فیلم The Virgin Suicides 1999

فیلمی بسیار متفاوت، لذت‌بخش و جذاب، اما در انتهای آن شما را به تفکر وامی‌دارد که هدف چیست. آیا در اینجا یک پیام اخلاقی وجود دارد؟ یک درس زندگی؟ یا این که فیلم فقط یک داستان عجیب و غریب را روایت می‌کند؟ من هنوز مطمئن نیستم. این فیلم بازیگری خوبی دارد و هرگز کسل‌کننده نیست، اما گیج‌کننده است. ***هنری، عمیق، سرگرم‌کننده، تراژیک، و تأثیرگذار در دوران...

فیلمی بسیار متفاوت، لذت‌بخش و جذاب، اما در انتهای آن شما را به تفکر وامی‌دارد که هدف چیست. آیا در اینجا یک پیام اخلاقی وجود دارد؟ یک درس زندگی؟ یا این که فیلم فقط یک داستان عجیب و غریب را روایت می‌کند؟ من هنوز مطمئن نیستم. این فیلم بازیگری خوبی دارد و هرگز کسل‌کننده نیست، اما گیج‌کننده است. ***هنری، عمیق، سرگرم‌کننده، تراژیک، و تأثیرگذار در دوران بلوغ در دهه ۷۰*** دختر ۱۳ ساله‌ای از یک خانواده کاتولیک در حومه دیترویت در اواخر دهه ۷۰ خودکشی می‌کند و تأثیرات آن در طول سال بعد در زندگی چهار خواهرش (مثلاً کریستن دانست)، والدینش (جیمز وودز و کاتلین ترنر) و پسران جامعه نشان داده می‌شود. جاش هارتنت نیز در نقش دانش‌آموزی که به "لوکس" (دانست) علاقه‌مند است، حضور دارد. "خودکشی‌های باکره‌ها" (۱۹۹۹) اولین فیلم سوفیا کاپولا است که بر اساس کتابی از جفری یوجنیدس ساخته شده است؛ او بعداً با "گم‌شده در ترجمه" (۲۰۰۳) و "ماری آنتوانت" (۲۰۰۶) به موفقیت‌های بزرگی دست یافت. به طور طبیعی، سبک سوفیا مشابه پدرش و همچنین پیتر ویر است، اما شاید بیشتر بر روی موضوعات زنانه متمرکز شده باشد. لحن فیلم هنری و عمیق است، اما بدون احساس طنز نیست. این فیلم تأثیرگذار، مرموز، زیبا و غیرقابل نفوذ است و یادآور "پیک نیک در صخره آویزان" (۱۹۷۵) ویر است. همچنین یک موسیقی متن عالی از دهه ۷۰ دارد که شامل آهنگ‌های خوبی از هالیز، هارت، استیکس، تاد رانگرن و ۱۰ سی‌سی است. زیرمتن قانونی والدین ما را به یاد "فوت‌لوس" (۱۹۸۴) می‌اندازد، اما واضح است که نمی‌توان تمام تقصیرها را به گردن والدین انداخت، که قطعاً بیش از حد محافظه‌کارند اما به وضوح عاشق نیز هستند. اقدامات بی‌پروا و عجول سسیلیا کاتالیزور است و اثر دومینو به همراه سرکوب قانونی سختگیرانه و شاید انتقام منفعل در کار است. اما در نهایت، این به یک تصمیم احمقانه توسط نوجوانان برمی‌گردد. با این حال، فیلم بیشتر از خودکشی و علل آن را بررسی می‌کند. این فیلم درباره بلوغ، جستجوی هویت و صدا، و تأملات تأثیرگذار کسانی است که باقی مانده‌اند. مدت فیلم ۱ ساعت و ۳۷ دقیقه است و در تورنتو فیلم‌برداری شده است. امتیاز: A-/B+ در حومه دیترویت در دهه ۷۰، این فیلم زندگی‌های تراژیک پنج خواهر را دنبال می‌کند که با پدر معلمشان (جیمز وودز) و مادر نسبتاً مالکیشان (کاتلین ترنر) زندگی می‌کنند. داستان توسط یکی از همسایه‌ها روایت می‌شود، جوانی که به همراه دوستانش کمی به دختران علاقه‌مند است. فاجعه به زودی رخ می‌دهد وقتی "سسیلیا" به طور تصادفی بر روی نرده باغ خود را زخمی می‌کند و پس از آن، تحول جالب و عاطفی خانواده از این واقعه دنبال می‌شود. در نهایت، زمانی که دختران از والدینشان می‌خواهند که اجازه دهند به یک رقص مدرسه بروند، "لوکس" (کریستن دانست) و دوست‌پسر آمریکایی‌اش "تریپ" (جاش هارتنت) رابطه‌ای را آغاز می‌کنند! وقتی لوکس به تنهایی و دیر به خانه برمی‌گردد، این موضوع تنش‌هایی در خانواده ایجاد می‌کند و دختر جوان را به سمت عواقب وحشتناکی سوق می‌دهد. در اینجا نکات ظریفی وجود دارد. بازی‌های ترنر، دانست و عملکرد نسبتاً کم‌رنگ وودز به خوبی این داستان را به نتیجه می‌رساند که متأسفانه، به نظر من، کمی شتابزده است. تأثیر انزوا و تنهایی بر روی دختران که تقریباً زندانی شده‌اند، برای ما قابل مشاهده است، اما به اندازه کافی درک نمی‌شود و این احساس تأسف‌آور است. همچنین در اینجا زیبایی‌شناسی قوی وجود دارد - تصاوير به ما تقویت ظریف کلیشه‌ها، پیری، بلوغ، کمدی و بی‌تفاوتی را ارائه می‌دهند و من می‌توانستم به داستان اصلی عمق بیشتری بدهیم. فیلم با هر بار تماشا بهتر می‌شود.