فیلم Bright 2017

این فیلم به اندازه‌ای که منتقدان می‌گویند بد نیست، اما واقعاً ارزش دیدن در سینما را ندارد و بهتر است آن را در پلتفرم‌های استریم تماشا کنید. فیلم ترکیبی از درام پلیسی خشن و فانتزی شبیه به «ارباب حلقه‌ها» است. این یک مفهوم جالب است، اما بیشتر شخصیت‌ها به‌خصوص شرورها به‌خوبی توسعه نیافته‌اند. تنها شخصیت اورک که توسط جوئل ادگرتون بازی شده، به‌خوبی ترسیم شده...

این فیلم به اندازه‌ای که منتقدان می‌گویند بد نیست، اما واقعاً ارزش دیدن در سینما را ندارد و بهتر است آن را در پلتفرم‌های استریم تماشا کنید. فیلم ترکیبی از درام پلیسی خشن و فانتزی شبیه به «ارباب حلقه‌ها» است. این یک مفهوم جالب است، اما بیشتر شخصیت‌ها به‌خصوص شرورها به‌خوبی توسعه نیافته‌اند. تنها شخصیت اورک که توسط جوئل ادگرتون بازی شده، به‌خوبی ترسیم شده و جذاب است. او بهترین قسمت فیلم است. ایده فیلم فوق‌العاده است: پلیس‌های دوست + دنباله‌ای از «ارباب حلقه‌ها». آنچه که انتظار می‌رود یک فیلم اکشن کمدی باشد، در واقع «Bright» به‌طرز عجیبی تاریک و عمیق است. این فیلم به تبعیض نژادی، فساد پلیس، انتخاب‌های سخت و اعتماد به افرادی که دوست ندارید می‌پردازد. و البته، موضوع خیر در برابر شر را نیز بررسی می‌کند. اورک‌ها نماد هر اقلیت تحت‌فشاری هستند. این یک تمثیل هوشمندانه، هرچند کمی واضح است. تصویرسازی از الف‌ها کمتر واضح است، جایی که آن‌ها به‌عنوان افراد مغرور و خودخواه 0.1 درصدی به تصویر کشیده شده‌اند. اگر همیشه فکر می‌کردید الف‌ها در «ارباب حلقه‌ها» کمی مغرورند، این تغییر را دوست خواهید داشت. ویل اسمیت در نقش خود به‌خوبی ظاهر شده و نسخه‌ای پیرتر و خسته‌تر از شخصیت‌های قبلی‌اش را بازی می‌کند. جوئل ادگرتون هم در نقش اورک خوب است و به‌نظر می‌رسد نومی راپاس برای نقش یک الف شرور متولد شده است. متاسفانه، پس از صحنه‌های اکشن خشن که به‌خوبی توسط آیر کارگردانی شده، پایان فیلم کمی به کلیشه‌های فیلم‌های اکشن نزدیک می‌شود. شخصیت‌ها، سیاست‌ها و پس‌زمینه جادویی فیلم می‌توانستند عمیق‌تر باشند. امیدوار بودم پایان فیلم بیشتر بر اساس شخصیت‌ها باشد، نه آن نوع نبردهای بی‌فکر و بی‌هدف که در فیلم‌های اخیر دی‌سی به‌خوبی نشان داده شده است. با این حال، «Bright» ارزش دیدن دارد. هرچند در برخی از آرزوهای بالاتر خود شکست می‌خورد، اما به‌عنوان یک فیلم سرگرم‌کننده در ژانر پلیسی-دوستی عمل می‌کند. این چندان بد نیست. در نهایت، «Bright» یک دستاورد واقعی در زمینه بد بودن است. با وجود یک دنیای جالب و ایده‌ای خنک، ماکس لندیس و دیوید آیر و بازیگران توانسته‌اند فیلمی واقعاً ضعیف بسازند. بزرگترین مشکل در سناریوی ضعیف لندیس با دیالوگ‌هایی است که از بدترین دیالوگ‌هایی هستند که من تا به حال شنیده‌ام. هر بازیگر در فیلم کار ضعیفی ارائه داده است، اما من حداقل نیمی از این مشکلات را به لندیس نسبت می‌دهم. در مجموع، «Bright» به‌طرز عجیبی بی‌معنی است و به‌راحتی یکی از بدترین فیلم‌هایی است که من دیده‌ام. از نظر فنی، کار دوربین خوب است، دکورها مناسب‌اند و تجهیزات صوتی به‌خوبی کار می‌کنند، اما این تنها جایی است که فیلم می‌تواند امتیاز بگیرد. این فیلم احمقانه است و هیچ منطقی ندارد. من معمولاً 95 درصد اوقات با نظرات منتقدان رسانه‌ای مخالفم، اما در اینجا باید با آن‌ها موافق باشم. شاید دوستان بگویند: "فقط برو و از فیلم لذت ببر و خیلی به داستان انتقاد نکن." من این کار را کردم، اما با وجود لذت بردن از فیلم، از انتقادات شگفت‌زده شدم. برخی از انتقادات منطقی است: داستان پس‌زمینه به‌خوبی توضیح داده نشده و چرا اورک‌ها مورد نفرت هستند، در حالی که هزار سال پیش یک اورک بود که همه را برای غلبه بر لرد تاریکی متحد کرد؟ با این حال، این فیلم یک نمایش فوق‌العاده منحصر به فرد بود و در عمق آن یک قهرمان اورک وجود داشت که با وجود طرد شدن، نجیب، صادق، شجاع و دوست‌داشتنی بود. ویل اسمیت هم قهرمانی عالی و بی‌میل بود. در نهایت، این فیلم یک تجربه آشنا و جذاب است که حس می‌کنید قبلاً آن را دیده‌اید و این حس هم به عنوان یک قوت و هم به عنوان یک ضعف عمل می‌کند. اما در نهایت، این یک قوت است که احساس می‌کند تازه نیست و به شما کمک می‌کند تا به دنیای جدید فیلم پی ببرید.