فیلم Albert Nobbs 2011

گلن کلوز در یکی از جالب‌ترین فیلم‌هایی که در سال‌های اخیر ساخته است، درخشش فوق‌العاده‌ای داشت. بدون شک، گلن کلوز یک بازیگر بزرگ است که اعتبار زیادی دارد، هرچند که در جوایز اسکار بدشانس بوده و با هشت نامزدی همواره ناکام مانده است. من چندین اثر از او را دیده‌ام که واقعاً تلاش زیادی در آن‌ها کرده است و این فیلم نیز یکی از آن‌هاست. او...

گلن کلوز در یکی از جالب‌ترین فیلم‌هایی که در سال‌های اخیر ساخته است، درخشش فوق‌العاده‌ای داشت. بدون شک، گلن کلوز یک بازیگر بزرگ است که اعتبار زیادی دارد، هرچند که در جوایز اسکار بدشانس بوده و با هشت نامزدی همواره ناکام مانده است. من چندین اثر از او را دیده‌ام که واقعاً تلاش زیادی در آن‌ها کرده است و این فیلم نیز یکی از آن‌هاست. او پیش از این همان شخصیت را در تئاتر برادوی بازی کرده بود، اما این بار علاوه بر بازیگری، به نویسندگی، تولید و دیگر جزئیات نیز پرداخته است. به همین دلیل، فیلم کاملاً نشان‌دهنده استعداد این هنرمند بزرگ است. داستان فیلم بر اساس یک متن تخیلی است و ما را با زنی بالغ آشنا می‌کند که پس از یک زندگی پر از دشواری، تصمیم می‌گیرد جنسیت خود را پنهان کند و خود را به عنوان یک مرد معرفی کند تا بتواند کار کند. بنابراین، آلبرت نوبز زنی خجالتی و درون‌گرا است که به دلیل این دروغ هرگز زندگی کاملی را تجربه نکرده است. رویای او این است که به اندازه کافی پس‌انداز کند تا کسب‌وکار خود را راه‌اندازی کند. او بالاخره کسی را در موقعیتی مشابه خود ملاقات می‌کند و جرأت می‌کند که به هلن داوز، یک خدمتکار در همان هتل که او کار می‌کند، ابراز علاقه کند... اما او به طور کامل در ابراز علاقه‌اش صادق نیست و یک دوست‌پسر دارد که به پس‌انداز نوبز علاقه‌مند است. فیلم دارای یک پیش‌زمینه عالی است که به خوبی عمل می‌کند، اما حقیقت این است که شخصیت‌ها برای فیلمی که می‌توان به عنوان «درام سبک» طبقه‌بندی کرد، بیش از حد سنگین و پیچیده هستند و قادر به ایجاد جو تنش‌آور و جدی‌تری نیستند. به علاوه، فیلم به شدت کند است و بیشتر شخصیت‌ها هیچ احساس همدلی را در بیننده ایجاد نمی‌کنند و به خوبی توسعه نیافته‌اند. نقطه قوت اصلی فیلم، استعداد چندجانبه گلن کلوز است که برای فیلم آهنگی می‌نویسد، در نوشتن فیلمنامه کمک می‌کند، تولید را بر عهده می‌گیرد و هنوز هم به طرز فوق‌العاده‌ای بازی می‌کند. او به نوبز شخصیتی بریتانیایی و خجالتی می‌بخشد که به نظرم به این شخصیت می‌آید. میا واسیلوسکا تمام تلاش خود را می‌کند و از زیبایی و جذابیتش استفاده می‌کند، اما شخصیت او سطحی و بی‌علاقه به نظر می‌رسد. آران جانسون نیز به نظرم بد نیست، اما حقیقت این است که او و همچنین پائولین کالینز و جانت مک‌تیئر تقریباً زمان صفحه کمی دارند. آن‌ها بازیگرانی هستند که نادیده گرفته شده‌اند. از نظر فنی، فیلم دارای ارزش‌های تولید ساده‌ای است و به خوبی تلاش می‌کند داستان خود را در دبیلی که در اواخر قرن نوزدهم قرار دارد، به تصویر بکشد. دکوراسیون، لباس‌ها و صحنه‌ها همان چیزی است که از یک فیلم خوب انتظار می‌رود. فیلم‌برداری متوسط است، ویرایش چندان خوب نیست، دیالوگ‌ها قابل قبول هستند اما به‌ویژه خوب نیستند. موسیقی متن لحظات باکیفیتی دارد و الهام‌بخش است.