فیلم هندی Oopiri 2016

بازسازی فیلم «دست‌نیافتنی‌ها» (The Intouchables)، یک فیلم فرانسوی که در سال ۲۰۱۱ پدیده‌ای در گیشه کشور خود بود، «توزها» (Thozha) فیلمی دلگرم‌کننده و تماشاگرپسند است. این دو ویژگی باعث می‌شود که زیاد بر روی داستان کلیشه‌ای آن که شامل شخصیت‌هایی از زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی مختلف است و یادگیری درس‌های زندگی از یکدیگر را به تصویر می‌کشد، تمرکز نکنیم. کارگردان، وامشی، به ساختار اصلی فیلم...

بازسازی فیلم «دست‌نیافتنی‌ها» (The Intouchables)، یک فیلم فرانسوی که در سال ۲۰۱۱ پدیده‌ای در گیشه کشور خود بود، «توزها» (Thozha) فیلمی دلگرم‌کننده و تماشاگرپسند است. این دو ویژگی باعث می‌شود که زیاد بر روی داستان کلیشه‌ای آن که شامل شخصیت‌هایی از زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی مختلف است و یادگیری درس‌های زندگی از یکدیگر را به تصویر می‌کشد، تمرکز نکنیم. کارگردان، وامشی، به ساختار اصلی فیلم قبلی پایبند است و این به فیلم او کمک می‌کند، چرا که بیشتر از داستان و خط plot، این فیلم به شخصیت‌های اصلی‌اش مربوط می‌شود. در اینجا، دو شخصیت اصلی شامل سینی (کارتی)، یک مجرم کوچک که به تازگی از زندان آزاد شده، و ویکرامادیتیا (نگارجونا)، مردی با ثروت فراوان، هستند. وامشی در انتخاب بازیگران به عنصر کلیدی درستی رسیده است. کارتی بازیگری است که می‌تواند بلند و صریح باشد و در عین حال جذاب بماند. شخصیت او حتی کمی به کیرتی (تامانا، که به نظر می‌رسد فقط دو کلمه برای این نقش داشته: با مد لباس بپوش)، منشی ویکرام، تمایل دارد، اما به خاطر کارتی ما از این جنبه می‌گذریم. این بازیگر همچنین به خوبی شگفتی و اندوه شخصیت را به تصویر می‌کشد. سینی ممکن است به عنوان کسی که از مزایای شغلش لذت می‌برد به نظر برسد، اما ما همچنین می‌توانیم احساس کنیم که در عمق وجودش، او ترجیح می‌دهد ثروت را با عشق خانواده‌اش عوض کند. مادر «کارمند راه‌آهن» او (جا یا سوده)، که نان‌آور خانواده است، به خاطر تبدیل شدنش به مجرم از او متنفر است، در حالی که خواهر و برادرش هیچ توجهی به او ندارند. حوادث مربوط به مشکلات این خانواده چیزی است که ما بارها دیده‌ایم و با این حال، به عنوان یک درام، کارایی دارد. اما شخصیت ویکرام یک‌بعدی است. او به عنوان شخصیتی غیرقابل‌باور و قدیس‌گونه نوشته شده است، حتی اگر ناتوانی‌اش به خودی خود باعث همدردی مخاطب با او شود. هر شخصیت دیگری در فیلم، حتی دوست‌دختر سابقش (آنوشکا، در یک نقش کوتاه) درباره او به شیوه‌ای پرستش‌آمیز صحبت می‌کند که تقریباً هیچ لبه‌ای به ویکرام نمی‌دهد. او حتی در پایین‌ترین نقطه‌اش نیز به نظر نمی‌رسد که از وضعیتش عصبانی باشد. نگارجونا به راحتی stature یک میلیونر را به تصویر می‌کشد، اما در انتقال احساس ناامیدی و تراژدی یک فرد ناتوان کمی غیرقانع‌کننده است. با این حال، حس قوی دوستی بین کارتی و نگارجونا در ایجاد علاقه ما به شخصیت‌هایشان مؤثر است. و با اینکه این فیلم به مسائل ناتوانی می‌پردازد، به ندرت به سمت احساسات شیرین و غم‌انگیز می‌رود. حتی روشی برای اضافه کردن یک شماره موزیکال شبیه به «سیناتانا» پیدا می‌کند. و وقتی که اوضاع احساسی می‌شود، همیشه چند دیالوگ بعد یک شوخی وجود دارد. به عنوان مثال، در صحنه‌ای که دوست ویکرام، پرساد (پرکاش راج در یک نقش متناسب با خود) با سینی درباره گذشته ویکرام صحبت می‌کند. مانند سینی، ما وقتی می‌فهمیم چه اتفاقی افتاده، چشم‌مان نمناک می‌شود، اما به زودی با افشای حقیقت درباره یک نقاشی که پرساد خریده، خنده‌مان می‌گیرد. در واقع، بیشتر از احساسات، این خنده‌ها هستند که فیلم را به جلو می‌برند.