انیمیشن Teenage Mutant Ninja Turtles

این یک بازنگری از یک کلاسیک دهه 80 است و واقعاً فوق‌العاده بود! *بررسی با اسپویلر* بالاخره، بالاخره، بالاخره! من بالاخره با این سریال 155 قسمتی تمام کردم! این کار حدود 3 یا 4 ماه طول کشید که به طور غیررسمی در بعدازظهرهای چهارشنبه تماشا می‌کردم (چون در آن زمان بیشترین زمان آزاد را دارم). اما در حوالی فینال فصل 4، تصمیم گرفتم باقی‌مانده سریال را یکجا...

این یک بازنگری از یک کلاسیک دهه 80 است و واقعاً فوق‌العاده بود! *بررسی با اسپویلر* بالاخره، بالاخره، بالاخره! من بالاخره با این سریال 155 قسمتی تمام کردم! این کار حدود 3 یا 4 ماه طول کشید که به طور غیررسمی در بعدازظهرهای چهارشنبه تماشا می‌کردم (چون در آن زمان بیشترین زمان آزاد را دارم). اما در حوالی فینال فصل 4، تصمیم گرفتم باقی‌مانده سریال را یکجا تماشا کنم تا به پایان برسانم و از لیست تماشایم حذفش کنم. در مجموع، سریال خوب و لذت‌بخش بود، اما بعد از فینال فصل 3، مشخص شد که 4Kids نمی‌خواهد به راحتی این گاو شیری خود را رها کند و شروع به استخراج همه ارزش‌های آن کرد و متأسفانه این موضوع بر کیفیت کلی سریال تأثیر گذاشت و منجر به برخی فصل‌های کم‌فروغ شد. اینکه می‌توانی به راحتی فصل‌های 4 تا 7 را کنار بگذاری و هنوز برای "لاک‌پشت‌های نینجا برای همیشه" آماده باشی، برای من واقعاً خنده‌دار است. به نظر می‌رسد که یک نقطه خوب برای شروع بررسی شخصیت‌ها باشد که احتمالاً یکی از بخش‌های مورد علاقه‌ام در این نمایش است. لئوناردو واقعاً بی‌روح بود، دقیقاً چیزی که از این شخصیت انتظار می‌رود. به نظر می‌رسد که آن‌ها سعی کردند در فصل 4 یک تعارض درونی برای او ایجاد کنند، جایی که نمی‌تواند برادرانش را در فینال فصل 3 نجات دهد و به شدت و افسردگی بیشتری دچار می‌شود، اما او به نوعی تبدیل به یک راف بدتر می‌شود و اصول اخلاقی‌اش به شدت از خط خارج می‌شود. به عنوان مثال، در یک نقطه، او سر اسپلینتر را فقط به این دلیل می‌شکند که "همه چیز را یاد گرفتم"، اما خوشبختانه او در میانه فصل دوباره به همان شخصیت بی‌روح خود بازمی‌گردد. دوناتلو واقعاً خسته‌کننده بود. او هیچ شخصیتی جز "نابغه تکنولوژی" نداشت و احتمالاً به همین دلیل کمترین استفاده را از بین تمام لاک‌پشت‌ها داشت. او همچنین در فصل 7 یک تعارض درونی داشت که خود را به خاطر از دست دادن اسپلینتر در فضای سایبری سرزنش می‌کند و شروع به جمع‌آوری همه تکه‌ها می‌کند و برادرانش را از خود دور می‌کند. به عبارتی، این دوباره داستان لئو در فصل 4 است، اما واقعاً مرتبط با طرح داستان. بد نبود، اما او در میانه فصل 7 دوباره به شخصیت خسته‌کننده خود بازمی‌گردد. راف واقعاً در این نمایش بهترین لاک‌پشت بود. این نوع نمایش واقعاً با شخصیت انفجاری او به خوبی کار می‌کند و می‌تواند منجر به موقعیت‌های سرگرم‌کننده‌ای شود. راف و کیسی شیمی فوق‌العاده و طبیعی با هم دارند که چیزی است که دیگر نمایش‌های TMNT واقعاً نتوانسته‌اند تکرار کنند. او حتی در فصل 1 می‌گوید "جو ماما"، پس معلوم است که او بهترین لاک‌پشت است. میکلاژلو احتمالاً کم‌به‌یادماندنی‌ترین شخصیت است و در عین حال در این فرآیند یک فرد خودخواه و مزاحم است. حدود 60% از دیالوگ‌های او فقط ارجاعات به فرهنگ عامه است و واقعاً خسته‌کننده می‌شود، به‌ویژه در بیش از 150 قسمت. او همچنین از مهربانی اسپلینتر سوءاستفاده می‌کند و دائماً تنبلی می‌کند و به هنرهای رزمی‌اش جدی نمی‌گیرد، مانند قسمت "روز فارغ‌التحصیلی 2105"، او به همراه برادرانش فارغ‌التحصیل نمی‌شود بخاطر وسواسش به بازی‌های ویدیویی، بنابراین او تحت آزمایش قرار می‌گیرد که واقعاً فارغ‌التحصیل شود و انتظار می‌رفت که بعد از آن درسش را یاد بگیرد، اما نه، او بعد از آن دوباره به شخصیت مزاحمش برمی‌گردد. جایی که بخش خودخواه او در شخصیتش وارد می‌شود "تایتان لاک‌پشتی" است. من احساساتم را در مورد ابرقهرمان‌ها در این بررسی بعداً بیان می‌کنم، اما میکی به هر کسی که فکر می‌کند "رعد" او را سرقت می‌کند، به شدت بی‌احترامی می‌کند و واقعاً به شخصی که از تایتان لاک‌پشتی الهام گرفته و برادرش راف را به‌طور کامل به سبک انصاف حمله می‌کند و این فقط به خاطر حسادتش است. این یک سطح جدید از پاتتیک بودن است که دیگر میکی‌ها از هر رسانه دیگری از TMNT هرگز به آن نمی‌رسند. اسپلینتر در این نمایش نسبتاً خوب بود، اما او احتمالاً ضعیف‌ترین اسپلینتر از تمام نمایش‌های TMNT است، اما فکر نمی‌کنم این باید به عنوان توهین تلقی شود، اگر چیزی باشد، نشان می‌دهد که کیفیت این شخصیت در طول سال‌ها چقدر ثابت بوده است. اسپلینتر در کارتون اصلی 1987 فقط یک پدر دانا و مهربان بود که به همه چیز عجیب و غریب کمک می‌کرد. اسپلینتر در سری Rise دقیقاً یک پدر یا معلم عالی نیست، اما او با ده برابر سرگرم‌کننده‌تر از هر اسپلینتر دیگری جبران می‌کند و دارای داستان پس‌زمینه‌ای منحصر به فرد و لحظات واقعی و احساسی است که سریال به آن زمان می‌دهد. من هنوز سری 2012 را دوباره تماشا نکرده‌ام، بنابراین نمی‌توانم در مورد اسپلینتر آن به عمق صحبت کنم، اما از آنچه به یاد دارم او بهترین منشاء و درام شخصیت بود. اما باید سریال را دوباره تماشا کنم تا این ادعا را تأیید کنم. اسپلینتر در این نمایش هنوز خوب است و به هدف کلی داستان خدمت می‌کند، اما راستش من هرگز دوست نداشتم که در کامیک‌های اصلی، اسپلینتر فقط یک موش خانگی بود که از صاحبش هاماتو یوشی تقلید می‌کرد. این باعث می‌شود سفر و مبارزه او با شرودر بسیار شخصی‌تر شود و یکی از تنها چیزهایی که فکر می‌کنم کارتون اصلی برتر از کامیک‌ها بود، این است که آن‌ها اسپلینتر و هاماتو یوشی را یک شخص کردند. این با کل بخش جهش در این فرانچایز بسیار منطقی‌تر است و دو هنرمند رزمی که به عنوان برادر بزرگ می‌شوند و به تدریج به خاطر یک عشق از هم دور می‌شوند، بسیار جالب‌تر از یک موش خانگی و یک آدامس است. همچنین بله، این نمایش منشاء هاماتو یوشی را تغییر داد تا بیشتر با تداوم این سری مطابقت داشته باشد و این تغییرات واقعاً تأثیر داستان را که ممکن بود در این نمایش داشته باشد، کاهش می‌دهد. همچنین فکر نمی‌کنم صدای اسپلینتر در این نمایش واقعاً با صدای پیتر رنادای از کارتون اصلی مطابقت داشته باشد. واو، این بررسی همین‌قدر طولانی است و من فقط در مورد لاک‌پشت‌ها و اسپلینتر صحبت کردم. حالا به شخصیت‌های انسانی می‌پردازیم. آپریل به‌دور از زمین واقعاً یک یار عالی برای لاک‌پشت‌ها است. همچنین کیسی در اینجا، بهترین کیسی. او فوق‌العاده سرگرم‌کننده است و واقعاً می‌توان متوجه شد که آن‌ها از بازی الیاس کاتئاس به عنوان کیسی از فیلم 1990 الهام زیادی گرفته‌اند که بسیار جالب است. همان‌طور که قبلاً گفتم، کیسی و راف شیمی فوق‌العاده‌ای با هم دارند، اما فکر می‌کنم او حتی شیمی بهتری با آپریل دارد. این ممکن است بخش مورد علاقه من در کل نمایش باشد، کیسی و آپریل عملاً برای یکدیگر ساخته شده‌اند. تعاملات آن‌ها بسیار دل‌نشین است و رابطه‌شان به طور طبیعی و باورپذیری در طول 7 فصل رشد می‌کند. خوب، درست است که رابطه آن‌ها بعد از فینال فصل 3 به تعویق افتاد، اما این تأثیر را که پایان سریال بر من گذاشت، خراب نکرد. تصور کنید که در طول 6 سال از این نمایش بزرگ شوید و ببینید کیسی و آپریل در نهایت با هم ازدواج می‌کنند و تعجبی ندارد که کمی چشمانم تر شد، زیرا حتی اگر من در این نمایش بزرگ نشده‌ام، شانس این را داشتم که به این شخصیت‌ها در بیش از 150 قسمت وابسته شوم. خوب، حالا به شرورها می‌پردازیم. شرودر که در این نمایش یک اوتروم است، نوعی شوخی است. یعنی شما نمی‌توانید به این راحتی شرودر را در حال حاضر مثل کامیک‌ها از بین ببرید، زیرا او در طول سال‌ها چقدر نمادین شده است. بنابراین آن‌ها کاملاً منشاء او را در این نمایش تغییر دادند و او را به یک اوتروم تبدیل کردند. من نوعی خنده‌دار می‌دانم که نمایش واقعاً انتظار دارد من این تکه آدامس را جدی بگیرم. کران همیشه در تقریباً هر تجسمی که داشته، شخصیتی کمدی بوده، اما می‌دانم که می‌توان کران را به درستی ترسناک کرد و این به خاطر فیلم Rise است، اما خشونت ملایم 4Kids در این نمایش واقعاً به نفع شرودر نیست. و علاوه بر این، حتی بدون آن واقعیت، شرودر یک مانع خسته‌کننده و تک‌بعدی برای لاک‌پشت‌ها است و او هیچ‌گاه به خاطر دیگر شرودرها به یاد ماندنی یا ترسناک نیست. واو، این نمایش هم شرودر موردعلاقه‌ام و هم کارای موردعلاقه‌ام را دارد، چقدر خوب!!! بله، من واقعاً طرفدار کارای اینجا هستم. او به طرز مضحکی نسبت به شرور بودن شرودر بی‌خبر است و عدم قبول واقعیت‌های پایه‌ای فقط احمقانه و یک هایپوکریت بزرگ است. او در فصل 4 شرودر جدید می‌شود، اما این واقعاً چیزی را تغییر نمی‌دهد زیرا چقدر اصول اخلاقیش با شرودر اصلی مشابه است که این تغییر را جالب نمی‌کند. هان واقعاً یکی از شخصیت‌های موردعلاقه‌ام در کل نمایش است. این هان است! او فوق‌العاده است!!! یعنی بدون شوخی، او یک تهدید بزرگ است و واقعاً جالب است که وفاداری بی‌پایان او به شرودر را ببینیم و اینکه چگونه بر روی رهبری دراکولای بنفش تأثیر می‌گذارد. اوه، آیا گفتم که او خنده‌دار است؟ با یک استثنا، فکر می‌کنم او بهترین شخصیت در کل نمایش است و به عنوان یک تهدید خوب برای لاک‌پشت‌ها نیز عمل می‌کند. فکر می‌کنید آن استثنا کیست، خوب من اینجا هستم تا به شما بگویم که آن باکستر استاکمن لعنتی است!!! من نمی‌توانم از این افسانه مطلق کافی بگیرم. من عاشق این هستم که چقدر خودمحور است حتی بعد از اینکه اعضایش یکی یکی از بین می‌روند تا فقط یک مغز در یک شیشه شود. همچنین کمی غم‌انگیز است که مردم فقط نمی‌گذارند او بمیرد و دائماً از نبوغ او برای منافع خود سوءاستفاده می‌کنند. او ترکیبی از خنده‌دار و غم‌انگیز به طور همزمان است. بیشاپ یک تهدید فوق‌العاده بود. در ابتدا فکر می‌کردم طراحی‌اش واقعاً عمومی است، اما به نظر می‌رسد که هنرمندان از این موضوع باخبر بودند و به او زره‌های خنک و به یاد ماندنی دادند، بنابراین همه چیز درست شد. من دوست دارم که چقدر زیرک است، مانند اینکه چگونه دولت را برای دریافت بیشتر بودجه برای شاخه امنیتی‌اش با برگزاری یک حمله بیگانه جعلی فریب می‌دهد که به برخی نکات مهم در داستان فصل 4 منجر می‌شود. من طرفدار آنچه در فصل 6 با او کردند نیستم، اما فکر می‌کنم خوب است. خوب، من با تمام شخصیت‌های عادی تمام کردم، حالا می‌خواهم به فصل‌ها به طور جداگانه صحبت کنم. من نمی‌خواهم زیاد در مورد فصل‌های 1-3 بایستم زیرا همه آن‌ها خوب هستند و چیز زیادی برای گفتن ندارم. فصل 1 به طور کلی خوب بود و یک پل خوب و معرفی برای فصل‌های بعدی، اما مشکل من با این فصل پرکننده‌ها بود. این فصل فقط 4 شماره اول را سازگار می‌کند و آن‌ها را خیلی طولانی می‌کند. خواندن این 4 شماره بیشتر از 2 ساعت طول نمی‌کشد و تماشای این فصل حداقل 10 ساعت زمان می‌برد، بنابراین بگذارید خودتان تصمیم بگیرید که کدام یک ارزش بیشتری دارد. اما این فصل داستان کلی خوبی دارد که در مقایسه با دیگر فصل‌ها ثابت می‌ماند و این تنها فصلی است که شرودر اوتروم واقعاً ترسناک است. فصل 2 به نظر من کمی بهتر از فصل اول بود. من هنوز به طور کامل این بخش از کامیک‌ها را نخوانده‌ام و نمی‌دانم چقدر به اصل وفادار است، اما دوست داشتم این دو دیکتاتور را ببینم که بر سر یک دستگاه پورتال که حتی کار نمی‌کند، می‌جنگند، در حالی که اوتروم‌ها پورتال‌های کارا دارند. همچنین شخصیت جدید ترکسیموس را دوست داشتم، رهبر تریکراتون زانرامون واقعاً سرگرم‌کننده و به یاد ماندنی بود و من اپیزودهای آرنای گلادیاتور و زندان را دوست داشتم. همچنین این فصل نبرد نکسوس را معرفی کرد که واقعاً تنظیم سرگرم‌کننده‌ای بود و دوست داشتم گهگاهی دیدن اوساگی را ببینم. فکر می‌کنم هانی‌کات بعد از مدتی مرا عذاب داد، دیکتاتور انسانی ژنرال بلانک واقعاً فراموش‌شده و بی‌معنا بود و هرگز هم در فصل 6 دوباره آورده نشد. دراکو و اوه-ساما واقعاً دشمنان جالبی نیستند و اینکه موش به نبرد نکسوس دعوت می‌شود و نه نینجا ترایبونال، کمی عجیب است. اما با وجود مشکلاتش، همچنان یک فصل بسیار لذت‌بخش است. فصل 3 هنوز هم بسیار خوب بود، درست مثل دو فصل قبلی. من قبلاً فکر می‌کردم این بهترین فصل است، اما هر چه بیشتر به آن فکر می‌کنم، فکر می‌کنم فصل 2 ممکن است کمی بهتر باشد. اما فکر نمی‌کنم این باید به عنوان یک نقص برای این فصل باشد، زیرا او بیشاپ را معرفی کرد! من خیلی درگیر حمله بیگانه به زمین به جای اینکه لاک‌پشت‌ها وارد یک دنیای بیگانه شوند، نبودم، هانی‌کات بزرگترین احمق زنده است که ارتش تریکراتون را به زمین برمی‌گرداند بعد از اینکه لاک‌پشت‌ها تازه آن‌ها را از بین برده‌اند و سپس سعی می‌کند تسلیم شود و قربانی فرضی هانی‌کات واقعاً خنده‌دار بود. سپس بخش حماسی دراکو که در آن قسمت‌های مختلفی از لحاظ لحن وجود دارد، آمد که جالب و تازه بود. کمی عجیب است که اوه-ساما به یک کودک تبدیل می‌شود و فکر می‌کنم حماسه نهایی واقعاً در این فصل ضعیف شد. همچنین فینال این فصل شرودر اوتروم را از بین می‌برد، اما نویسندگان این نمایش قطعاً در آینده از این تصمیم پشیمان خواهند شد. خوب، در اینجا یک رتبه بندی مینی برای قسمت‌های حماسی دراکو وجود دارد: 1. همان‌طور که هرگز نبود: بهترین قسمت در کل نمایش، بدون شک 2. دنیای واقعی، قسمت 1: سبک هنری واقعاً جذاب و دیدن دنیای اوساگی برای اولین بار در انیمیشن واقعاً جالب بود. اما ای کاش بیشتر از دنیای اوساگی می‌دیدیم، توموئه آمه هم می‌توانست خوب باشد اگر می‌دانید چه می‌گویم. 3. در سراسر جهان: به طور کلی نسبتاً استاندارد با لحظات مسابقه جالب، اما فقط به نظر می‌رسد که همان موضوع عادی است که از این نمایش می‌شناسیم. 4. بررسی واقعیت: واقعاً احمقانه بود، من دوست نداشتم که اسپلینتر شرور شود، فکر نمی‌کنم از الگوی ابرقهرمان به اندازه کافی استفاده کردند، ما واقعاً نتوانستیم به این دنیای جدید ابرقهرمان بپردازیم، و میکی، واضح است. فصل 4 هنوز هم خوب بود، اما احساس می‌کرد که آغاز پایان این نمایش است. این فصل هنوز هم شخصیت زیادی دارد. فکر می‌کردم جالب خواهد بود که ببینم عواقب ترک شرودر اوتروم از نمایش و عواقب آن چه خواهد بود، اما واقعاً هیچ چیزی احساس نمی‌شود که مسیر داستان را تغییر دهد. همان‌طور که قبلاً در بررسی گفتم، تبدیل کارای به شرودر جدید واقعاً فقط یک تغییر رنگ است و لئو فقط کمی دل‌سرد می‌شود تا اینکه با انسان قدیمی ملاقات کند. هان به طرز عجیبی یک قدم به عقب برمی‌گردد که واقعاً عجیب است، زیرا شما فکر می‌کنید می‌توانند از دراکولای بنفش بیشتر استفاده کنند چون شرودر اوتروم رفته است، اما نه. درگیری اصلی این فصل جهش‌ها از اوزهای بیگانه جعلی است. نادیده گرفتن اینکه چگونه این درگیری شروع می‌شود واقعاً احمقانه است، نمایش هرگز تصمیم نمی‌گیرد تمام احتمالات جالبی را که این مفهوم می‌توانست به ارمغان بیاورد، تا چند قسمت آخر بررسی کند زیرا آن‌ها نیاز به پایان دادن به درگیری قبل از فصل بعدی داشتند. این فصل بیشتر به خط داستانی پرکننده‌هایش علاقه‌مند است تا به داستان اصلی‌اش و در حالی که پرکننده‌های خوب و سرگرم‌کننده‌ای دارد، اما در نهایت همچنان پرکننده است. همچنین بله، فینال فصل واقعاً بد است. هیچ وزنی برای نتیجه‌گیری ندارد و فقط یک مقدمه برای فصل 5 است و می‌توانست اولین قسمت جالبی برای نینجا ترایبونال‌ها باشد، اما به عنوان یک فینال برای این فصل واقعاً ضعیف، به راحتی بدترین فصل تا به حال است. قسمت بدی نیست، به طور متوسط است، اما هیچ چیز در مورد آن به درستی این فصل را به پایان نمی‌رساند. نینجا ترایبونال‌ها (که به عنوان فصل 5 نیز شناخته می‌شوند) خوب بود. این فقط اجتناب‌ناپذیر است که یک سریال طولانی، به ویژه یک سریال داستانی، در نهایت در کیفیت کاهش یابد. هیچ چیزی در مورد آن به صورت طبیعی با بقیه سریال جریان ندارد و بیشتر حس می‌شود که 4Kids سعی دارد این نمایش را مرتبط نگه دارد و شروع به استفاده بیشتر از ترفندهای فصلی می‌کند، حتی اگر باید مدت‌ها پیش به پایان می‌رسید. این فصل حتی احساس نمی‌کند که برای اکثریت آن کانن باشد و شما فکر می‌کنید حداقل باید نینجا ترایبونال‌ها را اگر اینقدر مهم هستند در 4 فصل گذشته به رسمیت بشناسند. اما نه، آن‌ها فقط همه این خطوط داستانی جدید را به زور وارد می‌کنند و تظاهر می‌کنند که در تمام مدت وجود داشته‌اند. دیگر آکولایت‌ها شخصیت‌های بسیار خسته‌کننده‌ای هستند که هیچ شخصیتی جز بزرگترین مردی که عاشق نینجا زن است و این تمام شخصیت اوست، ندارند. من وقتی دیگر آکولایت‌ها به اصطلاح در قسمت 5 مردند یا وقتی برای فینال آمدند، اهمیتی ندادم زیرا نمایش به بررسی منشاء آن‌ها نپرداخته بود یا مرا درگیر شخصیت‌هایشان نکرده بود که مرگ‌های جعلی‌شان احساس ارزشمندی کند. همچنین تبدیل کردن شرودر در این نمایش به یک کپی از "شرودر واقعی" او را حتی بیشتر احمق می‌کند. می‌توانید بفهمید که نویسندگان از کشتن شرودر پشیمان هستند، بنابراین آن‌ها انواع مختلفی از او را معرفی می‌کنند که به طور فنی شرودر نیستند، اما او باید باشد. و جالب‌ترین جنبه این است که شرودر قدیمی اولین شرودر قابل قبول در کل نمایش است، که خنده‌دار است که فقط با عدم تبدیل شرودر به یک تکه آدامس او را به یک شرودر بهتر تبدیل می‌کند. سپس بعد از قسمت 5، آن‌ها یک قسمت با نیروی عدالت و نانو دارند که تقریباً هیچ ارتباطی با نینجا ترایبونال‌ها ندارد و شما فکر می‌کنید از آنجا که این فصل کوچک‌ترین است، باید یک روایت محکم‌تری داشته باشند. دو قسمت "نظم جدید جهانی" خوب و تازه بود، اما این فقط مرا به این فکر می‌اندازد که آیا یک نقطه اوج فصل نهایی در وسط فصل وجود دارد، اما آپریل بالاخره خلبان یک هلی‌کوپتر را به دست آورد، درست مانند در مقدمه اصلی، جالب بود، اما چرا این کار 5 فصل طول کشید؟ همچنین قسمت درست بعدی فقط پیش‌درآمدی برای نینجا ترایبونال‌ها است و من واقعاً از آن خوشم نمی‌آید. من از دستگاه فریم‌گذاری لاک‌پشت‌های نوزاد یا طراحی‌هایشان خوشم نیامد و اینکه به طور تصادفی حافظه‌شان را از دست می‌دهند واقعاً احمقانه بود. این نسبت به دو قسمت آخر بسیار بی‌معنی است، می‌فهمم که در بین قسمت‌های مهم‌تر یک استراحت وجود داشته باشد، اما آیا نمی‌توانست به اندازه کافی بی‌معنی باشد؟ اما حداقل دیدیم که اسپلینتر یک هیولای استخوانی را پاره کند. با این حال، سه قسمت آخر واقعاً خوب بودند و ای کاش بقیه فصل مانند این بود. به طور کلی این فصل قابل قبول است و لحظات خوبی دارد، به‌ویژه با شرودر قدیمی، اما خود محتوای نینجا ترایبونال‌ها واقعاً برایم مهم نبود و شخصیت‌های دیگری مانند آپریل و کیسی به شدت کنار گذاشته شدند. اما اگر این فصل پایانی سری بود، مشکلی نداشتم. همچنین چه کسی فکر کرد که تغییر صدای هان ایده خوبی است؟!؟!؟!؟ فصل 6 (که به عنوان "جلوتر" نیز شناخته می‌شود)، من فقط می‌خواهم آن را بگویم، تنها دلیلی بود که من به این سری به طور کلی نمره 6/10 دادم. اگر این فصل وجود نداشت، ما در سرزمین 7/10 زندگی می‌کردیم. اما متأسفانه، ما در آن زمان زندگی نمی‌کنیم. چقدر عجیب است. این فصل دارای سبک هنری کاملاً جدیدی است که احتمالاً فقط برای همگام شدن با زمان‌های مدرن است. انتظارات من این بود که لاک‌پشت‌ها از نقاط مختلف زمانی سفر کنند، اما نه، آن‌ها فقط به 100 سال به جلو می‌روند. این شبیه ترکیبی از "ترنسفورمرها: انیمیشن" و "اسپایدرمن نامحدود" است و به عنوان فصل دیگری برای سری اصلی "اسپایدرمن" (1994) در نظر گرفته شده است، زیرا چقدر از نظر بصری و لحن متفاوت است. اوه بله، لحن، آن‌ها آن را بیشتر سبک‌وزن و بیشتر وابسته به شوخی‌های خنده‌دار کرده‌اند که مرا می‌خواستند بکشند و به شدت با فصل‌های قبلی تضاد دارد که باعث می‌شود احساس کنم این نمایش به طور کامل متفاوت است، که ممکن است همین‌طور باشد. کودی یک دلقک بزرگ و بزرگ‌ترین احمق زنده است که چقدر طول کشید تا 19 قسمت بفهمد که عمویش شرور است. سرلینگ احساس می‌کرد که نسخه‌ای از دریکس از "اوزموسیس جونز" است، اما به مرور زمان بر من تأثیر گذاشت. اما فدای درام فریبنده او در قسمت 20 به طرز مضحکی خنده‌دار بود که نویسندگان فکر کردند این یک صحنه احساسی خوب و حساب‌شده است. شخصیت عموی او به شدت لوس، تک‌بعدی و شرم‌آور بود و من روزهای شرودر اوتروم را از دست دادم. یک پلیس روبات بریتانیایی وجود دارد و واقعاً باید بر روی او تأکید کنم که بریتانیایی است و او فقط در آنجا بود و هیچ احساسی به من نمی‌داد. استارلی در این همه بی‌گناه است، او برای این فصل همان چیزی است که بابی فریک برای "خیزش اسکای‌واکر" است. فکر می‌کنم چند قسمت جالب مانند "روز فارغ‌التحصیلی 2105"، "زمان همه چیز است" و "DNA از آب غلیظ‌تر است" وجود داشت، زیرا آن قسمت‌ها به من یادآوری می‌کند که این نمایش هنوز می‌تواند داستان‌های خوب و حساب‌شده‌ای ارائه دهد، من تقریباً فراموش کردم که این به طور مرتب به TMNT مربوط می‌شود و آن قسمت‌ها فقط استثنائاتی در مجموع بی‌معنای این فصل بودند. همچنین قسمت آخر فقط یک قسمت عادی بود که هیچ وزنی برای نتیجه‌گیری نداشت. همچنین چه چیزی باعث می‌شود که جلوتر حتی بدتر شود این است که آن‌ها حتی هیچ‌یک از درگیری‌ها را حل نمی‌کنند. برای همه ما، عموی او هنوز در حال تلاش برای کشتن برادرزاده‌اش است، کودی هنوز مجبور به کار به عنوان رئیس شرکتش است و لئو معکوس همچنان در تلاش بین خوب و بد است. فکر می‌کنم این فقط نشان می‌دهد که چقدر داستان‌گویی این فصل ناکارآمد است. این فصل به طور کلی از نظر لحن نسبت به 6 فصل قبلی بسیار ناهماهنگ است و این لزوماً چیز بدی نیست، اما تصمیم گرفت که می‌خواهد یک فصل دیگر باشد به جای اینکه یک ورودی کاملاً متفاوت در این فرانچایز باشد که می‌توانستیم به‌طور جمعی در ذهن‌های خود قرار دهیم. "بازگشت به فاضلاب‌ها" نوعی خوب به نظر می‌رسد که این سریال به فرم خود باز می‌گردد، اما احساس می‌کنم خودم را در حال فریب دادن برای دوست داشتن آن بیشتر می‌کنم، زیرا آهنگ جدید واقعاً فوق‌العاده است! من فکر می‌کردم که این یک سبک ورزشی و انیمیشن و موسیقی است، اما TMNT برنامه‌های دیگری داشت و من از اینکه اشتباه کردم، خیلی خوشحالم. من در قسمت اول دوست دارم که هنوز با مقدمه جلوتر باز می‌شود، زیرا این منطقی است زیرا لاک‌پشت‌ها هنوز در آینده در ابتدا هستند و قسمت با مقدمه جدید تمام می‌شود. "ویروسی" از فصل گذشته که به خاطر حافظه‌های پشتیبان در فضای سایبری تبدیل به "شرودر سایبری" شده است واقعاً احمقانه است زیرا این سؤال را مطرح می‌کند که چرا کارای فقط بعد از اینکه شرودر اوتروم از نمایش بعد از فصل 3 رفت، "شرودر سایبری" را فعال نکرد؟ این فقط به عنوان یک مثال دیگر از چقدر desperate هستند که شرودر را در نمایش داشته باشند بدون اینکه شرودر واقعی داشته باشند، بنابراین آن‌ها فقط انواع جدیدی از او را می‌سازند. مستر خان واقعاً یک-note است، اما او احساس یک حضور ترسناک را منتقل می‌کند، بنابراین آن را به او می‌دهم. همان‌طور که قبلاً گفتم، دونی کمی ناراحت است که فکر می‌کند همه چیز تقصیر اوست که اسپلینتر را در فضای سایبری از دست داده است. در مورد فضای سایبری، آن بخش از فصل واقعاً حس قدیمی ندارد و هنوز هم به احتمال زیاد بر اساس این است که بر روی فرهنگ اینترنتی مد روز 2008 تمرکز نکرده است، که من از آن بسیار سپاسگزارم. همچنین آن‌ها دوباره سبک هنری را طراحی کردند تا بیشتر با فیلم 2007 همخوانی داشته باشد که من واقعاً چندان از آن نگذشتم و خوشامدگویی بود. دوست داشتم که رابطه کیسی و آپریل به جایی که اکنون هست پیشرفت کند، اما بخشی از من آرزو می‌کرد که قسمت پیشنهاد هیچ هیولای بزرگ و عجیبی نداشته باشد، من فقط می‌خواستم ببینم که کیسی سعی کند به آپریل پیشنهاد دهد بدون هیچ شرطی. همچنین صدای واقعی هان برگشته است! یک فرصت در قسمت 149 "بحران هویت" برای اشاره به وقایع قسمت 72 "در سراسر جهان" وجود داشت، آن‌ها تنظیم کاملاً مناسبی برای فراموشی راف داشتند و آن‌ها از آن استفاده نکردند، پس این چه بود؟ همچنین هان اکنون یک گیمر سخت است!؟ و قسمت 151 آنقدر "نووب" و "گیمر" می‌گوید که من نزدیک به سکته هستم!؟ اما فکر می‌کنم همه این‌ها ارزشش را داشت تا آن قدرت نمایش نهایی را ببینیم و من حتی کمی اشک‌ریزی شدم زیرا بالاخره با این سری تمام شدم. این چندین ماه طول کشید و نوشتن این بررسی دقیقاً 2 روز طول کشید زیرا چقدر چیزهایی برای گفتن داشتم و در حالی که از خودم لذت بردم، خوشحالم که تمام شده‌ام و بالاخره می‌بینم که همه این هیاهو درباره چیست. در اینجا رتبه‌بندی من از تمام فصل‌ها اگر کنجکاو هستید: 1. فصل 2 2. فصل 3 3. فصل 1 4. بازگشت به فاضلاب‌ها 5. فصل 4 6. نینجا ترایبونال‌ها 7. جلوتر ویرایش: خوب، من فراموش کردم در مورد این صحبت کنم زیرا نمی‌توانستم تصمیم بگیرم کجا این را در بررسی بگذارم، اما آیا فکر نمی‌کنید کمی عجیب است که ابرقهرمان‌ها در این نمایش وجود دارند؟ مانند اینکه آیا فکر نمی‌کنید لاک‌پشت‌ها می‌توانند به عنوان ابرقهرمان‌ها عمومی شوند و نیروی عدالت می‌تواند از آن‌ها حمایت کند و عموم در نهایت آن‌ها را بپذیرد؟ نمی‌دانم، این فقط یک چیز عجیب است که هنگام تماشای این فکر کردم. به هر حال، من کاملاً با این بررسی تمام شدم.