکوس راس) نیز به طرز عجیبی نامناسب و به طرز شگفت‌انگیزی جذاب نبودند. با این حال، این آغاز کند و نام convinces به طور کلی تأثیر منفی بر فیلم ندارد، زیرا بیشتر این اجزای نامناسب به مرور زمان بهبود می‌یابند. از لحظه‌ای که با فیلم ارتباط برقرار کردم، سوار بر آن ترن هوایی احساسی شدم که همیشه انتظار داشتم در یک فیلم پیکسار سوار شوم. این استودیو به خاطر بخش‌های سوم بسیار احساسی، شوک‌آور و اشک‌آور خود شناخته شده است و اگرچه "سول" از این قاعده مستثنی نیست، اما به دور از آن دقایق پایانی شگفت‌انگیز و ویران‌کننده است. بخش سوم این فیلم به طرز شگفت‌آوری احساسی است و پیامی زیبا به تماشاگران منتقل می‌کند، پیامی که مرا به تفکر درباره کل سال و یک لحظه خاص در زندگی‌ام واداشت. پیت داکتر، مایک جونز و کِمپ پاورز به بررسی موضوع تابو معنای زندگی به شیوه‌ای پیش‌بینی‌پذیر اما عمیق و سرگرم‌کننده می‌پردازند. رویکرد به سوالات فلسفی مانند "هدف من چیست؟"، "شعله من چیست؟"، یا "معنای داشتن روح چیست؟" به طرز هوشمندانه‌ای توسعه یافته و به خوبی نوشته شده است. یک صحنه با شخصیت اصلی در نزدیکی پایان فیلم وجود دارد که بسیاری از تماشاگران را به طور همزمان تحت تأثیر قرار خواهد داد. من خود را در حال تماشای دوباره این صحنه خاص یافتم تا به یاد بیاورم که در یک دوره خاص از زندگی‌ام متوجه شدم که آنچه فکر می‌کردم سرنوشت من است در واقع فقط یکی از آن اشتیاق‌های زندگی است که ما را با خاطرات فراموش‌نشدنی ترک می‌کند. من توانستم با آن لحظه به خوبی کنار بیایم، اما بسیاری از مردم وقتی متوجه می‌شوند آنچه فکر می‌کردند قرار است انجام دهند یا بشوند واقعاً آنچه آینده برایشان دارد نیست، خود را گم می‌کنند. آن‌ها به ارواح گمشده تبدیل می‌شوند و تنها یک شعله زندگی می‌تواند آن‌ها را دوباره زنده کند. "سول" این موضوع را به شیوه‌ای اصیل، واقعی و خلاقانه بررسی می‌کند که نمی‌توانستم از اشک ریختن خودداری کنم، همانطور که در هر فیلم پیکسار اینگونه است. تماشای "سول" شما را به قدردانی بیشتر از زندگی واداشته، به ویژه لحظات کوچک و ریز که فراموش می‌کنیم به یاد بیاوریم. زندگی، با تمام مراحل وحشتناک آن، بهترین تجربه زندگی است که هر کسی می‌تواند داشته باشد. پس از یک سال انزوا و جدایی از افرادی که دوستشان داریم، این فیلم در زمان مناسبی ارائه می‌شود. از نظر فنی، سبک انیمیشن و نمره موسیقی در دقایق اول مرا قانع نکردند، اما در پایان، این‌ها بخشی از جنبه‌های کلیدی بودند که باعث شدند مثل یک بچه گریه کنم. ترنت رزنور و آتیکوس راس به تدریج به یکی از آهنگسازان مورد علاقه‌ام تبدیل می‌شوند (شبکه اجتماعی، دختر گمشده، منک). پیت داکتر ثابت می‌کند که استعداد غیرقابل انکارش پشت دوربین همچنان دست نخورده باقی مانده و این بار، هالیوود را با تازه‌کارها کِمپ پاورز و مایک جونز آشنا می‌کند. جیمی فاکس و تینا فی (۲۲) کارهای فوق‌العاده‌ای در صداپیشگی ارائه می‌دهند، بنابراین انتظار دریافت ده‌ها نامزدی را داشته باشید. در نهایت، تبریک به هر هنرمندی که در انیمیشن این فیلم کار کرده است. این افراد با استعداد، ستاره‌های واقعی پیکسار هستند. به طور کلی، "سول" تمام چیزی است که از آن انتظار داشتم. یک فیلم کلاسیک پیکسار، با بخش سوم احساسی و قوی؛ نمره‌ای دلگرم‌کننده و شیرین؛ و داستانی قابل ارتباط، عمیق و به خوبی کاوش شده درباره روح خودمان و معنای زندگی. پیت داکتر با کمک کِمپ پاورز و مایک جونز و صداهای برجسته جیمی فاکس و تینا فی یک فیلم شایسته تقدیر دیگر ارائه می‌دهد. ممکن است آغاز آن کند باشد و مسیر پیش‌بینی‌پذیری را دنبال کند، اما فقط یک موضوع زمان است تا هر تماشاگری با شخصیت‌های اصلی ارتباط برقرار کند. "سول" مرزهای سینما را پشت سر می‌گذارد و به یک رسانه درمانی تبدیل می‌شود که مردم می‌توانند از آن بسیار، بسیار چیز یاد بگیرند. این فیلم به طور یکپارچه به عنوان بازتابی بر زندگی و انگیزه‌ای برای واقعاً زندگی کردن هر لحظه از آن عمل می‌کند. این فیلم ایده‌آل برای تماشا در روز کریسمس با تمام خانواده cozy و گرم در اتاق نشیمن است. به شما قول می‌دهم: این فیلم باعث می‌شود از این فصل جشن بیشتر لذت ببرید. بدون شک، یکی از بهترین فیلم‌های سال است. امتیاز: A این بهترین فیلم من از دیزنی پیکسار است، حتی بهتر از "شرکت هیولاها"! هیچ دقیقه‌ای نبود که از تماشای فیلم لذت نبردم، معنای قدرتمندی در این فیلم وجود دارد (که برای کودکان قابل درک نیست) و به طور خاص، به نظر من، این فیلم مسئله‌ای بزرگ برای نوجوانان و بزرگسالان مطرح می‌کند تا کودکان (حداقل بیشتر از معمول). پیام فیلم این است که (از آنچه من متوجه شدم) درباره اضطراب، ناراحتی و ترس از انتخاب مسیر زندگی‌تان است. حتی به این نکته اشاره می‌شود که هدف شما در زندگی ممکن است صحیح (یا واقعی) نباشد. این فیلم توسط خالقان "درون" ساخته شده است که پیام‌های خوبی درباره احساسات منتقل کرد. این فیلم بیشتر به سمت نوجوانان و بزرگسالان متمایل است که تعجبی برای من نداشت. نمی‌گویم که این یک فیلم کودکانه نیست، اما می‌گویم نباید از آن اجتناب کنید اگر کودک نیستید. احتمالاً این فیلم با استفاده از موسیقی به عنوان ابزاری برای انتقال پیام‌هایش، موفق‌تر است (متوجه شدید؟)، زیرا من نیز عاشق موسیقی هستم و همه نوع ژانرها را دوست دارم (جدی، اگر تاریخچه موسیقی یوتیوب من را ببینید، فکر می‌کنید من بین یک دختر ۵ ساله تا یک طرفدار ۱۰۱ ساله بیتلز هستم). به شدت توصیه می‌کنم این فیلم را ببینید. در سالی که بیشتر ما در خانه محبوس بودیم، زمان اکران "سول" می‌تواند به عنوان یک نعمت یا یک نفرین دیده شود. برای برخی، این فیلم به عنوان مرهمی آرامش‌بخش برای یک سال سخت عمل خواهد کرد؛ وسیله‌ای ایده‌آل برای اشک ریختن خوب. از طرف دیگر، ممکن است برخی آن را به عنوان یک آینه بی‌مورد که به بزرگترین ترس‌هایشان اشاره دارد، رد کنند، ترس‌هایی که در سالی که زندگی با "هدف" قابل تصور نبوده، تشدید شده است. فرقی نمی‌کند که در کدام طرف این قضیه قرار بگیرید، "سول" شما را به یافتن زیبایی و قدردانی در شرایطتان تشویق می‌کند. هیچ شکی نیست که این فیلم بهترین اثر پیکسار در سال‌های اخیر و احتمالاً حتی این دهه است. - اشلی ترزا "سول" تلاش تازه‌ای از دیزنی پیکسار است، فیلمی زیبا و شگفت‌انگیز که هر کسی را به تفکر درباره زندگی، ارزش آن و جادو نهفته در وجود می‌اندازد. این فیلم داستان مردی را روایت می‌کند که به‌طور تصادفی به دره‌ای می‌افتد و "می‌میرد". با این حال، او مرگ خود را نمی‌پذیرد و سفری به زندگی پس از مرگ خود آغاز می‌کند تا بتواند دوباره با بدنش که در کما در زمین است، reunite کند. برای یک فیلم کودکانه، "سول" به طرز شگفت‌انگیزی عمیق است، شاید حتی برای یک کودک خیلی عمیق باشد. این فیلم به موضوعات مختلف وجودی، از هدف تا معنای زندگی می‌پردازد و ما را وادار می‌کند که در افکار خود درباره زندگی‌مان غرق شویم. شخصیت‌ها شگفت‌انگیز هستند، به‌ویژه قهرمانان، زیرا آن‌ها با لایه‌های پیچیده‌ای کامل شده‌اند که احساسات مختلفی را در ما ایجاد می‌کنند. صداهایی که آن‌ها را زنده می‌کنند کار فوق‌العاده‌ای در به نمایش گذاشتن تمام احساساتی که از آن‌ها عبور می‌کند، انجام می‌دهند. وقتی به انیمیشن می‌رسیم، بار دیگر پیکسار از خود فراتر می‌رود و فیلمی به ما ارائه می‌دهد که یک اثر هنری زنده است، هر فریم تصویری زیبا از رنگ‌ها و حرکت که به مدت دو ساعت ادامه دارد. واقعاً جالب است که زندگی را بر روی صفحه کوچک ببینیم، واقع‌گرایی در برخی از صحنه‌ها واقعاً تماشاگران را شگفت‌زده می‌کند. با این حال، کوچک‌ترها ممکن است پیچیدگی فیلم را درک نکنند و من احساس نمی‌کنم که این دقیقاً سرگرم‌کننده‌ترین فیلمی باشد که آن‌ها را در ۱۰۰ درصد صحنه‌ها جذب کند، عمدتاً به این دلیل که این فیلم به‌صورت ضروری به اندازه بسیاری از فیلم‌های انیمیشنی پرطرفدار اخیر پرانرژی نیست. با این حال، درس ارزشمندی که در این فیلم وجود دارد، و اجازه دادن به بچه‌ها برای تلاش در درک آن، انتخاب درستی هنگام تماشای "سول" خواهد بود. به طور کلی، این تلاش پیکسار ارزشمند، شگفت‌انگیز، زیبا و احساسی است. حقیقت این است که من خود را مجدداً در مورد کل زندگی‌ام ارزیابی کردم و به این فکر کردم که زمان پول است، زیرا زمان، زندگی است. فیلمی بسیار خوب، دوباره تماشا می‌کنم و می‌توانم آن را توصیه کنم. باید اعتراف کنم که با این فکر وارد شدم که این تلاش سالانه دیزنی برای پیشرفت نژادی است، بنابراین بار خیلی پایینی بود. این فیلم واقعاً دلپذیر و به طرز شگفت‌آوری عمیق است. عنوان نشان می‌دهد که به روح انسانی مربوط می‌شود، بنابراین انتظار داشتم چیزی شبیه به "درون" یا مرتبط با جاز باشد، و در حالی که ترکیب نسبتاً خوبی از این دو چیز دارد، تلاش برای درک عمیق‌تر کارکردهای جهان در "درمیان" شگفت‌انگیز است. تصور می‌کنم همه برای آنچه که فیلم نمایندگی می‌کند، تفسیرهای خود را داشته باشند، اما داستان خود بر روی جستجوی رویاها و شادی ترکیب شده با تجربه زندگی متمرکز است. انیمیشن فیلم فوق‌العاده است و صداپیشگان همگی در سطح بالایی هستند. داستان عالی است و شخصیت‌ها قوی، عمیق و جالب هستند. به سختی می‌توانم باور کنم که کسی واقعاً این فیلم را دوست نداشته باشد. ساختار برای چیزی به این اندازه تخیلی کمی ساده است، اما فکر می‌کنم این به طراحی انجام شده تا جذابیت برای بیشتر مخاطبان که انتظار فرمت عمومی خانواده دیزنی را دارند، حفظ کند. فیلمی دلپذیر. "سول" با من در هیچ سطح عمیقی ارتباط برقرار نکرد، اما بدون شک یک فیلم شیرین است. این فیلم تلاش زیادی برای قلب و احساس می‌کند و من به آن احترام می‌گذارم. جیمی فاکس در برخی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام حضور داشته و او در اینجا به خوبی به عنوان جو عمل می‌کند. من همچنین از انتخاب گراهام نورتون به عنوان موون‌وین لذت می‌برم. یک چیز که احتمالاً مانع از لذت کامل من از این فیلم شد، انیمیشن و طراحی شخصیت‌ها، به‌ویژه در "دنیای بزرگتر" است. این نه این است که بد به نظر می‌رسد یا چیزی نزدیک به آن، اما فقط کمی برایم ساده به نظر رسید. هرگز به هیچ یک از شخصیت‌ها یا محیط‌ها در آنجا احساس تعلق نکردم. با این حال، از صداها و موسیقی، به ویژه در آن منطقه پس از مرگ، لذت بردم. آن‌ها این را به خوبی انجام می‌دهند. این قطعاً یک فیلم خوب و با پیام زیبا و شایسته است، فقط به چیزی اضافی‌تر نیاز داشتم تا بیشتر از آن لذت ببرم. من کارتون را با کودکان تماشا کردم. کارتون مهربان و عمیق. من از شوخی‌ها لذت بردم، به‌ویژه وقتی روح قهرمان به گربه منتقل شد. من این فیلم را برای تماشا با خانواده توصیه می‌کنم. اکنون این سبک انیمیشن مورد علاقه من نیست، به نظر می‌رسد که همه چیز کمی غیرطبیعی است. با این حال، این داستان جذاب است که زندگی یک معلم موسیقی را دنبال می‌کند که واقعاً فقط می‌خواهد جاز مورد علاقه‌اش را بنوازد. "جو" سرانجام فرصتی برای نواختن با گروه "دوروتیا" به دست می‌آورد. او او را دوست دارد، او او را دوست دارد - سپس حادثه‌ای پیش می‌آید و طبق بهترین سنت "مسئله زندگی و مرگ"، او در حال حرکت به سمت زندگی پس از مرگ است. مصمم است که به دنبال جمعیت دیگر مرده‌ها نرود، او از مسیر می‌پرد و به یک دنیای عجیب و غریب می‌رسد که برای آموزش روح‌های جدید برای انتقال به نوزادان تازه متولد شده در زمین طراحی شده است. او به‌طور هوشمندانه‌ای از این اشتباه اداری بهره‌برداری کرده و به یک مربی تبدیل می‌شود - برای "۲۲" غیرقابل اصلاح و بی‌علاقه به "زاده شدن". پس از کمی چانه‌زنی، دومی، که برای قرن‌ها در آنجا بوده و هیچ علاقه‌ای به "زاده شدن" ندارد، موافقت می‌کند که به جو کمک کند تا به زمین برگردد. آنچه در ادامه می‌آید، مجموعه‌ای از ماجراجویی‌های شخصیت‌محور است که آن‌ها را به سمت زنده شدن (فقط در بدن‌های تعویض شده) می‌کشاند، اما در نهایت هر دو را وادار می‌کند تا اولویت‌های خود را دوباره ارزیابی کنند. البته کمی موعظه وجود دارد - این دیزنی است - اما این به طرز جالبی به‌طور غیرمستقیم ارائه می‌شود و در برخی دیالوگ‌های سرگرم‌کننده و نیز - البته نه به اندازه کافی - جاز زیبایی پیچیده شده است. هیچ شکی در مورد نتیجه وجود ندارد، اما در طول مسیر داستانی را می‌یابیم که خوشبینانه، زندگی‌بخش است و واقعاً مردم را تشویق می‌کند تا نعمت‌های خود را بشمارند. لیوان نیمه پر، و همه آن!