فیلم کره‌ای Haunters 2010

این دومین باری است که این فیلم را می‌بینم، سال‌ها پس از بار اول. این فیلم واقعاً فوق‌العاده است. گانگ دونگ‌وون با موهایی به هم ریخته، بدنی بسیار لاغر و ضعیف، و چشمان دیوانه‌واری که نه تنها هنگام کنترل ذهن قربانیانش، بلکه هنگام جست‌وجو برای آن‌ها یا رقیبش به نمایش می‌گذارد، فوق‌العاده به نظر می‌رسد. بازیگر دیگر، گو سو، نیز عملکرد خوبی دارد. اگرچه در...

این دومین باری است که این فیلم را می‌بینم، سال‌ها پس از بار اول. این فیلم واقعاً فوق‌العاده است. گانگ دونگ‌وون با موهایی به هم ریخته، بدنی بسیار لاغر و ضعیف، و چشمان دیوانه‌واری که نه تنها هنگام کنترل ذهن قربانیانش، بلکه هنگام جست‌وجو برای آن‌ها یا رقیبش به نمایش می‌گذارد، فوق‌العاده به نظر می‌رسد. بازیگر دیگر، گو سو، نیز عملکرد خوبی دارد. اگرچه در ابتدا به عنوان یک فرد ساده‌لوح به تصویر کشیده می‌شود، اما این جنبه در طول فیلم به‌طرز عجیبی کمرنگ می‌شود. داستان در مورد این دو نفر است که در شهر یکدیگر را تعقیب می‌کنند و با استفاده از توانایی‌های خاص خود تلاش می‌کنند دیگری را شکست دهند. شخصیت منفی به‌طور قطع سهل‌انگار است و فرصت‌های زیادی برای از بین بردن شخصیت مثبت دارد، اما چه نوع داستانی این‌گونه می‌شد؟ یکی از جنبه‌های هم frustrative و هم admirable فیلم این است که هرگز به‌طور دقیق توضیح نمی‌دهد که چه اتفاقی برای کیو-نام می‌افتد. او به طرز عجیبی از جراحات شدید به سرعت بهبود می‌یابد و قدرت‌های غیرمعمولی از خود نشان می‌دهد، و همچنین مقاومت واضحی در برابر کنترل ذهن دارد. در نهایت، پایان فیلم کاملاً مشخص می‌کند که اتفاقاتی در حال وقوع است و در آن لحظه آرزو می‌کردم دنباله‌ای برای آن ساخته شده باشد. شاید بهتر باشد که همین‌طور باقی بماند. چند مشکل در فیلم وجود دارد. گفته می‌شود که او باید قربانی خود را «ببیند» تا بتواند او را کنترل کند، اما چندین مورد وجود دارد که او حتی در یک اتاق نیست یا نمی‌تواند افرادی را که کنترل می‌کند ببیند (مانند زمانی که در حال رانندگی است). شاید برای «شروع» کنترل کردن، باید آن‌ها را ببیند؟ نمی‌دانم. توانایی آن‌ها برای پیدا کردن یکدیگر نیز کمی غیرواقعی به نظر می‌رسد. این یک شهر بزرگ است. فیلم باید به جلو حرکت کند. همچنین وقتی آن مرد در ایستگاه مترو روی زمین خونریزی می‌کند و مردم بی‌خیال از کنار او عبور می‌کنند، این موضوع نیز برایم آزاردهنده بود. این نیویورک نیست (یا حداقل این چیزی است که در مورد نیویورک شنیده‌ام). در ایستگاه مترو سئول چنین چیزهایی را نمی‌بینم. همچنین، چگونه او به این سرعت توانست پای خود را وصل کند؟ علاوه بر تمام این موارد، این فیلم یک شاهکار نیست اما یک فیلم اکشن «قدرت‌ساز» بسیار لذت‌بخش با بازی‌های خوب از همه شخصیت‌ها، لحظات دراماتیک با عواقب واقعی، و توسعه شخصیت خوبی است که آن عواقب به‌خوبی احساس می‌شود و پایانی نسبتاً رضایت‌بخش دارد. به آن نمره ۸ از ۱۰ می‌دهم.