بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
هنری جاگلوم یک کارگردان و نمایشنامه‌نویس آمریکایی متولد لندن است.
جاگلوم در یک خانواده یهودی در لندن، انگلستان متولد شد و پسر ماری (زاده اشتادتهاگن) و سایمون ام. جاگلوم است که در تجارت واردات و صادرات فعالیت می‌کرد. پدرش از یک خانواده ثروتمند روسی و مادرش از آلمان...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
هنری جاگلوم یک کارگردان و نمایشنامه‌نویس آمریکایی متولد لندن است.
جاگلوم در یک خانواده یهودی در لندن، انگلستان متولد شد و پسر ماری (زاده اشتادتهاگن) و سایمون ام. جاگلوم است که در تجارت واردات و صادرات فعالیت می‌کرد. پدرش از یک خانواده ثروتمند روسی و مادرش از آلمان بود. آنها به خاطر رژیم نازی به انگلستان رفتند. از طریق مادرش، او نوه فیلسوف موسی مندلسون است.
جاگلوم با لی استراسبرگ در استودیو بازیگران در نیویورک آموزش دید، جایی که در تئاتر و کابرۀ آفرینش‌های خارج از برادوی بازی و نویسندگی و کارگردانی کرد و سپس در اواخر دهه 1960 به هالیوود نقل مکان کرد. تحت قرارداد با کلمبیا پیکچرز، جاگلوم در سریال‌های تلویزیونی مانند گیدجت و راهبه پرواز کننده نقش‌آفرینی کرد و در تعدادی از فیلم‌ها از جمله حمله هزار هواپیما (1969) به کارگردانی بوریس ساگال، درایو، او گفت (1971) به کارگردانی جک نیکلسون، آخرین فیلم (1971) به کارگردانی دنیس هاپر، و دیگر آثار اورسن ولز که هرگز تکمیل نشد، بازی کرد.
انتقال جاگلوم از بازیگری در فیلم‌ها به ساخت آنها به‌طور عمده تحت تأثیر تجربه‌اش در تماشای فیلم ایتالیایی 8½ (1963) قرار گرفت. "این فیلم هویت من را تغییر داد. متوجه شدم آنچه می‌خواهم انجام دهم ساخت فیلم است. نه تنها این، بلکه متوجه شدم می‌خواهم فیلم‌هایم درباره چه چیزی باشد: زندگی خودم، تا حدی."
جاگلوم کارگردانی فیلم‌سازی خود را با همکاری با نیکلسون در ویرایش فیلم آسان‌سوار (1969) آغاز کرد و با فیلم یک مکان امن (1971) که با بازی تیوستدی ولد، نیکلسون و ولز بود، به عنوان نویسنده/کارگردان معرفی شد. فیلم بعدی‌اش، ردها (1976)، با بازی هاپر بود و یکی از نخستین فیلم‌ها بود که هزینه روانی جنگ ویتنام را بر آمریکا بررسی کرد. سومین فیلم او، که اولین موفقیت تجاری‌اش بود، غازهای نشسته (1980) بود، یک کمدی شاد.
جاگلوم در چهار فیلم شخصی‌ترینش بازی کرد—همیشه، اما نه برای همیشه (1985)، کسی برای عشق (1987) که در آن اورسن ولز در آخرین اجرای فیلمش بازی کرد، روز اول سال نو (1989) که دیوید داکوونی را معرفی کرد و ونیز/ونیوز (1992) در مقابل ستاره فرانسوی نلی آلارد.
در سال 1983، جاگلوم مکالمات ناهار را با اورسن ولز در مای میز در لس آنجلس ضبط کرد. متن‌های ویرایش شده این جلسات در کتاب پیتر بیسکایند با عنوان ناهارهای من با اورسن: مکالمات بین هنری جاگلوم و اورسن ولز (2013) ظاهر شده است.
به عنوان یک نمایشنامه‌نویس، او چهار نمایشنامه نوشته است که به‌طور موفقیت‌آمیزی در صحنه‌های لس آنجلس اجرا شده‌اند: اتاق انتظار (1974)، یک مکان امن (2003)، همیشه—اما نه برای همیشه (2007) و فقط 45 دقیقه از برادوی (2009/2010). جاگلوم موضوع مستند هنری الکس روبین و جرمی ورکمن با عنوان کی هنری جاگلوم است؟ (1997) است.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا هنری جاگلوم، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
