فیلم Bill and Ted Face the Music 2020

در ۲۹ سالی که از سفر بیل (الکس وینتر) و تد (کیانو ریوز) می‌گذرد، سرانجام فیلم "بیل و تد: رو در روی موسیقی" به نمایش درآمد. این فیلم، مانند بسیاری دیگر، با چالش‌های ناشی از پاندمی دست و پنجه نرم کرد و در مکان‌هایی که امکان داشت، به صورت سینمایی و همچنین بر روی پلتفرم‌های ویدئو به درخواست (VOD) منتشر شد. برخی از زنجیره‌های سینما...

در ۲۹ سالی که از سفر بیل (الکس وینتر) و تد (کیانو ریوز) می‌گذرد، سرانجام فیلم "بیل و تد: رو در روی موسیقی" به نمایش درآمد. این فیلم، مانند بسیاری دیگر، با چالش‌های ناشی از پاندمی دست و پنجه نرم کرد و در مکان‌هایی که امکان داشت، به صورت سینمایی و همچنین بر روی پلتفرم‌های ویدئو به درخواست (VOD) منتشر شد. برخی از زنجیره‌های سینما از پخش این فیلم به دلیل انتشار همزمان آن در VOD خودداری کردند، اما بینندگان حالا می‌توانند این فیلم را تماشا کنند. بیل و تد در تلاشند تا گروه موسیقی خود، یعنی وایلد استالیونز، را به موفقیت برسانند. آنها که زمانی با یک آهنگ شماره یک شروع کرده بودند، حالا با عدم توجه عمومی به آثار جدیدشان به سمت رکود پیش می‌روند و خانواده‌هایشان به آنها پیشنهاد می‌کنند که شاید زمان آن رسیده باشد که موسیقی را کنار بگذارند و به شغل‌های واقعی روی آورند. این ناکامی شغلی همچنین باعث تنش‌هایی با همسران پرنسسشان شده و آنها به مشاوره زوج‌ها مراجعه کرده‌اند، هرچند که به ناامیدی درمانگرانشان، بیل و تد insist دارند که هر چهار نفر در یک زمان در این جلسات حضور داشته باشند. تنها نکته مثبت برای این دو، دخترانشان، تئا (سامارا ویوینگ) و بیلی (بریگت لندی پین) هستند که واقعاً شبیه پدرانشان هستند و نه تنها از آثار پدرانشان حمایت می‌کنند، بلکه خود نیز از هم جدا نمی‌شوند. وقتی که یک پیک از آینده (کریستن شال) به سراغ بیل و تد می‌آید و آنها را به آینده می‌برد، متوجه می‌شوند که در خطر عدم تحقق سرنوشتشان قرار دارند، زیرا جهان در حال فروپاشی است و آنها هنوز آهنگی را که باید برای نجات جهان بنویسند، نساخته‌اند و تنها ۷۷ دقیقه وقت دارند. این دو تصمیم می‌گیرند با استفاده از گوشی تلفن قدیمی خود به آینده سفر کنند و آهنگ را از نسخه‌های بزرگ‌تر خود بگیرند. طبیعی است که این نقشه به خوبی پیش نمی‌رود و بیل و تد با انواع نسخه‌های نگران‌کننده از خود روبه‌رو می‌شوند و کمکی برای تحقق سرنوشتشان پیدا نمی‌کنند. متأسفانه پس از این مقدمه، فیلم به سرعت از حرکت می‌ایستد و به مجموعه‌ای از ظاهرها و شخصیت‌های جدید و عجیب بیل و تد تبدیل می‌شود که به نظر می‌رسد بیشتر شبیه به اسکیچ‌های بداهه است تا یک فیلم سناریو دار. صحنه به صحنه به جایی نمی‌رسد و شوخی‌ها نیز به نتیجه نمی‌رسند. نیمه دوم فیلم به شدت کسل‌کننده بود. یک ربات قاتل به داستان افزوده شده، اما تأثیر زیادی در پیشبرد داستان ندارد و به عنوان یک شخصیت منفی خنثی و آزاردهنده عمل می‌کند. تئا و بیلی نقش پدرانشان را از فیلم اول بر عهده می‌گیرند و مجموعه‌ای از موسیقیدانان گذشته را جمع‌آوری می‌کنند تا از آنها حمایت کنند، اما پایان کار به شدت ضعیف است. آنچه واقعاً من را آزار داد، این بود که فیلم به نوعی دو فیلم قبلی را تضعیف می‌کند، چرا که به وضوح مشخص شده بود که موسیقی بیل و تد میراث آنهاست؛ نه یک آهنگ خاص و نحوه‌ای که این موضوع در نهایت فاش می‌شود، بسیار ناامیدکننده است و اهمیت آنها را کاهش می‌دهد. خوشحال‌کننده بود که دوباره این دو را دیدیم، اما متأسفانه فیلم نتوانست بر پایه‌های محکم خود بنا کند یا آن را حفظ کند. در نهایت "بیل و تد: رو در روی موسیقی" چند خنده و کمی نوستالژی دارد، اما ناامیدکننده است و به پتانسیل خود نمی‌رسد. ۲.۵ ستاره از ۵