فیلم Critters Attack! 2019

نقطه ضعف برای فرانچایز _Critters_. این فیلم با پیشی گرفتن از قسمت سوم، به پایین‌ترین سطح در این سری تبدیل شده است. تعجبی ندارد اگر متوجه شویم که خالقان _Critters Attack!_ تنها اطلاعات سطحی از چهار فیلم قبلی داشته‌اند. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات برای من جذاب بود، اما نتیجه کار ضعیف است. "Critters Attack!" فیلم عجیبی برای نقد است. به‌راستی فکر می‌کنم این فیلم...

نقطه ضعف برای فرانچایز _Critters_. این فیلم با پیشی گرفتن از قسمت سوم، به پایین‌ترین سطح در این سری تبدیل شده است. تعجبی ندارد اگر متوجه شویم که خالقان _Critters Attack!_ تنها اطلاعات سطحی از چهار فیلم قبلی داشته‌اند. امتیاز نهایی: ★★ - برخی نکات برای من جذاب بود، اما نتیجه کار ضعیف است. "Critters Attack!" فیلم عجیبی برای نقد است. به‌راستی فکر می‌کنم این فیلم بدون توجه به نظرات منتقدان ساخته شده است. نه، واقعاً بدون توجه به نظرات، زیرا سخت است بفهمیم هدف واقعی آن چیست. به نظر می‌رسد که یک بازراه‌اندازی است، اما دی والاس در آن حضور دارد و نشان می‌دهد که کریدها قبلاً وجود داشته‌اند، هرچند او بیشتر شبیه لی از دو فیلم اول رفتار می‌کند، بنابراین شاید او واقعاً ترنس مان در disguise باشد (که به طرز مشهودی غایب است؛ من منتظر بودم او ظاهر شود، زیرا احساس نمی‌شود که این یک فیلم Critters باشد بدون ترنس مان)... نمی‌دانم. بیایید این را تحلیل کنیم. در ابتدا، به اعتبار فیلم، باید گفت که بیشتر به جلوه‌های عملی پایبند است. این خوب است زیرا سعی دارد حداقل حس اصلی فیلم‌های قبلی را منتقل کند. واقعاً، Crites‌های CGI احتمالاً بسیار بد بودند. آنها حتی توپ بزرگ کرید را از فیلم دوم بازمی‌گردانند، هرچند هنوز هیچ Crites به اندازه انسان مانند فیلم اول وجود ندارد. Crites باید عروسک باشند و فقط عروسک باشند، هرچند در عین حال، چیزی در مورد این عروسک‌های جدید طراحی‌شده احساس می‌شود که کمی عجیب است. همیشه دهان‌های بزرگی داشته‌اند، اما حالا سرهای لولایی دارند. eh... با این حال، جلوه‌های عملی یک عجیب‌غریب واقعی را به این فیلم می‌آورند. همچنین از پروتزی‌های زیادی برای کریدها استفاده شده است. حالا، به خودی خود، این موضوع مشکلی ندارد. آنچه که آن را عجیب می‌کند این است که این فیلم را بسیار خشن‌تر و خونین‌تر از فیلم‌های قبلی می‌کند. من به اندازه‌ی هر شخص دیگری از یک فیلم ترسناک خونین لذت می‌برم، اما چیزی در مورد این احساس می‌شود... عجیب در یک فیلم Critters. فیلم‌های قبلی به نسبت خیلی ملایم بودند و فقط دو نفر در فیلم اول کشته شدند. این لزوماً بد نیست زیرا کسانی که فیلم‌های قدیمی را تماشا کرده‌اند بزرگ‌تر شده و بالغ‌تر شده‌اند، اما این کمی شما را به فکر می‌اندازد. سپس به فیلمنامه می‌رسیم. این فیلم احساس می‌کند که توسط یک دانشجوی سال اول سینما نوشته شده است. بی‌معنی است، به هر طرف می‌رود بدون تمرکز، توضیح یا حتی پایان رضایت‌بخش، اگر بتوانید آن را پایان بنامید زیرا فقط به نظر می‌رسد متوقف می‌شود. شخصیت‌ها به خوبی توسعه نیافته‌اند و برای اینکه ما برخی از آنها را به خاطر بسپاریم، به ترفندها متوسل می‌شوند زیرا هیچ ویژگی دیگری ندارند، مانند پسری که به دوتار علاقه‌مند است. حتی فراموش کردم پسر کوچکتر در گروه اصلی در نصف زمان آنجا بود زیرا ترفند او این است که صحبت نمی‌کند و فقط از طریق پیامک ارتباط برقرار می‌کند. احتمالاً فکر می‌کردند که خنده‌دار است، اما در عوض، مانع اصلی ایجاد می‌کند. به طور کلی، در حالی که هنوز یک فیلم نسبتاً بد است، اما حداقل می‌توان گفت که سازندگان آن طرفداران اصلی بودند و سعی کردند چیزی از یک ادای احترام ایجاد کنند، و بیایید صادق باشیم، مگر اینکه شما حداقل طرفدار فیلم اصلی باشید، احتمالاً این فیلم را نخواهید دید. در واقع، دقیقاً همین احساس را دارد: یک فیلم طرفداری آماتور. اگر آن را نادیده بگیرید یا هرگز نمی‌دانستید که وجود دارد، مانند من تا زمانی که کاملاً به طور تصادفی به آن برخوردم، چیز زیادی را از دست نمی‌دهید. ای کاش اینطور نبود. _“Critters Attack!”_ یکی از فیلم‌هایی نبود که از آن انتظار زیادی داشتم، با توجه به پوستر بی‌کیفیت و اینکه این چهارمین دنباله است که ۲۷ سال پس از قسمت قبلی منتشر شده است. اما این فیلم تصویر بدی نیست، با این حال اگر برای مرگ‌های جالب نبود، امتیازم را یک درجه پایین‌تر می‌دادم. استفاده از کریدها و نحوه‌ی رفتن آن‌ها جالب بود و من از هر لحظه در این مورد لذت بردم. با این حال، آنچه که اطراف آن بخش‌هاست آسیب‌زننده است. به عنوان مثال، بازیگران، در بهترین حالت، ناامیدکننده هستند و دستگاه اصلی داستانی تقلیدی است؛ آن‌ها به طور کامل به _“Gremlins”_ روی آورده‌اند. تاشیانا واشینگتن از بین بازیگران اینجا می‌درخشد، دی والاس (به‌طور غیررسمی؟) نقش خود را از فیلم اصلی ۱۹۸۶ تکرار می‌کند؛ که خنک است، اما اگر قبلاً نمی‌دانستم، او یا "عمه دی" را نمی‌شناختم، شخصیتی که در آن فیلم اول برای من جالب نبود. در نهایت، باید از جک (جک فولتن) به خاطر لگد زدن به کریدها هنگام مبارزه با آن‌ها تشکر کنم؛ یادم است هنگام تماشای فیلم‌های دیگر از خودم پرسیدم چرا هیچ‌کس این کار را نمی‌کند؛ مگر اینکه فراموش کرده بودم. این واضح‌ترین و بهترین راه برای حمله به این حرکت‌های شبیه فوتبال است. به هر حال، این فیلم که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است (احتمالاً) این فرانچایز را به پایان می‌رساند. دو فیلم اخیر خوب نیستند، اما آن سه فیلم اول برای من ارزش تماشا را داشتند.