بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مایکل ودلی (متولد ۲۴ سپتامبر ۱۹۴۲) کارگردان و فیلم‌بردار آمریکایی است که به خاطر مستند انقلابی‌اش دربارهٔ جشنوارهٔ ووداستاک ۱۹۶۹، ووداستاک، شناخته شده است.
ودلی، زادهٔ آکرون، اوهایو، در اوایل بیست سالگی به عنوان فیلم‌بردار در فیلم‌های کم‌بودجه و تولید مستقل دیوید هولتزمن'س دیاری و من اول تماس...
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مایکل ودلی (متولد ۲۴ سپتامبر ۱۹۴۲) کارگردان و فیلم‌بردار آمریکایی است که به خاطر مستند انقلابی‌اش دربارهٔ جشنوارهٔ ووداستاک ۱۹۶۹، ووداستاک، شناخته شده است.
ودلی، زادهٔ آکرون، اوهایو، در اوایل بیست سالگی به عنوان فیلم‌بردار در فیلم‌های کم‌بودجه و تولید مستقل دیوید هولتزمن'س دیاری و من اول تماس می‌زنم (هر دو ۱۹۶۷) و عروسی دوست دخترم (۱۹۶۹) وارد دنیای فیلم شد. با نام مایکل ودلی شناخته می‌شد و به خاطر کارش از سوی منتقدانی که فیلم‌های مستقل و زیرزمینی را دنبال می‌کردند، مورد توجه قرار گرفت، اما این فیلم‌ها که عمدتاً به مخاطبان خاص و فرهنگ ضدفرهنگی هدف‌گذاری شده بودند، برای او موفقیت مالی به همراه نداشتند.
در آوریل-مه ۱۹۶۹، ودلی وظیفهٔ عظیم مستندسازی جشنوارهٔ موسیقی راک که قرار بود در نزدیکی ووداستاک، نیویورک از ۱۵ تا ۱۸ اوت برگزار شود، بر عهده گرفت. او با بیش از هزار حلقه فیلم و یک گروه از چندین فیلم‌بردار به محل در بتل رسید. محصول نهایی گفته می‌شود شامل حدود ۱۲۰ مایل فیلم بود که در ماه‌های بعد به ۱۸۴ دقیقه ویرایش شد. برادران وارنر، حامی مالی اصلی فیلم، آن را در ۲۶ مارس ۱۹۷۰ منتشر کرد.
این فیلم که هزینهٔ تولید آن reportedly ۶۰۰,۰۰۰ دلار بود، بیش از ۵۰ میلیون دلار در ایالات متحده و میلیون‌ها دلار دیگر از اجاره‌های خارجی کسب کرد، اما به دلیل توافق پیچیده با برادران وارنر، ودلی تنها درصد کمی از سود را دریافت کرد. ووداستاک به عنوان یک نقطه عطف در زمینهٔ فیلم‌های مستند شناخته می‌شود و در مراسم اسکار ۱۹۷۱ جایزهٔ اسکار بهترین مستند را دریافت کرد.
جانیس، مستند ۱۹۷۴ دربارهٔ جانیس جاپلین، ودلی را به عنوان فیلم‌بردار برای آرشیو فیلم‌هایش به رسمیت شناخت، اما او یازده سال بعد از انتشار ووداستاک بود که اعتبار کارگردانی بعدی و آخرینش تا به امروز را دریافت کرد. ولفن، یک فیلم ترسناک منحصر به فرد ۱۹۸۱ بر اساس رمان ویتلی استریبر، به خاطر طبیعت خواب‌آلود و کیفیت بصری خیره‌کننده‌اش ستایش شد، اما با وجود بازی برجستهٔ آلبرت فینی، به اندازه‌ای غیرمتعارف بود که برای عموم مردم موفقیت مالی به همراه نداشت. ودلی همچنین فیلمنامهٔ ولفن را نوشت و نقش کوچکی به عنوان "اطلاع‌دهنده تروریست" ایفا کرد.
در اوت ۱۹۹۴، بیست و چهار سال پس از نمایش اولیه‌اش، یک "نسخه کارگردان" ۲۲۸ دقیقه‌ای از ووداستاک منتشر شد، و در ۱۹۹۹، مستند دیگری با محوریت ووداستاک، جیimi هندریکس: زنده در ووداستاک، به ودلی اعتبار دیگری برای فیلم‌برداری آرشیوی داد.
توضیحات فوق از مقالهٔ ویکی‌پدیا مایکل ودلی، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
