فیلم Predators 2010

گروهی متنوع از شخصیت‌های قهرمان‌نما از زیرژانرهای اکشن احمقانه (یک مزدور عملیات سیاه، یک عامل اسپتسناز، یک چاقوی کارتل مواد مخدر، یک یاکوزا، یک قاتل، یک قصاب، یک نانوا و یک شمع‌ساز) که هرکدام در طول فیلم فرصتی برای نشان دادن توانایی‌هایشان پیدا می‌کنند، یکی یکی به شکلی معمولی حذف می‌شوند، در محیطی که طراحی شده تا یادآور شیطنت‌های جنگل فیلم اصلی در سال 1987...

گروهی متنوع از شخصیت‌های قهرمان‌نما از زیرژانرهای اکشن احمقانه (یک مزدور عملیات سیاه، یک عامل اسپتسناز، یک چاقوی کارتل مواد مخدر، یک یاکوزا، یک قاتل، یک قصاب، یک نانوا و یک شمع‌ساز) که هرکدام در طول فیلم فرصتی برای نشان دادن توانایی‌هایشان پیدا می‌کنند، یکی یکی به شکلی معمولی حذف می‌شوند، در محیطی که طراحی شده تا یادآور شیطنت‌های جنگل فیلم اصلی در سال 1987 باشد. نمی‌توانم بگویم که کاملاً به ادریِن برودی به عنوان یک قهرمان اکشن باور دارم. او به احتمال زیاد بدترین قهرمان قوی از زمان دنی گلاور در فیلم «پراودیتور ۲» است. چیز دیگری نیز مرا آزار داد. این یک انتقاد جزئی است، اما با این حال خسته‌کننده بود: **اسپویلرها در پیش است:** آیا تریلر «پراودیتورها» را دیده‌اید؟ در دقیقه 1:23، به نظر من، مؤثرترین صحنه در تریلر وجود دارد: شخصیت برودی زیر یکی از آن نشانه‌های لیزری مثلثی (از تفنگ‌های سوار بر دوش شکارچیان) قرار دارد. این نشانه به سمت سرش حرکت می‌کند. در حین این حرکت، نشانه‌های بیشتری ظاهر می‌شوند، همه جا بر روی او. بیش از دوازده نشانه. او حدود پانزده شکارچی دارد که تفنگ‌هایشان را به سمت او نشانه رفته‌اند. او چگونه می‌تواند از این وضعیت فرار کند؟ او در خطر است. خوب، نه، او در خطر نیست، چون آن صحنه در فیلم اتفاق نمی‌افتد. اولین نشانه لیزری اتفاق می‌افتد، بله، از آن یک شکارچی از سه‌گانه‌ای که آنها را تعقیب می‌کند، اما پانزده؟ نه. تمام آن نشانه‌های دیگر فقط برای تریلر اضافه شده‌اند تا فیلم را بیشتر از آنچه که هست، پر از شکارچی به نظر برسانند. همانطور که گفتم، این یک انتقاد جزئی است، اما یکی است که بین ویرایش بهترین بخش‌های یک فیلم برای ساخت تریلر و دروغ گفتن درباره آنچه که انتظار می‌رود در فیلم مشاهده شود، تفاوت وجود دارد. فیلم «پراودیتورها» به کارگردانی نیمród آنتال و با بازی ادریِن برودی، توفر گریس، آلیس براگا، لورنس فیشبرن، اولگ تاکتاروف و دنی ترجو ساخته شده است. این فیلم به‌صورت مشترک از طرف فاکس قرن بیستم تولید شده و نویسندگان آن مایکل فینچ، الکس لیتواک و جیم و جان توماس هستند. فیلم در جنگل های هاوایی فیلمبرداری شده است و جان دبنی موسیقی متن آلن سیلورستری از فیلم «پراودیتور» در سال 1987 را بازسازی کرده است. داستان درباره هشت عضو سابق زمین - مزدوران، سربازان، مجرمان و یک پزشک است که به‌طور واقعی در جنگلی در یک سیاره بیگانه رها می‌شوند. اینکه چرا یا چگونه به آنجا رسیده‌اند، مشخص نیست، اما به زودی مشخص می‌شود که باید همکاری کنند زیرا آنها توسط یک دشمن ناپیدا تحت تعقیب هستند. به نظر می‌رسد که برای تفریح شکار می‌شوند. در سال 1987، جان مک‌تیرنان فیلم «پراودیتور» را به دنیای سینما معرفی کرد، یک تمثیل جسورانه از ویتنام که آرنولد شوارتزنگر و چندین قهرمان بزرگ دیگر را در برابر یک شکارچی بیگانه با فک‌های ترسناک قرار می‌دهد. از آن زمان، این فرانچایز به تدریج بدتر شده است (هرچند دنباله‌ای که دنی گلاور در آن بازی کرده است، به‌دور از فاجعه است) و به اوج بدی در سال 2007 با فیلم «بیگانگان در برابر پراودیتور: درخواست» رسید. سپس رابرت رودریگز وارد می‌شود که در اواسط دهه 90 طرحی برای دنباله‌ای از «پراودیتور» تهیه کرده بود - با در نظر گرفتن بازگشت شوارتزنگر. با این حال، این امر محقق نشد و فقط اکنون، با رسیدن فرانچایز به پایین‌ترین سطح، فیلمنامه او دوباره بازنویسی و تأمین مالی شده است تا «پراودیتورها»، دنباله‌ای بر فیلم مک‌تیرنان در سال 1987، به ما معرفی شود. ایجاد فضای داستان کمی متفاوت است، اما در حقیقت فرمول دقیقاً مشابه فیلم اصلی است. مردان قوی و یک زن در جنگل تحت تعقیب چیزی بسیار بد هستند. با این حال، مرد برتر نمی‌خواهد به این وضعیت تن دهد، و اینجا نقطه اصلی مشکل فیلم آنتال است؛ در حالی که به شدت سرگرم‌کننده است، اما در نوشتن هیچ شجاعت خاصی وجود ندارد. البته، برخی نقاط قوت در قالب حیوانات بیگانه، یک داستان درگیری شکارچی و یک بخش دیوانه‌وار با معرفی یک شخصیت دیگر وجود دارد. اما همانطور که کشتار پیش می‌رود، داستان به جز آنچه که انتظار می‌رود، به هیچ جایی نمی‌رسد، در حالی که در بخش نهایی یک اشتباه شخصیت بزرگ وجود دارد که بیشتر خنده‌دار است تا اینکه آن پیچش مورد نظر باشد. با این حال، اگر به‌عنوان یک تکه از پاپ‌کورن نمکی در نظر گرفته شود، فیلم به اندازه کافی هیجان و نشاط ارائه می‌دهد تا تماشای آن توجیه‌پذیر باشد، زیرا اکشن به سرعت و با شدت اتفاق می‌افتد. از افتتاحیه نفس‌گیر که ما به‌طور واقعی در جنگل با ادریِن برودی رها می‌شویم، تا رویارویی حتمی برای پایانی، ما با چاقو زدن‌ها، بریدن‌ها، نفوذها، قطع اعضا، سر بریدن‌ها و مورد علاقه همه - کنده شدن ستون فقرات! مواجه هستیم! و در تمام اینها، به‌ندرت خون ریخته می‌شود، مگر اینکه نوع سبز آن را حساب کنیم! در حالی که شکارچیان جدید فوق‌العاده هستند، با لحن خشن‌تر، زره جدید و عاری از شخصیت‌پردازی بی‌فایده‌ای که دیگران در این فرانچایز سعی کرده‌اند به آنها بدهند، اینها قاتلان بی‌رحم هستند، بیایید بگذاریم که همینطور باقی بمانند! و در حالی که این فیلم از طنز تاریک فیلم مک‌تیرنان بی‌بهره است، اما حس تلخی از آگاهی دارد، معمولاً با نمایش رویس توسط برودی. برودی به‌خوبی عمل می‌کند؛ این یک اجرا است که نشان می‌دهد اگر او بخواهد به راحتی پولی در فیلم‌های اکشن/ماجراجویی به دست آورد، هیچ مشکلی در پیدا کردن کار نخواهد داشت. او به خوبی آماده شده، صدای خشن‌تری به خود داده و توانمندی خود را در زدن، شلیک کردن و داشتن حس شوخی به وضوح نشان می‌دهد. دیگران، بدیهی است که کلیشه‌های راه‌رفتن هستند، با برخی که به وضوح تنها برای اینکه سریع‌تر از بقیه حذف شوند، آنجا هستند. اما باید گفت که توفر گریس نه تنها آزاردهنده است، بلکه بسیار نامناسب نیز هست و در واقع به خاطر نوشتن کاراکترش هم به او کمکی نمی‌شود. این فیلم عالی نیست، اما به شدت سرگرم‌کننده است و دنباله‌ای از آن خوش‌آمد خواهد بود، اما با کارگردانی رودریگز و نویسنده‌ای جدید. 7/10