فیلم Vermiglio 2024

همان‌طور که تعداد زیاد آشپزها می‌تواند خورشت را خراب کند، داستان‌های متعدد نیز می‌توانند یک فیلم را به هم بریزند و این دقیقاً همان چیزی است که در فیلم چهارم ماورا دل‌پرو، نویسنده و کارگردان، اتفاق می‌افتد. این فیلم که نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین فیلم بین‌المللی است، به زندگی یک خانواده در یک روستا در آلپ ایتالیا در سال 1944 می‌پردازد. سرپرست خانواده...

همان‌طور که تعداد زیاد آشپزها می‌تواند خورشت را خراب کند، داستان‌های متعدد نیز می‌توانند یک فیلم را به هم بریزند و این دقیقاً همان چیزی است که در فیلم چهارم ماورا دل‌پرو، نویسنده و کارگردان، اتفاق می‌افتد. این فیلم که نامزد جایزه گلدن گلوب برای بهترین فیلم بین‌المللی است، به زندگی یک خانواده در یک روستا در آلپ ایتالیا در سال 1944 می‌پردازد. سرپرست خانواده و معلم مدرسه شهر، چزاره (تومماسو رگنو)، به همراه همسرش و هشت فرزندشان، دو فراری از ارتش ایتالیا را پناه می‌دهند و آنها را از نیروهای محور که به دنبال فراری‌ها هستند، مخفی می‌کنند. در این حبس، یکی از سربازان، پیترو (جوزپه دی دومنیکو)، عاشق دختر ارشد چزاره، لوسیا (مارتینا اسکرینزی) می‌شود و در نهایت با او ازدواج کرده و صاحب فرزندی می‌گردد. اما وقتی جنگ به پایان می‌رسد و پیترو به سیسیل برای دیدن خانواده‌اش سفر می‌کند، همه چیز به هم می‌ریزد و راز تاریکی را فاش می‌کند که زندگی همسر باردارش و خانواده‌اش را دچار آشفتگی می‌کند. اگر فیلم به این داستان پایبند می‌ماند، "ورمیلیو" می‌توانست تماشایی باشد. اما متأسفانه این‌طور نیست. فیلم شامل مجموعه‌ای از خطوط داستانی دیگر است که به شدت روایت را رقیق کرده و تماشای آن را بسیار نامتمرکز و نامفهوم می‌کند (به‌ویژه در ساعت اول). بیشتر این داستان‌های اضافی به طور عمده نارس و کم‌عمق باقی مانده و بسیاری از جنبه‌هایی که می‌توانست با محوریت اصلی روایت گسترش یابد، به‌طور کلی نادیده گرفته شده است. بدتر از آن، ریتم آهسته فیلم در ابتدای کار صبر تماشاگر را به حدی می‌رساند که چک کردن ساعت به یک فعالیت معمولی تبدیل می‌شود. تنها زمانی که فیلمنامه بر روی محور اصلی خود تمرکز می‌کند، فیلم به طور نسبی قابل تماشا می‌شود، اما تا آن زمان (نزدیک یک ساعت به فیلم) دیگر برای نجات قابلیت تولید دیر شده است، به‌ویژه اینکه علاقه تماشاگر به هیچ‌یک از این شخصیت‌ها به شدت کاهش یافته است. این واقعاً جای تأسف دارد که فیلم‌سازان از این روش برای روایت داستان استفاده کرده‌اند، زیرا اگر به طور هوشمندانه به اصول بنیادی که بهتر عمل می‌کنند، کاهش می‌یافت، این می‌توانست یک اثر زیبا و جذاب باشد. در عوض، ما با مجموعه‌ای از ایده‌ها، تم‌ها و عناصر داستانی مواجه هستیم که تماشاگران را به دنبال پایانی می‌کشاند که به‌طور غیرقابل تحملی طولانی می‌شود. با توجه به اینکه جنگ به نفع متفقین پیش می‌رود، سربازان ایتالیایی در حال فرار هستند و یکی از آنها، "پیترو" (جوزپه دی دومنیکو) با زخم به روستای ایتالیایی می‌رسد که می‌دانند او چه کار کرده است. نظرها در مورد اقدام بعدی تقسیم شده است، زیرا بسیاری از آنها در جنگ پسرانشان را از دست داده‌اند یا هنوز از وضعیت آنها بی‌خبرند، اما او حمایت معلم با نفوذ "گرازیادهی" (تومماسو راگنو) را دارد. این پدرش "لوسیا" (مارتینا اسکرینزی) است که او را جذب می‌کند و او نیز به راحتی جواب محبتش را می‌دهد. آنها ازدواج می‌کنند و همه چیز خوب به نظر می‌رسد تا زمانی که جنگ به پایان می‌رسد و او مجبور می‌شود به خانه‌اش نزد مادرش برگردد. اینجا است که این سناریوی ایدئالیستی به هم می‌ریزد، زیرا نامه‌های بی‌پاسخ او در نهایت با پاسخ‌هایی که این روستای کوچک و کل خانواده "گرازیادهی" را متزلزل می‌کند، توضیح داده می‌شود. هر چند محور داستان به شدت قابل پیش‌بینی است، اما شخصیت‌پردازی‌ها تأثیرگذار و قدرتمند هستند و به‌خوبی نشان‌دهنده دینامیک خانواده‌ای هستند که نه تنها با پایان جنگ بلکه با بیماری، تراژدی، کینه و تلخی میان هشت فرزند که هر کدام با آرزوهای متفاوتی برای تحصیلات، مذهب، خانواده و آینده بزرگ می‌شوند، دست و پنجه نرم می‌کنند. حضور روبرتا روولی به عنوان مادر این جمعیت متنوع کمتر از آنچه که دوست داشتم است، اما تلاش‌های او به عنوان کنتراست حساب شده و دقیق به شوهر افتخارآفرین و سنتی‌اش، پایه‌ای برای داستان فراهم می‌کند. من همچنین از تلاش‌های فرزندان کوچک‌تر لذت بردم. کنجکاوی و نشاط آنها به ما تسکینی مناسب برای مقابله با برخی از عناصر جدی‌تر ارائه می‌دهد، زیرا داستان به مسائلی چون خیانت، شرم و اندوه می‌پردازد. فیلم با زیبایی در ارتفاعات عکاسی شده و تغییر فصل‌ها به‌خوبی شکوفایی یک خانواده را که قطعاً شبیه "والتون‌ها" نیست، منعکس می‌کند. انتظار نداشته باشید که داستان بلافاصله شروع شود یا نتیجه‌گیری قطعی داشته باشد. این ما هستیم که یک سال یا بیشتر از زندگی پرآشوب یک خانواده، یک روستا و یک ملت را مشاهده می‌کنیم و اگر فقط بگذارید که این داستان بر شما غلبه کند، به طرز شگفت‌انگیزی تأثیرگذار خواهد بود.