فیلم DragonHeart 1996

این فیلم یک اثر خوب برای سرگرمی خانوادگی است. این یکی از فیلم‌های فانتزی معمولی است که در دهه 90 میلادی با ورود به تلویزیون، به سرعت محبوب شد و به طور منظم در بعدازظهرهای تعطیلات و آخر هفته‌ها به نمایش درآمد. این فیلم به راحتی می‌تواند توجه کودکان و نوجوانان را جلب کند و یک فیلم خانوادگی است که سرگرم‌کننده و احساسی است. داستان فیلم در...

این فیلم یک اثر خوب برای سرگرمی خانوادگی است. این یکی از فیلم‌های فانتزی معمولی است که در دهه 90 میلادی با ورود به تلویزیون، به سرعت محبوب شد و به طور منظم در بعدازظهرهای تعطیلات و آخر هفته‌ها به نمایش درآمد. این فیلم به راحتی می‌تواند توجه کودکان و نوجوانان را جلب کند و یک فیلم خانوادگی است که سرگرم‌کننده و احساسی است. داستان فیلم در یک دوره نامشخص از قرون وسطی، در یک پادشاهی افسانه‌ای در اروپا اتفاق می‌افتد، جایی که اینون جوان و بی‌رحم با دست آهنین و بدون قلب حکومت می‌کند. در دوران نوجوانی، زندگی او توسط یک اژدها نجات یافته که نیمی از قلب خود را به او داده است. اکنون او درس‌های شرافت و شجاعت استادش را نادیده می‌گیرد و مانند یک دیکتاتور حکومت می‌کند. با این حال، مردم از افراط‌های او خسته شده‌اند و با کمک یک اژدهای زنده، که همان اژدهایی است که شاه را نجات داد، بوون، استاد سابق شاه، تصمیم می‌گیرد علیه او قیام کند. من نمی‌خواهم وقت زیادی را صرف این فیلم کنم زیرا این اثر به هیچ وجه برای دست‌اندرکاران آن مهم نیست، هرچند که محبوبیت آن در زمان خود چشمگیر بود. در این فیلم چیزهای خوب و باکیفیتی وجود دارد، از جمله فیلمنامه. بله، داستان cheesy است و شباهت زیادی به رابین هود و داستان‌های مشابه دارد، پر از کلیشه‌هاست و شوخی‌ها، به قولی، دل‌نشین نیستند. اما حقیقت این است که فیلم سرگرم‌کننده است و به اندازه کافی فانتزی و احساس دارد که ما را به وجد بیاورد. برخی صحنه‌های مبارزه خوب وجود دارد، و صحنه حمله به قلعه هیجان‌انگیز و پرتنش است. جلوه‌های ویژه و CGI (یک فناوری جدید در آن زمان) نیز به خوبی کار شده و با توجه به زمان و منابع، کار بسیار خوبی انجام داده است. همچنین فیلم‌برداری عالی و یک موسیقی متن به‌یادماندنی و واقعاً حماسی دارد که بعدها در هزار و یک کاربرد دیگر استفاده شد. بازیگران، اگرچه درخشش خاصی ندارند، تلاش قابل قبولی می‌کنند و نسبتاً متعهد هستند. برخی از نام‌های شناخته‌شده در اینجا وجود دارند، از جمله صدای اژدها که توسط سر شان کانری، با صدای بی‌نظیرش، به آن داده شده است. دنیس کواید در نقش یک قهرمان بالغ، که دیگر خیلی جوان نیست، به اندازه کافی توانمند است، اما کیفیت دیوید توولی که ما را شگفت‌زده می‌کند و تمام توجه را به خود جلب می‌کند، قابل تحسین است. این بازیگر با تعهد و احساس، شخصیت پرفسور اینون را به طرز قابل توجهی به تصویر کشید و به او جنبه‌های بدبینی، سادیسم و جنون داد. من احساس می‌کنم که توولی از بازی شگفت‌انگیز پیتر اوستینو در "کوا وادیس" در نقش نرون الهام گرفته است. در نهایت، پیت پاستلت‌ویت به نظر می‌رسد واقعاً از شخصیتی که خوش‌شانس بود تا آن را بازی کند، یک راهب دوستانه با روحیه یک ترانه‌سرای بزرگ، لذت می‌برد. متأسفانه، من از دینا مایر اصلاً خوشم نیامد: او برای شخصیتش تلاشی نمی‌کند و شیمی رومانی با کواید کاملاً وجود ندارد. همچنین، نبود زمینه‌سازی زمانی و مکانی را احساس کردم: از آنجا که فیلم محض فانتزی است، ما حتی تصور دقیقی از مکان یا زمان نداریم تا بتوانیم لباس‌ها، فناوری‌ها و معماری را کپی کنیم. اگرچه فیلم دارای دکور و لباس‌های خوبی بود، اما نمی‌توانم بگویم که واقعاً از آن‌ها خوشم آمد، زیرا بیش از حد خیالی بودند.