فیلم Project Power 2020

پروژه پاور جدیدترین پروژه نتفلیکس است که بازیگران خوبی در آن حضور دارند، اما برای من جذاب‌ترین نکته، اولین تجربه نویسندگی متسُن تاملین است (که همچنین با مت ریوز در نوشتن بتمن همکاری کرده است). این فیلم نزدیک‌ترین تجربه به یک فیلم ابرقهرمانی است که بیننده در ماه‌های آینده خواهد داشت، اما در عین حال، تفاوت زیادی با فیلم‌های معمول این ژانر دارد. من اطلاعات...

پروژه پاور جدیدترین پروژه نتفلیکس است که بازیگران خوبی در آن حضور دارند، اما برای من جذاب‌ترین نکته، اولین تجربه نویسندگی متسُن تاملین است (که همچنین با مت ریوز در نوشتن بتمن همکاری کرده است). این فیلم نزدیک‌ترین تجربه به یک فیلم ابرقهرمانی است که بیننده در ماه‌های آینده خواهد داشت، اما در عین حال، تفاوت زیادی با فیلم‌های معمول این ژانر دارد. من اطلاعات زیادی درباره این فیلم جز خلاصه داستان و بازیگران نداشتم، بنابراین به تمام آنچه هنری جوست و آریل شولمن خلق کرده بودند، باز بودم. مفهوم فیلم قطعاً برایم جالب بود، بازیگران مرا متقاعد کردند، اما متأسفانه فیلم نتوانست حتی به نیمی از پتانسیل خود برسد. بیایید با نکات مثبت شروع کنیم. با اینکه دومینیک فیشبک در فیلم "نفرتی که توی قلبم داشتم" نقش داشت، این فیلم اولین نقش بزرگ او در یک فیلم بزرگ نیز هست و احتمالاً بهترین نکته فیلم است. او عملکرد نسبتاً خوبی از خود نشان می‌دهد، به‌ویژه برای کسی که باید زمان زیادی را در کنار دو بازیگر باتجربه سپری کند، اما مهارت‌های رپ او تمام توجه را به خود جلب می‌کند. نه تنها خطوط بداهه به شخصیت او، رابین، می‌خورند، بلکه نحوه رپ کردن او هر قافیه‌ای را به سطحی بالاتر می‌برد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، جیمی فاکس در نقش آرت فوق‌العاده است و جوزف گوردون-لویت نیز به خوبی در نقش فرانک ظاهر می‌شود. هر دو بازیگران شخصیت‌های خود را به خوبی ایفا می‌کنند و دیالوگ‌ها و صحنه‌های اکشن را به راحتی اجرا می‌کنند. از نظر شخصیت، رابین و آرت داستان‌های کلیشه‌ای اما مؤثری دارند. هر دو تحت تأثیر انگیزه‌های کلیشه‌ای مرتبط با خانواده‌های خود قرار دارند، اما بازیگران به خوبی باعث می‌شوند که این داستان‌ها واقعی و احساسی به نظر برسند. فیلمنامه متسُن تاملین برای هر شخصیت نیز به مکالمات جذاب و خطوط به یاد ماندنی کمک می‌کند. با این حال، داستان و سایر شخصیت‌ها عمق لازم را ندارند. فرانک هیچ نوع پیش‌زمینه یا انگیزه خاصی ندارد و صرفاً یک پلیس است که می‌خواهد شهرش را حفظ کند. "بدها" (رودریگو سانتورو، امی لاندکر) نمایانگر کلیشه‌ای‌ترین جنبه فیلم هستند: همان دلالان مواد مخدر طمع‌کار و خودخواه، نسخه #271837. مفهوم فیلم جذاب است و نیمه اول آن به خوبی این پیش‌فرض را بررسی و گسترش می‌دهد. متأسفانه، تمرکز اصلی در نهایت به سمت داستانی با اکشن بیشتر و به اصطلاح سرگرم‌کننده‌تر تغییر می‌یابد. "به اصطلاح" به‌خاطر این است که صحنه‌های اکشن به‌راستی ناامیدکننده هستند. مطمئناً، چند صحنه واقعاً چشمگیر وجود دارد که شامل جلوه‌های بصری قابل قبولی هستند. اما بیشتر آن‌ها به شدت از CGI و ویرایش‌های نامنظم (جف مک‌اووی) پر شده‌اند که به سختی می‌توانستم یک صحنه را به وضوح ببینم. همچنین، فیلمبرداری مایکل سیموندز حرکات دوربین بسیار لرزانی دارد. حتی به نظر می‌رسد که یک صحنه اکشن یک‌دست وجود دارد، اما به خاطر جنبه‌های اشاره شده، به نظر نمی‌رسد این‌طور باشد. علاوه بر این، قدرت‌های نمایش داده شده نیاز به خلاقیت بیشتری دارند. با توجه به اینکه هر کس قدرت متفاوتی دارد، قدرت‌های فوق‌العاده مانند قدرت بدنی یا سرعت فوق‌العاده واقعاً نوآورانه نیستند. با توجه به تعداد زیادی از فیلم‌های ابرقهرمانی که در سال‌های اخیر منتشر شده‌اند، پروژه پاور می‌توانست چیزی منحصر به فرد ارائه دهد (البته، یک قدرت underrated که از یک حیوان گرفته شده وجود دارد که واقعاً باحال است)، اما در منطقه امن باقی ماند. به‌طور کلی، اکشن و ویرایش به‌قدری نامنظم هستند که واقعاً نمی‌توانم به‌طور کامل آن‌ها را مقصر بدانم. ناامیدکننده‌ترین جنبه این است که چقدر توسعه داستان اصلی کم است. من به شدت معتقدم که این یک پیش‌فرض فوق‌العاده برای ایجاد یک سریال تلویزیونی است، اما جوست و شولمن می‌توانستند با فیلمنامه تاملین کار بهتری انجام دهند و رویکردی بسیار دقیق‌تر با نویسنده‌ای با تجربه‌تر داشته باشند. با در نظر گرفتن همه چیز... پروژه پاور دارای یک بازیگر بااستعداد است و جیمی فاکس و جوزف گوردون-لویت در آن حضور دارند، اما این دومینیک فیشبک است که تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. او نه تنها توانایی‌های بازیگری خود را نشان می‌دهد بلکه مهارت‌های رپ خود را نیز به نمایش می‌گذارد و در نقش مهم خود درخشان است. شخصیت او و فاکس قلب و روح فیلم را تشکیل می‌دهند که دیدگاه واقعاً جالبی به مفهوم ابرقهرمانی دارد، اما متأسفانه به پتانسیل خود نمی‌رسد. سایر شخصیت‌ها به‌طرز قابل توجهی توسعه نیافته‌اند، به‌ویژه بدمن‌های طمع‌کار کلیشه‌ای که حتی یادآوری نام‌هایشان برایم دشوار است. برخی صحنه‌های اکشن ممکن است آنچه را که بینندگان به دنبال آن هستند ارائه دهند، اما بیشتر آن‌ها پر از حجم غیرقابل فهم CGI، ویرایش نامنظم، حرکات لرزان دوربین و کمبود تخیل در مورد قدرت‌های نمایش داده شده هستند. اگر تمرکز بر روی روایت دقیق‌تری بود تا اکشن ناامیدکننده، شاید این فیلم می‌توانست یک شگفتی جالب باشد. هم‌اکنون، این فیلم از بد بودن فاصله دارد، بنابراین آن را به هر کسی که خواهان یک فیلم اکشن سرگرم‌کننده و کلیشه‌ای نتفلیکس است، توصیه می‌کنم. امتیاز: C+ دیدن خوب، ممکن است دوباره ببینم و می‌توانم توصیه کنم.