فیلم Replicant 2001

دوباره دردسر برای وان دام! این فیلم دیگری از ژان کلاود وان دام است که در آن وظیفه دارد دو شخصیت را بازی کند. با وجود شهرت نه چندان خوبش، این فیلم به هیچ وجه بد نیست و آنچه که طرفداران وان دام از او انتظار دارند را فراهم می‌کند؛ یعنی مبارزات دیوانه‌وار و علم غیرقابل اعتماد. داستان درباره وان دام است که به عنوان یک...

دوباره دردسر برای وان دام! این فیلم دیگری از ژان کلاود وان دام است که در آن وظیفه دارد دو شخصیت را بازی کند. با وجود شهرت نه چندان خوبش، این فیلم به هیچ وجه بد نیست و آنچه که طرفداران وان دام از او انتظار دارند را فراهم می‌کند؛ یعنی مبارزات دیوانه‌وار و علم غیرقابل اعتماد. داستان درباره وان دام است که به عنوان یک قاتل زنجیره‌ای با وسواس نسبت به آتش معرفی می‌شود و همیشه یک قدم جلوتر از پلیس است. ورود علم به داستان به فرصتی برای کلون کردن این قاتل منجر می‌شود و این موضوع باعث می‌شود کلون وان دام تلاش کند با دنیای جدیدش کنار بیاید و به همراه افسر پلیس خسته از دنیا، جیک رایلی (مایکل رُکر) به دنبال دستگیری این دیوانه بی‌ثبات برود. البته داستان احمقانه‌ای است، اما کلی سرگرم‌کننده است و با حضور قوی رُکر و دو عملکرد بسیار جالب از وان دام، فیلم در دستان خوبی قرار دارد. صحنه‌های مبارزه به‌خوبی طراحی شده و هیجان‌انگیز هستند و کارگردان، رینگو لام، به وضوح می‌داند که چه چیزی باعث موفقیت یک فیلم وان دام می‌شود. این فیلم بهترین کار وان دام نیست، اما بالاتر از حد متوسط است و ارزش دیدن برای علاقه‌مندان را دارد. ۶ از ۱۰ ژان کلاود وان دام کارنامه ایتالیایی‌های نئورئالیسم را یک پله بالاتر می‌برد؛ نه تنها او برای بازی در نقش خود به دنیا آمده، بلکه همچنین برای بازی در نقش دوقلویش — اما در اینجا، او مقداری تفریح می‌کند و به جای آن کلون خود را بازی می‌کند. JCVD به عنوان ادوارد 'شعله' گاروت، یک قاتل زنجیره‌ای است که دوست دارد جسد زنانی که می‌کشد را بسوزاند (چرا نام خانوادگی‌اش این است اما از گاروت واقعی استفاده نمی‌کند، برای من روشن نیست)، که کارآگاه جیک رایلی (مایکل رُکر) به مدت سه سال به‌طور ناموفق او را تعقیب کرده است — تا روز آخرش در پلیس و قبل از بازنشستگی برای ظاهراً تعمیر قایق. به نظر می‌رسد که این یک بازنشستگی ۱۰ دقیقه‌ای است؛ یک آژانس دولتی مخفی گاروت را از DNA یافت شده در صحنه جرم کلون کرده و به کمک جیک نیاز دارد تا از کلون مراقبت کند در حالی که او به دنبال قاتل می‌گردد — مگر اینکه آن را کلون ننامند، بلکه "تکرار" بخوانند. تفاوت بین این دو هرگز به درستی توضیح داده نمی‌شود، اما تا جایی که من می‌دانم، حداقل یک هفته طول می‌کشد تا یک تکرار به حالت آماده‌باش برسد ("خدا انسان را در شش روز آفرید، ما بیشتر طول کشیدیم؛" در واقع، خدا انسان را در روز ششم آفرید، نه در شش روز. تعجبی ندارد که این افراد نادان بیشتر طول کشیدند). علاوه بر این، در حالی که یک کلون باید رشد و بلوغ یابد، یک تکرار به‌طور کامل شکل می‌گیرد (کاملاً، اگر چشمانم اشتباه نبیند، با ناف)، درست مانند آتنا که از پیشانی زئوس زاده شد — اما این موضوع در فیلم‌ها برای کلون‌ها معمول است، بنابراین نمی‌فهمم چرا این یکی نیاز دارد که بر عدم کلون بودنش تأکید کند. مگر اینکه، البته، کارگردان رینگو لام عمداً بخواهد ما را به یاد بلید رانر بیاندازد (هرگز ایده خوبی نیست که به تماشاگر یادآوری کنی که آنها ممکن است در حال تماشای فیلمی خیلی بهتر باشند؛ فقط به جای دیدن "کشتی‌های تهاجمی در حال سوختن از شانه اوریون" و "پرتوهای C که در تاریکی در نزدیکی دروازه تنهاوزر درخشانند"، JCVD غذای سگ می‌خورد و عاشق یک فاحشه می‌شود. آنچه مسلم است این است که تکرار دارای همان ساختار عضلانی گاروت است؛ حالا، از آنجا که بدنی مانند JCVD معمولاً نیاز به صرف زمان زیاد در باشگاه دارد — و زمان و باشگاه دو چیزی است که تکرار ندارد — من هیچ انتخابی جز این ندارم که فرض کنم گاروت مانند بچه‌ای در فیلم ملاقات با اسپارتان‌ها با عضلات ذاتی به دنیا آمده است، ویژگی که کلون او به ارث برده (به همراه تمایل غیرقابل کنترل برای انجام حرکات شکاف). چگونه خالقانش قصد دارند تکرار گاروت را پیدا کند؟ “خب، ما توانایی تلپاتی او را با بازآرایی کد ژنتیکی‌اش از ژنوم تقویت کرده‌ایم. ممکن است این اولین بار ما باشد، اما حافظه ژنتیکی به‌طور علمی ثابت شده است" — همانطور که، حدس می‌زنم، تلپاتی که همان نیست؛ حافظه ژنتیکی به یک فرد اجازه می‌دهد تا چیزی را "به یاد آورد" که هرگز یاد نگرفته است (موسیقی، ریاضیات)، اما تکرار می‌تواند اعمال خاصی را که گاروت انجام داده است، به یاد بیاورد. به هر حال، ایده این است که تکرار نوعی لحظه مادلن پروست را تجربه کند و این وظیفه جیک است — که احتمالاً گاروت را به خوبی می‌شناسد، درست مانند استیو کارل که پروست را در "لیتل میس سانشاین" می‌شناسد — تا حافظه او را تحریک کند. باقی‌مانده یک ترکیب فاجعه‌بار از "۴۸ ساعت" و "رین‌من" است — تکرار اساساً یک کودک است که در بدن یک مبارز کاراته بلژیکی گرفتار شده است (هرچند به فکر می‌آید، واقعی JCVD هم همین‌طور است) — که نه علمی تخیلی خوب است (علم، به گونه‌ای که هست، نسبتاً مبهم است) و نه مبارزات خوب (شخصیتی که با خود می‌جنگد معمولاً منجر به صحنه‌های اکشن نامناسب می‌شود). اما به هر حال، این فیلم محکوم به شکست است زیرا مایکل 'هنری لی لوکاس' رُکر را به عنوان کارآگاه به جای قاتل زنجیره‌ای انتخاب کردند.