سریال کره ای Youth of May

به نظر می‌رسد که این درام به‌طور مکرر و بیش از حد به بهانه "رویدادهای واقعی" توجیه می‌شود که نشانه‌ای از نوشتن تنبل است. علاوه بر این، شخصیت منفی درام به‌عنوان موجودی همه‌کاره و همه‌چیزدان به تصویر کشیده شده است که درک، بینش و کنترل عجیبی بر همه چیز و همه‌کس دارد؛ تقریباً مانند یک خدا! این موضوع اعتبار داستان را زیر سؤال می‌برد و...

به نظر می‌رسد که این درام به‌طور مکرر و بیش از حد به بهانه "رویدادهای واقعی" توجیه می‌شود که نشانه‌ای از نوشتن تنبل است. علاوه بر این، شخصیت منفی درام به‌عنوان موجودی همه‌کاره و همه‌چیزدان به تصویر کشیده شده است که درک، بینش و کنترل عجیبی بر همه چیز و همه‌کس دارد؛ تقریباً مانند یک خدا! این موضوع اعتبار داستان را زیر سؤال می‌برد و تعارض را تضعیف می‌کند زیرا هر گونه تعادل یا پتانسیل برای رشد و توسعه معنادار شخصیت‌ها را از بین می‌برد. این نوع شخصیت‌پردازی تنها برای کمدی‌های بی‌مغز یا فیلم‌های ماجراجویی خنده‌دار قابل قبول است. به‌جای خلق یک تراژدی جذاب، این داستان به مجموعه‌ای از رنج‌های خودتحمیل‌شده، اقدامات غیرمنطقی و درهم‌تنیدگی‌های اجباری تبدیل شده است. این‌گونه نیست که یک تراژدی ساخته شود! برادرانی که نقطه عطف بزرگ برای اوج داستان را بازی می‌کنند، تنها در ۲-۳ قسمت آخر مورد توجه قرار گرفتند. چگونه انتظار دارید بینندگان به آن‌ها اهمیت بدهند؟ در حالی که برخی از شخصیت‌های فرعی ممکن است در ابتدا (یا در نهایت مانند برادران) توجهی را جلب کنند، اما آن‌ها در نهایت به‌طور مناسب توسعه نیافته و فاقد عمق می‌شوند. حضور آن‌ها بی‌اهمیت به نظر می‌رسد و به‌طور معناداری به داستان کلی کمک نمی‌کند. یا باید به آن‌ها سرمایه‌گذاری مناسبی کنید یا صحنه‌های غیرضروری را هدر ندهید. دوازده قسمت طولانی‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسد! با وجود پرداختن به موضوعات احساسی و تأثیرگذار، درام نتوانسته است به عمق زندگی عاطفی شخصیت‌هایش بپردازد. در عوض، برش‌های سطحی، سریع و خشک به ما ارائه شده که به‌سختی کافی برای پیشبرد داستان بودند.