بیوگرافی
وینسنت مینلی، متولد شیکاگو، کارگردان تئاتر و فیلم آمریکایی بود که به خاطر کارگردانی موزیکال‌های کلاسیکی همچون «مرا در سنت لوئیس ملاقات کن» (۱۹۴۴)، «جیجی» (۱۹۵۸)، «بند واگن» (۱۹۵۳) و «یک آمریکایی در پاریس» (۱۹۵۱) مشهور است. «یک آمریکایی در پاریس» و «جیجی» هر دو برنده جایزه اسکار بهترین فیلم...
وینسنت مینلی، متولد شیکاگو، کارگردان تئاتر و فیلم آمریکایی بود که به خاطر کارگردانی موزیکال‌های کلاسیکی همچون «مرا در سنت لوئیس ملاقات کن» (۱۹۴۴)، «جیجی» (۱۹۵۸)، «بند واگن» (۱۹۵۳) و «یک آمریکایی در پاریس» (۱۹۵۱) مشهور است. «یک آمریکایی در پاریس» و «جیجی» هر دو برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شدند و مینلی برای «جیجی» جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرد. علاوه بر کارگردانی برخی از معروف‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین موزیکال‌های زمان خود، مینلی بسیاری از کمدی‌ها و ملودرام‌ها را نیز کارگردانی کرد. او از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۱ با جودی گارلند ازدواج کرد و آن‌ها والدین لیزا مینلی بودند. با توجه به پیشینه‌اش در تئاتر، مینلی به عنوان یک نویسنده خلاق شناخته می‌شد که همیشه تجربیات صحنه‌ای خود را به فیلم‌هایش منتقل می‌کرد. اولین فیلمی که او کارگردانی کرد، «کابین در آسمان» (۱۹۴۳) بود که به وضوح تحت تأثیر تئاتر قرار داشت. بلافاصله پس از آن، او فیلم «I Dood It» با رد اسکلتون و «مرا در سنت لوئیس ملاقات کن» (۱۹۴۴) را کارگردانی کرد که در طی آن به ستاره فیلم، جودی گارلند، علاقه‌مند شد. آن‌ها برای اولین بار در صحنه فیلم «Strike Up the Band» (۱۹۴۰) ملاقات کردند، یک فیلم از بازبیرکلی که مینلی برای طراحی یک توالی موزیکال که توسط گارلند و میکی روپنی اجرا می‌شد، دعوت شده بود. آن‌ها یک دوره دوستی را آغاز کردند که در نهایت به ازدواجشان در ژوئن ۱۹۴۵ انجامید. تنها فرزند آن‌ها، لیزا مینلی، به یک خواننده و بازیگر برنده جایزه اسکار تبدیل شد. خانواده مینلی به این ترتیب منحصر به فرد است زیرا پدر، مادر و فرزند هر سه جوایز اسکار را دریافت کردند. او به طور گسترده‌ای به خاطر کارگردانی موزیکال‌ها از جمله «یک آمریکایی در پاریس» (۱۹۵۱)، «بریگادوون» (۱۹۵۴)، «کیسمت» (۱۹۵۵) و «جیجی» (۱۹۵۸) شناخته شده بود و همچنین کمدی‌ها و ملودرام‌ها از جمله «مادام باواری» (۱۹۴۹)، «پدر عروس» (۱۹۵۰)، «بد و زیبا» (۱۹۵۲)، «اشتیاق به زندگی» (۱۹۵۶)، «طراحی زن» (۱۹۵۷) و «مغازله پدر ادی» (۱۹۶۳) را نیز کارگردانی کرد. آخرین فیلم او «موضوعی از زمان» (۱۹۷۶) بود. در طول دوران حرفه‌ای خود، او هفت بازیگر مختلف را در اجراهای نامزدی اسکار کارگردانی کرد: اسپنسر تریسی، گلوریا گراهام، کرک داگلاس، آنتونی کوئین، آرتور کندی، شرلی مک‌لین و مارثا هایر. گراهام و کوئین برنده شدند. مینلی نامزدی اسکار بهترین کارگردانی را برای «یک آمریکایی در پاریس» (۱۹۵۱) دریافت کرد و بعدها اسکار بهترین کارگردانی را برای «جیجی» (۱۹۵۸) برنده شد. به گفته پیتر بارت در کتابش «گروس»، فیلم‌های مینلی ۱۱ بار در رتبه‌های اول در رده‌بندی‌های باکس آفیس فیلم‌های افتتاحیه Variety قرار گرفتند. در ۸ فوریه ۱۹۶۰، مینلی یک ستاره در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود برای مشارکت‌هایش در صنعت سینما در آدرس ۶۶۷۶ بولوار هالیوود دریافت کرد. او در بوریل هیلز، کالیفرنیا درگذشت.
نمایش بیشتر
