فیلم The Mustang 2019

از منظر روایت، در این فیلم چیزی نیست که قبلاً ندیده باشید، اما به‌خوبی ساخته شده و واقعاً احساسی است. برخی ایالت‌ها سعی کرده‌اند تا با برنامه‌های آموزش حیوانات، نرخ تکرار جرایم را کاهش دهند. یکی از این برنامه‌ها، برنامه «زندانیان اسب وحشی» (WHIP) است که در فلورانس، آریزونا قرار دارد، ایالتی که سالانه بیش از ۲۵,۰۰۰ دلار به ازای هر زندانی هزینه می‌کند. این برنامه...

از منظر روایت، در این فیلم چیزی نیست که قبلاً ندیده باشید، اما به‌خوبی ساخته شده و واقعاً احساسی است. برخی ایالت‌ها سعی کرده‌اند تا با برنامه‌های آموزش حیوانات، نرخ تکرار جرایم را کاهش دهند. یکی از این برنامه‌ها، برنامه «زندانیان اسب وحشی» (WHIP) است که در فلورانس، آریزونا قرار دارد، ایالتی که سالانه بیش از ۲۵,۰۰۰ دلار به ازای هر زندانی هزینه می‌کند. این برنامه در دهه ۱۹۸۰ در کلرادو توسعه یافته و به سراسر غرب ایالات متحده گسترش یافته است. از ۵۰ فارغ‌التحصیل زندانی این برنامه، تنها دو نفر به زندان بازگشتند که نرخ تکرار جرایم ۹۶٪ را نشان می‌دهد. در مناطق دیگر، مانند نیومکزیکو، نرخ تکرار جرایم در گذشته برای زندان‌هایی که برنامه‌های آموزش حیوانات را ارائه می‌دادند ۲۵٪ بود که در مقایسه با میانگین ایالتی ۳۸٪ کمتر است. خلاصه داستان «مستان» به قدری آشناست که به نظر می‌رسد هیچ چیز جدیدی برای ارائه ندارد: یک زندانی خطرناک که به همه چیز و همه کس حمله می‌کند، فرصتی برای رستگاری پیدا می‌کند با کار کردن با یک اسب خطرناک که نیز به همه چیز حمله می‌کند، و هرچه مرد اسب را رام‌تر می‌کند، اسب نیز مرد را رام‌تر می‌کند. اگرچه داستان به شدت آشنا به نظر می‌رسد، اما «مستان» به‌قدری با مهارت ساخته شده که کلیشه‌ها را پشت سر می‌گذارد و به‌خوبی بر اساس شرایط خود عمل می‌کند. این فیلم با صحنه‌ای به پایان می‌رسد که باید به طرز ملودراماتیکی غیرصادقانه و دست‌کاری‌کننده باشد، اما در عوض به احساسی غیرمنتظره و واقعی دست می‌یابد. این فیلم به مسائلی مانند گناه مردانه، استویک‌گرایی در زندان و اعتماد انسان به حیوان می‌پردازد، اما در حقیقت، این یک مطالعه شخصیت است. بله، احتمالاً همه چیزهایی که فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد، اتفاق می‌افتد، اما بازیگری، عکاسی، ضرباهنگ‌های احساسی شخصیت‌ها و حس همیشگی از اصالت و احترام همگی به کل کمک می‌کنند و در نهایت مشخص می‌شود که آشنایی با مقصد در اینجا چندان مهم نیست زمانی که سفر برای رسیدن به آن به‌خوبی اجرا شده باشد. در مرکز اصلاحات شمالی نوادا، رومن کلمان (با بازی متیاس شونارتس) به جرم ۱۲ سال زندان محکوم شده و به تازگی از انزوا خارج شده است. او از نظر احساسی بسته و مستعد بروز خشونت است، بدون علاقه به بازگشت به جامعه و با اعتماد کمی به امکان بهبودی. روانشناس زندان (با بازی کانی بریتون) به‌سختی می‌تواند او را به تأیید نامش وادار کند، چه برسد به اینکه او را در مورد احساساتش باز کند. اما به عنوان بخشی از حکم خود، او ملزم به کار است و برای امنیت دیگران، به «نگهداری فضای باز» منصوب می‌شود، جایی که وظیفه‌اش تمیز کردن فضولات اسب‌های استفاده شده در برنامه WHIP است. در ادامه داستان، کلمان به یک اصطبل کشیده می‌شود که یک اسب خاص مکرراً در حال لگد زدن به در است. مربی اصلی، مایلز (با بازی بروس درن) تصمیم می‌گیرد به او فرصتی برای کار با این اسب بدهد، با این هشدار که این اسب غیرقابل رام شدن است و احتمالاً باید کشتار شود. با اینکه این فیلم در ظاهر داستانی تکراری به نظر می‌رسد، اما در عمق خود به بررسی موضوعاتی چون گناه مردانه و فقدان خودکنترلی می‌پردازد. «مستان» نه یک فیلم احساسی، بلکه فیلمی است با حال و هوای واقعی و سنگین، با درک عمیق از شخصیت‌ها و روابط آنها. در نهایت، علیرغم برخی ایرادات، من از تماشای «مستان» لذت بردم. این فیلم در ظاهر یک فیلم اجتماعی با داستان رستگاری آشنا به نظر می‌رسد، اما کارگردان با دقت و سادگی، اثری عاطفی و واقعی خلق کرده است.