سریال کره ای Eulachacha Waikiki

فصل ۱ این درام به خوبی توانست ترکیبی از طنز و احساسات را به هم بزند و یک تجربه لذت‌بخش با دینامیکی زنده ایجاد کند. طنز سریال تیز و متنوع بود و از کمدی فیزیکی تا شوخی‌های زیرکانه را شامل می‌شد، هرچند که این مسئله در همه بخش‌ها و شوخی‌ها صدق نمی‌کرد. برخی از شوخی‌ها بیش از حد طولانی شده بودند یا به‌هیچ‌وجه جالب...

فصل ۱ این درام به خوبی توانست ترکیبی از طنز و احساسات را به هم بزند و یک تجربه لذت‌بخش با دینامیکی زنده ایجاد کند. طنز سریال تیز و متنوع بود و از کمدی فیزیکی تا شوخی‌های زیرکانه را شامل می‌شد، هرچند که این مسئله در همه بخش‌ها و شوخی‌ها صدق نمی‌کرد. برخی از شوخی‌ها بیش از حد طولانی شده بودند یا به‌هیچ‌وجه جالب نبودند و این موضوع بیشتر در نیمه دوم فصل مشاهده می‌شد. با این حال، نه تنها این درام طنز خوبی داشت، بلکه داستانی پیشرفت‌کننده هم داشت که به خوبی در آن جا می‌گرفت. شیمی دینامیک بین بازیگران زمان‌بندی کمدی را تقویت می‌کرد و داستان با ریتم مناسب این لحظات را با صحنه‌های به‌یادماندنی متعادل می‌کرد. درباره دینامیک‌ها، دو شیک همیشه نقش یک دستیار و یک چرخ سوم را در هر موقعیت و صحنه ایفا می‌کرد و هرگز نقش اصلی نبود و همیشه ضعیف‌ترین لینک به شمار می‌رفت، حتی خود بازیگر هم. نویسندگان باید به گونه‌ای او را می‌نوشتند که با دینامیک داستان تناسب بیشتری داشته باشد تا اینکه به عنوان یک شخصیت بی‌فایده در داستان باقی بماند. به هر حال، این سریال یک تماشای لذت‌بخش و سرگرم‌کننده برای آنچه که ارائه می‌داد، بود. اما به شدت توصیه می‌کنم که از تماشای فصل ۲ خودداری کنید. فصل ۲ در مقایسه، فصل ۲ از هر نظر یک شکست کامل و مطلق بود، با این حال، به عنوان یک درام مستقل، یک تماشای ارزان و قابل قبول و فراموش‌شدنی بود. این فصل به طور وحشتناکی نتوانست جادو و جذابیت فصل اول را به تصویر بکشد. فصل دوم مانند یک تقلید ضعیف به نظر می‌رسید و در تلاش برای پیدا کردن جایگاه خود بود. یکی از مشکلات اصلی، فقدان پیوستگی در بازیگران بود، به طوری که بسیاری از شخصیت‌ها و دینامیک‌های محبوب فصل اول غایب بودند و هیچ جایگزین مناسبی برای آن‌ها وجود نداشت. این تغییر، شیمی و دینامیکی را که برای جذابیت اولیه سریال حیاتی بود، مختل کرد. شخصیت‌های جدید، هرچند گاهی سرگرم‌کننده بودند، اما نتوانستند همان سطح عمق، طنز و ارتباط‌پذیری را به ارمغان بیاورند و در نتیجه، یک سری لحظات کمدی تحمیلی و غالباً بی‌روح را به وجود آوردند. در مورد کمدی، نویسندگی در فصل ۲ به شدت بر شوخی‌های تکراری و سناریوهای کلیشه‌ای تکیه داشت و خلاقیت و اصالتی که فصل اول را تازه و جذاب نگه می‌داشت، را نداشت. همچنین، کار ضعیف در بازیافت برخی از شوخی‌ها و سناریوها، همچنین بیشتر روابط عاشقانه و الگوهای آن‌ها از فصل ۱ قابل ذکر است. واقعاً شرم‌آور! داستان‌های کوتاه بی‌ارتباط بودند و لحظات احساسی که قبلاً طنز را متعادل می‌کردند، اکنون ساختگی و مصنوعی به نظر می‌رسیدند. روابط عاشقانه، هرچند هرگز تمرکز اصلی نبودند، واقعاً احمقانه و بی‌سلیقه بودند. ریتم نیز تحت تأثیر قرار گرفت و قسمت‌ها بدون کمترین تعامل جالب از طنز و لحظات شخصیتی که قبلاً سریال را تعریف می‌کرد، کشیده شدند. فصل دوم تلاش کرد تا موفقیت فصل قبلی را تکرار کند، اما به طور قابل توجهی ناکام ماند و جذابیت، ذکاوت و گرمایی که فصل اول را موفق کرده بود، به وضوح غایب بود. به شدت توصیه می‌کنم فصل ۱ را تماشا کنید و از تماشای فصل ۲ خودداری کنید. فصل ۲ نمره ۴ از ۱۰ می‌گیرد.