فیلم Gretel & Hansel 2020

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً به وبلاگ من سر بزنید. به‌طور شگفت‌انگیزی، من داستان اصلی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده را نمی‌شناختم. شاید به خاطر اینکه وقتی داستان را یاد گرفتم، برایم آشنا به نظر می‌رسید. به هر حال، عدم آگاهی از داستان پیش از تماشای فیلم، همیشه یکی از روش‌های موردعلاقه من برای "آماده‌سازی" خودم برای دیدن...

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً به وبلاگ من سر بزنید. به‌طور شگفت‌انگیزی، من داستان اصلی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده را نمی‌شناختم. شاید به خاطر اینکه وقتی داستان را یاد گرفتم، برایم آشنا به نظر می‌رسید. به هر حال، عدم آگاهی از داستان پیش از تماشای فیلم، همیشه یکی از روش‌های موردعلاقه من برای "آماده‌سازی" خودم برای دیدن یک فیلم است. من به این نسخه ترسناک از "گرتل و هانسل" به‌طور متوسط علاقه‌مند بودم و واقعاً مشتاق بودم تا بازی سوفیا لیلیس را به‌عنوان بازیگر اصلی ببینم. احساسات من درباره این فیلم متناقض است. این فیلم از نظر تولید بسیار جذاب است، اما در روایت داستانی از لحاظ احساسی کمبودهایی دارد، به‌ویژه در یک‌سوم پایانی روایت. نخستین نکته این است که سوفیا لیلیس در نقش گرتل فوق‌العاده است. من واقعاً از بازی‌های او در "آن" و "آن: قسمت دوم" لذت بردم و می‌دانستم که او چیزی خاص دارد. فقط زمان می‌برد تا او نقش مناسب را در فیلم مناسب بگیرد و اوز پرکینز باید از او بخاطر حمل بیشتر بار داستان تشکر کند. با نمایشی متعادل، لیلیس شخصیت گرتل را به زیبایی به تصویر می‌کشد و دامنه‌ای خوب از احساسات را ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که آینده‌ای در پروژه‌های ترسناک دارد. عشق گرتل به برادرش هم از طریق محبت و هم از طریق تعاملات سرد نشان داده می‌شود که رابطه آنها را بیشتر واقعی و کمتر افسانه‌ای جلوه می‌دهد. سم لیکی به‌عنوان هانسل یک سورپرایز خوشایند است، با توجه به اینکه این اولین تجربه بازیگری اوست. اگرچه مشخص است که هنوز در حال یادگیری است، اما اصلاً من را آزار نداد و چند خط عالی را به خوبی اجرا کرد. آلیس کریگ هم نمایشی کلیشه‌ای اما به طرز عجیبی جذاب به‌عنوان جادوگر شرور ارائه می‌دهد. با این حال، این تصاویر زیبا و موسیقی اصلی اعتیادآور (بسیار شبیه به سبک دهه ۸۰) هستند که مرا تا انتها درگیر کردند. تولید و طراحی صحنه محیطی بسیار غوطه‌ورکننده ایجاد می‌کند و موسیقی (رابین کودرت) تقریباً هر صحنه‌ای را به خوبی ارتقا می‌دهد. فیلمبرداری گالو الیوارس دارای سبک غیرمعمولی است، اما به راحتی تنش و تعلیق ایجاد می‌کند. از نظر فنی، واقعاً یک سورپرایز فوق‌العاده است و من انتظار نداشتم که چنین فیلم با سطح بالایی از این نظر را ببینم. با این حال، همه چیز به دو مؤلفه اصلی هر فیلم برمی‌گردد: فیلمنامه و شخصیت‌ها. اگرچه شخصیت گرتل به خوبی توسعه یافته است، اما دیگر شخصیت‌ها می‌توانستند کمی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. با این حال، مشکل اصلی فیلمنامه است. داستان با روایت و توضیحات سنگین شروع می‌شود که زمان زیادی را از طول فیلم می‌گیرد و بخشی از این اطلاعات بعداً تکرار می‌شود، که به نظر می‌رسد جزئی غیرضروری است. همچنین، این موضوع به ارتباطات معما در نیمه دوم اشاره می‌کند و آن نیمه را پیش‌بینی‌پذیر و به‌طور کامل، کمی خسته‌کننده می‌کند. پایان فیلم نیز ناامیدکننده است. عدم توانایی در بسته شدن مناسب روایت، احساس ناامیدی را دشوار می‌کند. این یکی از آن فیلم‌هاست که قطعاً منتقدان و تماشاگران را در سراسر جهان تقسیم خواهد کرد. گروه اول هنوز دارای جنبه‌های فنی است که می‌تواند هر کسی را تا انتها مجذوب کند. با این حال، تماشاگران فقط می‌خواهند سرگرم شوند و ریتم عمدتاً کند به این گروه کمک نمی‌کند، بنابراین اگر این گروه واکنش منفی به این اقتباس نشان دهند، می‌فهمم. به‌طور کلی، "گرتل و هانسل" یک فیلم ترسناک نسبتاً غیرمعمول است. این فیلم ویژگی‌های فنی‌ای دارد که شایسته بهترین فیلم‌های همین ژانر است، اما فیلمنامه‌اش از خلاقیت و کیفیت کلی کمبود دارد. یک روایت پیش‌بینی‌پذیر با ریتم کند تقریباً هرگز یک ویژگی خوب نیست. با این حال، سوفیا لیلیس یک بازیگر برجسته است که عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. فیلمبرداری گالو الیوارس بسیار منحصر به فرد است و تولید و طراحی صحنه محیطی بسیار غوطه‌ورکننده ایجاد می‌کند، اما این موسیقی اعتیادآور رابین کودرت است که توجه را جلب می‌کند. اوز پرکینز مهارت‌های کارگردانی عالی نشان می‌دهد، اما نیمه دوم کمتر جذاب و عمل سوم ناامیدکننده اجازه نمی‌دهد که این فیلم به پتانسیل واقعی‌اش برسد. امتیاز: C+