فیلم Escobar: Paradise Lost 2014

بنیشیو دل تورو در نقش پابلو اسکوبار بهتر از Javier Bardem است، به همین دلیل فیلم "Escobar: Paradise Lost" به مراتب فیلم بهتری درباره این قاچاقچی مواد مخدر است تا "Loving Pablo" – هرچند تفاوت‌ها چندان چشمگیر نیستند. بر خلاف Bardem، دل تورو در تمام طول فیلم به زبان اسپانیایی صحبت می‌کند، به جز زمانی که با نیک بری (جاش هاچرسون) صحبت می‌کند که این...

بنیشیو دل تورو در نقش پابلو اسکوبار بهتر از Javier Bardem است، به همین دلیل فیلم "Escobar: Paradise Lost" به مراتب فیلم بهتری درباره این قاچاقچی مواد مخدر است تا "Loving Pablo" – هرچند تفاوت‌ها چندان چشمگیر نیستند. بر خلاف Bardem، دل تورو در تمام طول فیلم به زبان اسپانیایی صحبت می‌کند، به جز زمانی که با نیک بری (جاش هاچرسون) صحبت می‌کند که این هم منطقی است چون نیک کانادایی است. علاوه بر این، اکثر بازیگران "Paradise Lost" لاتین یا اسپانیایی هستند و شخصیت‌های آن‌ها به تبعیت از این امر به زبان سروانتس صحبت می‌کنند. مشکل اینجاست که فیلم شبیه بازسازی "Last King of Scotland" به نظر می‌رسد و به واقعیت نیز به همین اندازه وفادار است. نیک به کلمبیا می‌رود تا موج‌سواری کند و در آنجا با ماریا (کلودیا تریساک) آشنا می‌شود و این آشنایی به عشق در نگاه اول منجر می‌شود. نیک نمی‌داند که ماریا، دخترعمو گونه‌ای اسکوبار است. داستان ادامه می‌یابد و جوان خارجی با ظاهر دلنشین و جذابیت‌های سطحی یک سوشیopath فریب می‌خورد، تنها برای اینکه زودتر از آنچه انتظار دارد متوجه شود که هیچ چیز به عنوان ناهار رایگان وجود ندارد. دل تورو می‌تواند به راحتی جذابیت، کاریزما و سوشیopathی را به نمایش بگذارد و نیازی ندارد که در هر صحنه باشد تا توجه را جلب کند؛ برعکس، حتی اگر او در هر صحنه حضور داشت، نمی‌توانست فیلم را نجات دهد، زیرا داستان درباره او نیست و اسکوبار بیشتر در فیلم به عنوان یک سایه حضور دارد، مانند یک پرنده شکاری. نیک و ماریا هم به اندازه شخصیت جیمز مک‌اکوی در "Last King of Scotland" خیالی به نظر می‌رسند. ما برای سرنوشت آن‌ها اهمیتی قائل نیستیم، همان‌طور که نویسنده/کارگردان آندریا دی استفانو برای سرنوشت اسکوبار اهمیتی قائل نیست، کسی که به معنای واقعی و مجازی از جنایت فرار می‌کند.