فیلم The Hound of the Baskervilles 1959

در اوایل قرن بیستم، شرلوک هولمز (پیتر کشن) و دکتر واتسون (آندره موریل) در تلاشند تا از وارث املاک باکرویل (کریستوفر لی) در جنوب غربی انگلستان محافظت کنند، بعد از اینکه مالک قبلی به طرز مرموزی پیدا شد و شایعه‌هایی درباره نفرین‌هایی که به زمان جنگ داخلی انگلیس در قرن هفدهم برمی‌گردد، به گوش می‌رسد. «سگ باسکرویل» (1959) روایت هامر از داستان مشهور آرتور کانن دویل...

در اوایل قرن بیستم، شرلوک هولمز (پیتر کشن) و دکتر واتسون (آندره موریل) در تلاشند تا از وارث املاک باکرویل (کریستوفر لی) در جنوب غربی انگلستان محافظت کنند، بعد از اینکه مالک قبلی به طرز مرموزی پیدا شد و شایعه‌هایی درباره نفرین‌هایی که به زمان جنگ داخلی انگلیس در قرن هفدهم برمی‌گردد، به گوش می‌رسد. «سگ باسکرویل» (1959) روایت هامر از داستان مشهور آرتور کانن دویل است. با اینکه تغییرات جزئی در داستان وجود دارد، اما به شدت از آن منحرف نشده و انتقاداتی که به این موضوع وارد شده، چندان موجه نیست. فیلم با رنگ‌های زنده و فضای ویکتوریایی که هامر به آن شناخته شده، همراه است و نمی‌توان در کنار کشن و لی اشتباه کرد. همچنین مارلا لندی در نقش زنانه خود تند و با روحیه است و جودی مویس در یک نقش کوتاه در آغاز فیلم قابل توجه است. اگر به آثار هامر و بازیگران آن علاقه دارید، این فیلم تا حدی لذت‌بخش است، اما دلایل خوبی وجود دارد که چرا این فیلم در کاتالوگ هامر تا این حد ناشناخته مانده است. این فیلم آنقدر جذاب نیست و بخش ابتدایی آن بهترین قسمت فیلم به حساب می‌آید. مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۲۷ دقیقه است و در استودیوهای بری در غرب لندن و در دو مکان در ساری، چوبام کامن و فرنشتام پاندز، فیلمبرداری شده است. نمره: C آندره موریل رویکرد جدی‌تری نسبت به شخصیت «دکتر واتسون» دارد نسبت به نیگل بروس که در مجموعه داستان‌های «شرلوک هولمز» با باسیل راثبون بازی کرده بود، و همراه با پیتر کشن به عنوان کارآگاه دقیق، در اینجا درامی محکم خلق می‌کند که به طور سرگرم‌کننده‌ای علمی و خرافاتی را ترکیب می‌کند. این دو نفر به درخواست «دکتر مورتیمر» (فرانسیس دی ولف) پس از مرگ ثروتمند «سر چارلز باسکرویل» استخدام می‌شوند. وارث او از آفریقای جنوبی بازگشته و همسایه جدیدش نگران امنیت اوست. «سر هنری» (کریستوفر لی) به املاک دورافتاده‌اش در دارتمور می‌رود، جایی که باتلاق‌های ترسناک، مه غلیظ، فراری‌ها و چراغ‌هایی که در دوردست می‌درخشند، صحنه‌ای تهدیدآمیز برای مالک جدید این ملک نزدیک به یک میلیون پوندی ایجاد می‌کنند. اگرچه شخصیت لی عمدتاً حاشیه‌ای است، اما او به اندازه کافی نقش‌آفرینی می‌کند و سایر بازیگران، به ویژه اسقف شراب‌خوار مایلز مالسون و جان لِ مزیور به عنوان خدمتکار، با هم خوب کار می‌کنند، همچنین موسیقی جیمز برنارد نیز به ظاهر سنتی‌تر و کمی گوتیک فیلم کمک می‌کند. همه این عوامل موفق می‌شوند یک تحقیق سریع-paced را شکل دهند که به کشن و موریل اجازه می‌دهد تا به طور مکمل با هم کار کنند و شروع به مشکوک شدن به این موضوع کنند که چیزی قطعاً در حال وقوع است - یا شاید چیزی در حال پا گذاشتن است؟ این فیلم لذت‌بخش است، هرچند که فکر می‌کنم شاید در سیاه و سفید بهتر عمل می‌کرد.