فیلم Ride Lonesome 1959

در سال گذشته، تصمیمی جدی گرفتم تا بیشتر با فیلم‌های قبل از دهه ۱۹۷۰ از سرتاسر جهان آشنا شوم، به‌ویژه ژانرهایی که قبلاً به آن‌ها توجه چندانی نداشتم، مانند موزیکال‌ها، فیلم‌های جنگی و وسترن‌ها. باید اعتراف کنم که این تجربه به‌طرز قابل‌توجهی درک من از سینما را افزایش داده است. واقعاً شگفت‌انگیز است که برخی از این فیلم‌ها چقدر عالی هستند. از آنجایی که سینما بزرگترین...

در سال گذشته، تصمیمی جدی گرفتم تا بیشتر با فیلم‌های قبل از دهه ۱۹۷۰ از سرتاسر جهان آشنا شوم، به‌ویژه ژانرهایی که قبلاً به آن‌ها توجه چندانی نداشتم، مانند موزیکال‌ها، فیلم‌های جنگی و وسترن‌ها. باید اعتراف کنم که این تجربه به‌طرز قابل‌توجهی درک من از سینما را افزایش داده است. واقعاً شگفت‌انگیز است که برخی از این فیلم‌ها چقدر عالی هستند. از آنجایی که سینما بزرگترین عشق زندگی‌ام است، همچنین کتاب‌هایی در مورد فیلم جمع‌آوری می‌کنم و سعی می‌کنم هر چیزی که می‌توانم پیدا کنم. به قول یک تبلیغ قدیمی، "یک مرد عاشق‌های زیادی دارد، اما تنها یک وسواس". یکی از کشفیات غیرمنتظره و نسبتاً ارزان، کتاب "برترین ۱۰۰ وسترن تمام دوران" بود که توسط ویرایشگران مجله آمریکایی Cowboy در سال ۲۰۱۱ منتشر شده است. در لیست این کتاب، فیلم "Ride Lonesome" در رتبه ۵۲ قرار داشت و توضیحات آن جالب به نظر می‌رسید، بنابراین همیشه به دنبال آن بودم. بی‌شک، ماه گذشته یک پک ۶ تایی از وسترن‌های رندولف اسکات را با قیمت بسیار پایینی دیدم و آن را خریداری کردم. این فیلم فوق‌العاده است و واقعاً شایسته جایگاه بالای خود می‌باشد. در طول ۷۲ دقیقه، پر از اکشن، رمز و راز و زیبایی است. هر شات به‌طرز دقیقی ترکیب‌بندی شده و به‌خوبی فیلم‌برداری شده است. جرات می‌کنم بگویم که بازیگران مکمل بهتری را نخواهید یافت. بله، اپیک‌های چهار ساعته دیوید لین و ویکتور فلمینگ عالی هستند، اما من ترجیح می‌دهم داستانی ساده و به‌طرز درخشان روایت شده را ببینم تا قطعات طولانی و خودمحور امروزی. بگذارید این جمله به عنوان نوشته بر روی سنگ قبر من باقی بماند. نزدیک بود که به این فیلم نمره کامل بدهم. واقعاً آنقدر خوب است. "Ride Lonesome" به کارگردانی باد بتیچر، نوشته برت کندی و با بازی رندولف اسکات، کارن استیل، پرنل رابرتس، جیمز کوبورن، جیمز بست و لی ون کلیف است. چارلز لاوتون جونیور فیلم‌بردار این اثر است و هاینز روهملد موسیقی متن را فراهم کرده است. این فیلم بخشی از چرخه وسترن رانون است که شامل بتیچر، اسکات، کندی و تهیه‌کننده هری جو براون می‌شود. شکارچی جایزه‌بگیر بن بریگید (اسکات) اوباش مورد نظر بیلی جان (بست) را دستگیر می‌کند و به او می‌گوید که او را به سانتا کروس می‌برد تا اعدام شود. بست به این موضوع افتخار می‌کند که برادرش فرانک (کلیف) به زودی می‌رسد تا از این اتفاق جلوگیری کند. بریگید هیچ‌گونه نگرانی از این موضوع ندارد. این دو مرد در یک ایستگاه دورافتاده به نام ولز جانکشن متوقف می‌شوند، جایی که با بون (رابرتس) و ویت (کوبورن)، دو درویش و خانم لین (استیل)، همسر مسئول ایستگاه، روبرو می‌شوند. با ناپدید شدن آقای لین و در حال جنگ بودن آپاچی‌های مسکالر، گروه تصمیم می‌گیرد به‌طور مشترک به سانتا کروس سفر کند، اما در پی آن‌ها، هندی‌ها و همچنین باند فرانک جان هستند. همچنین موضوعی وجود دارد که در مورد انگیزه‌های درون گروه است، زیرا به نظر می‌رسد بون و ویت نیز به بیلی علاقه‌مند هستند، در حالی که ممکن است بریگید انگیزه‌ای کاملاً پنهانی داشته باشد... با گذشت دهه‌ها، وسترن‌های بتیچر/اسکات به‌درستی به عنوان نقاط اوج این ژانر شناخته می‌شوند. از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ آن‌ها ۷ اثر تولید کردند. ضعیف‌ترین آن‌ها "بوشن کان رایدز الون" (۱۹۵۸) و "وست باوند" (۱۹۵۹) بود که کندی در آن غایب است. پنج اثر باقی‌مانده هر کدام به تم آشنایی پرداخته‌اند که در آن اسکات به عنوان مردی رنجور از درد عاطفی به تصویر کشیده می‌شود و فیلم‌هایی با زیرمتن‌های شعله‌ور و هوش روان‌شناختی بالایی دارند. اگر از صد طرفدار وسترن بپرسید که فیلم مورد علاقه‌شان از بتیچر/اسکات چیست، هر کدام از این پنج فیلم به عنوان یکی از آثار محبوب ذکر خواهد شد. ما در غرب قدیم و بیابانی، در یک فضای خشن و فرسوده هستیم. پنج شخصیت ما یا از مرگ رنج می‌برند یا به دنبال زندگی هستند که ممکن است کمی فراتر از دسترس آن‌ها باشد. در طول سفرشان، وفاداری‌ها مورد آزمایش قرار می‌گیرد و تغییر می‌کند، و پیوندهای ناپایدار شکل می‌گیرد، در حالی که نیازهای روانی و جنسی زیر سطح در حال جوشیدن است. تمام این نقص‌های انسانی در زیر آسمان آلاباما هیلز که کوه ویتنی پدر بزرگ آنها را نظارت می‌کند، دیده می‌شود. "Ride Lonesome" یک فیلم ژانر شگفت‌انگیز است، قطعه‌ای یادبودگونه، که تاریک است اما بدون امید نیست، کلاژی از تن‌ها که به‌طرز بی‌نقصی با هم ترکیب شده‌اند تا یک کل تقریباً شگفت‌انگیز ایجاد کنند. این فیلم اولین اثر بتیچر است که به‌صورت سینمااسکوپ فیلم‌برداری شده و با مهارت اقتصادی زیادی کارگردانی شده است، به‌طوری که کل عرض صفحه به‌طرز خلاقانه‌ای توسط کارگردان استفاده شده و شخصیت‌ها در منظر قرار می‌گیرند. ساختار اکشن هوشمندانه است و باید توجه داشت که در کل فیلم یک شات داخلی وجود ندارد. لاوتون جونیور به‌طرز زیبا در رنگ شرقمن فیلم‌برداری کرده که واقعاً انتخاب مناسبی برای زمین‌های خشن و فضای باز وسیع است. در حالی که فیلمنامه کندی به‌طرز دقیقی نوشته شده است، دیالوگ‌ها مختصر اما بسیار گویا هستند و به‌طور اساسی هیچ‌گونه دست‌کاری در روایت وجود ندارد. و البته، بازیگران. اسکات با یکی از نقش‌های شجاعانه و پیرمردی خود که کم صحبت می‌کند، بازی را آغاز می‌کند، شخصیتی که غم درونی او را آزار می‌دهد. با یک نگاه و چند کلمه، اسکات عمق بیشتری به شخصیت می‌بخشد تا بسیاری از بازیگران دیگر در این ژانر با نقش‌های پرمحتواتر. با معرفی شخصیت اصلی، بتیچر او را با بازیگران مکمل خوب احاطه کرده است. کوبورن با قد بلند و صدای خاصش در فیلم خود را به خوبی نشان می‌دهد و عمدتاً به خاطر تعامل خوبی که با نقش رابرتس دارد، تأثیر خوبی می‌گذارد. این دوستی به فیلم احساس واقعی‌تری می‌دهد. استیل فقط جذاب است، یک خانم آتشین در وسط یک آشیانه پر از زنبورهای احتمالی. در حالی که بست در نقش مکار و بدجنس خوب عمل می‌کند، ویژگی شخصیت او این است که قربانیانش را از پشت می‌کشد. و اما کلید؟ او تقریباً در فیلم حضور ندارد، اما پس از معرفی شخصیتش به داستان، حضورش مانند یک ابر تاریک بر اوضاع سایه می‌افکند. او به زودی برمی‌گردد و مطمئن باشید که ارزش انتظار را دارد. آیا "Ride Lonesome" اشکالاتی دارد؟ بله. یکی از آن‌ها این است که با ۷۳ دقیقه، خیلی کوتاه است! اما به دور از این بخل خاص من، این فیلم برخی از کلیشه‌های وسترن را دارد. به‌ویژه در مورد مشارکت هندی‌ها در داستان. چه در تعقیب‌ها، چه سیگنال‌های دودی حاکی از خطر یا حمله به یک طویله، این‌ها همه از کلیشه‌های رایج وسترن هستند که با موسیقی روهملد تقویت می‌شوند. خوشبختانه، در دستان بتیچر، کلیشه‌ها با صحنه‌هایی که ضربان قلب را بالا می‌برند، برطرف شده‌اند و در یک صحنه خاص، زمینه‌ساز یک شات تعقیبی فوق‌العاده می‌شود. با این حال، روهملد برای پایان‌بندی کار خود را به خوبی انجام می‌دهد و چه پایانی هم! با درختی به شکل صلیب، پایان‌بندی باعث تفسیرهای زیادی شده است. برخی خیلی عمیق (منتقدان فرانسوی) و برخی فقط عجیب (کاربران اینترنتی) هستند، در حالی که تفسیر واقعاً ساده است - حتی "مارتین اسکورسیزی" هم آن را در دی‌وی‌دی توضیح داده است... شات به یادماندنی مربوط به درخت، همان‌طور که موسیقی به شدت ادامه دارد، می‌تواند باعث ایجاد احساساتی در پوست شود. در میان پایان‌ها در کانن بتیچر؟ این پایان به پایانی از "ایستگاه کمانچی" که اسب بدون سوارش را به تصویر می‌کشد، رقابت می‌کند و عنوان بهترین پایان او و اسکات را به دست می‌آورد. یک اثر نزدیک به شاهکار از یک کارگردان واقعی. ۹/۱۰ _**افراد تنها در برابر یک چشم‌انداز خشک، خالی و خصمانه**_