فیلم Bad Times at the El Royale 2018

فیلم «زمان‌های بد در ال رویال» فوق‌العاده بود. از زمان تریلر اولیه‌اش تا پخش تبلیغات تلویزیونی، به شدت جذب آن شدم. درو گودارد واقعاً می‌دانست چطور یک تریلر شگفت‌انگیز و هیجان‌انگیز بسازد با بازیگران بی‌نظیر و موارد بسیار دیگر. تمامی این تریلرها انتظارات بالایی را ایجاد کردند که باعث شد کمی نگران شوم، چون به شخصه دوست ندارم خیلی برای فیلم‌ها هیجان‌زده شوم؛ زیرا گاهی...

فیلم «زمان‌های بد در ال رویال» فوق‌العاده بود. از زمان تریلر اولیه‌اش تا پخش تبلیغات تلویزیونی، به شدت جذب آن شدم. درو گودارد واقعاً می‌دانست چطور یک تریلر شگفت‌انگیز و هیجان‌انگیز بسازد با بازیگران بی‌نظیر و موارد بسیار دیگر. تمامی این تریلرها انتظارات بالایی را ایجاد کردند که باعث شد کمی نگران شوم، چون به شخصه دوست ندارم خیلی برای فیلم‌ها هیجان‌زده شوم؛ زیرا گاهی اوقات بسیار ناامید می‌شوم. اما این فیلم فراتر از انتظاراتم بود. «زمان‌های بد در ال رویال» واقعاً عالی بود و در تمام مدت احساس هیجان داشتم که این موضوع در فیلم‌های امروزی سخت به دست می‌آید. بازیگران فیلم بسیار مناسب انتخاب شده بودند. داکوتا جانسون، جف بریجز، جان هم، لوئیس پلمن، کریس همسورث، کایل اسپینی و سینتیا اریوو نقش‌های فوق‌العاده‌ای را ایفا کردند. هم لوئیس پلمن و هم کایل اسپینی شایسته‌ی توجه بسیار زیادی هستند. آنها به طرز شگفت‌انگیزی در طول فیلم پیشرفت کردند و من را مجذوب خود کردند. بهترین نکته در مورد این شخصیت‌های شگفت‌انگیز و هیجان‌انگیز، ارتباطاتی بود که بین آنها وجود داشت، چه رابطه‌ای عاشقانه و چه تنش‌آمیز. برای جلوگیری از لو رفتن داستان، نام شخصیت مورد علاقه‌ام را نمی‌برم، اما «زمان‌های بد در ال رویال» واقعاً توانست اجراهای عالی و ارتباطات فوق‌العاده‌ای را ارائه دهد. داستان فیلم به خودی خود جذاب بود، اما چیزی که واقعاً این فیلم خوب ساخته شده را همراهی می‌کرد، موسیقی متن آن بود که واقعاً تأثیرگذار بود. آهنگ‌هایی مانند «این قلب قدیمی من» از آیزلی برادرز که در تریلر به نمایش درآمد و به طرز فوق‌العاده‌ای توسط سینتیا اریوو خوانده شده بود، و «نمی‌توانم از تو چشم بردارم» از فرانکی ولی، به بهترین شکل ممکن در فیلم جا افتاده بود. فیلم‌هایی مانند «راننده بچه» و «شاون مردگان» که به طور تصادفی هر دو توسط ادگار رایت کارگردانی شده‌اند، بدون موسیقی متن خود به این خوبی نمی‌توانستند آن‌طور که بودند، باشند و متأسفانه باید بگویم که «زمان‌های بد در ال رویال» بدون موسیقی دهه ۶۰ کمی لطمه می‌خورد. خوشبختانه، هیچ چیزی در این فیلم مرا ناامید نکرد، زیرا اوج شدت آن به خوبی ایجاد شده بود بدون اینکه کار زیادی برای ایجاد آن انجام دهد. جان هم بیشتر دلیل این موضوع بود، همراه با کریس همسورث، که واقعاً به ساختن این فیلم عالی کمک کردند. درو گودارد کارهای زیبای دوربین‌برداری و طراحی صحنه را انجام داد. این فیلم واقعاً یکی از درخشان‌ترین فیلم‌هایی است که تاکنون ساخته شده و من تنها از فیلم «جستجو» این قدر شگفت‌زده شده بودم، چون مدام احساس می‌کردم نمی‌دانم چه اتفاقی خواهد افتاد. و واقعاً هم نمی‌دانستم. اما نکته‌ای که ممکن است برخی از تماشاگران را دور کند، سطح خشونت است که تنها در فیلم‌های تارانتینو و «نبرد در سلول ۹۹» دیده‌ام. «زمان‌های بد در ال رویال» بسیار شبیه به «هشت نفرت‌انگیز» تارانتینو است، اما ۱۰ برابر بهتر انجام شده است. همه چیز به نظر می‌رسید که در طول زمان طولانی فیلم به خوبی با من هماهنگ شده است و خوشحالم که این فیلم را از دست ندادم. «زمان‌های بد در ال رویال» با پیچش‌های غیرقابل پیش‌بینی، بازیگری و شیمی استثنایی، فیلمنامه‌ای هوشمندانه و سطح شدت بالا، فوق‌العاده است. من انتظار دارم که این فیلم نامزدهای زیادی از جوایز اسکار را به خود اختصاص دهد، زیرا شایسته‌ی توجه زیادی است، چه اجراهای شگفت‌انگیزی از جمله داکوتا جانسون و لوئیس پلمن، و چه طراحی و لباس‌های فوق‌العاده. «زمان‌های بد در ال رویال» به شدت با من همخوانی داشت و نتوانستم از لحظه‌ای که نیک آفرمن وارد اتاق هتل شد، حواسم را پرت کنم. به هر ثانیه توجه کردم و از آن لذت بردم، بنابراین «زمان‌های بد در ال رویال» شایسته‌ی یک نمره ۱۰ از ۱۰ هیجان‌انگیز است. اغلب اوقات، شکل داستان‌گویی تکه‌تکه و پر از پرش زمانی (به سبک تارانتینو) برای من جذاب نیست. اما «زمان‌های بد در ال رویال» این فرم را به خوبی به تصویر کشیده و تقریباً در همه‌چیز دیگر نیز موفق بوده است. **رتبه نهایی: ★★★★ - جذابیت بسیار قوی. یک فیلم مورد علاقه شخصی.**