فیلم John Wick: Chapter 4 2023

جان ویک: فصل ۴ ممکن است کمی طولانی باشد، اما زمانی که سرگرم‌کننده است، فیلم‌های کمی می‌توانند با جذابیت آن رقابت کنند. کیانو ریوز نشان می‌دهد که چرا یکی از بهترین بازیگران ژانر در جهان است و با یک نقش آرام و عمیق، تمام احساس خود را در آن می‌ریزد. در ترکیب با صحنه‌های اکشن چالش‌برانگیز استاهلسکی، این فیلم قطعاً به یک کلاسیک که بارها...

جان ویک: فصل ۴ ممکن است کمی طولانی باشد، اما زمانی که سرگرم‌کننده است، فیلم‌های کمی می‌توانند با جذابیت آن رقابت کنند. کیانو ریوز نشان می‌دهد که چرا یکی از بهترین بازیگران ژانر در جهان است و با یک نقش آرام و عمیق، تمام احساس خود را در آن می‌ریزد. در ترکیب با صحنه‌های اکشن چالش‌برانگیز استاهلسکی، این فیلم قطعاً به یک کلاسیک که بارها و بارها تماشا خواهد شد و جملات آن نقل قول خواهد شد، تبدیل خواهد شد. **جان ویک: فصل ۴ در اوج سینمای اکشن و طراحی مبارزه قرار دارد. آنچه فیلم در داستان کم دارد، به طرز دراماتیکی با خیره‌کننده‌ترین صحنه‌های اکشن که تاکنون دیده شده، جبران می‌شود.** جان ویک: فصل ۴ یک جشنواره فوق‌العاده از درخشش اکشن است! در طول مدت ۲.۵ ساعته، این فیلم از سلاحی به سلاح دیگر، از صحنه‌ای به صحنه دیگر و از یک نمایش به نمایش دیگر منتقل می‌شود و هر چیزی را که قبلاً دیده شده، پشت سر می‌گذارد. صحنه‌های مبارزه هرگز متوقف نمی‌شوند و زیبایی و پیچیدگی آن‌ها شما را شگفت‌زده می‌کند. از صحنه‌ای با نونچاک‌ها تا شمشیرها، شلیک‌ها، تبرها و مبارزات تن به تن - این فیلم در بین بهترین‌ها، اگر نه در اوج، طراحی مبارزه قرار دارد. فیلمبرداری به طرز خلاقانه‌ای هر صحنه و نبرد را به نمایش می‌گذارد و اکشن را با رنگ‌های روشن و زوایای هوشمندانه به نمایش می‌گذارد تا آن را تازه و جذاب نگه دارد. مانند همیشه، کیانو ریوز در این نقش فوق‌العاده است، اما بازیگران حامی هنرهای رزمی مانند هیرویوکی سانادا و اسکات ادکینز به این فیلم کمک می‌کنند تا آنچه که هست، شود. اما شخصیت برجسته دونی یِن است؛ سرعت و مهارت او نفس‌گیر است و هر صحنه‌ای که در آن بازی می‌کند را می‌دزدد. متأسفانه، با وجود تمام درخشش خیره‌کننده، داستان برای جمع‌بندی داستان جان ویک به شدت از میانبرها استفاده می‌کند که کمی ناامیدکننده است. روش برای پایان دادن به همه چیز به نظر می‌رسد که چیزی است که چندین فیلم قبل به آن اشاره شده است. اما واقعاً مهم نیست. ما به یک فیلم جان ویک برای داستان عمیق نمی‌رویم. ما برای هنرهای رزمی و اکشن می‌رویم و جان ویک: فصل ۴ یک شاهکار بی‌نظیر از خشونت را ارائه می‌دهد. این فیلم به وضوح بهتر از "جان ویک - پاراستامول" (۲۰۱۹) است، اما هنوز هم خیلی خوب نیست. این بار جنگجوی سرگردان ما (کیانو ریوز) برای انتقام آمده است، اما نه قبل از اینکه "مارکیز" (بیل اسکارشگارد)، که توانسته است اعضای "میز بالا" را متقاعد کند که کنترل کامل عملیات جهانی خود را به او بدهند، به دنبال تلافی برآید و این شامل تخریب هتل نیویورک و بی‌خانمان کردن "وینستون" (ایان مک‌شین) می‌شود. یک اثر جانبی نسبتاً غیرضروری و مرگبار از این فعالیت نیز او را آزار می‌دهد؛ و زمانی که "مارکیز" توجه خود را به اوساکا می‌سازد - احتمالاً آخرین سنگر حمایت از "ویک"، ما می‌دانیم که در یک سری از مبارزات تن به تن بی‌پایان قرار داریم که به طور مستقیم از یک بازی ویدئویی نشأت می‌گیرد. در واقع، تقریباً در تمام صحنه‌های اکشن، کل هدف به نظر می‌رسد: هر چه بیشتر از دشمنان بی‌فایده، بی‌چاره، اما به شدت مسلح، بکشید در حالی که شاید گهگاهی از دهان خود خون بریزید. از کت و شلوار کفالار®️ خود برای دفع گلوله‌ها، تیغه‌ها، شعله‌ها - تقریباً همه چیز استفاده کنید تا ناگزیر، در برابر خطرات بی‌پایان برای بیش از ۲.۵ ساعت زنده بمانید قبل از اینکه به یک نتیجه‌گیری که به طرز عجیبی است، برسید. که شامل نوعی نسخه سکر کوره از مارها و نردبان‌ها می‌شود، اما دوباره خوشبختانه، در برابر تعداد بی‌شماری از قاتلان بالقوه که نمی‌توانند حتی یک درب انبار را با یک هاوتزر در فاصله نزدیک هدف قرار دهند. اسکارشگارد به هیچ وجه ترسناک نیست - مانند یک ویلن بد "جیمز باند" در یک کت و شلوار کاملاً اندازه‌گیری شده، لارنس فیشبرن تنها به طور اندکی ظاهر می‌شود و کل داستان به اندازه "جادوگر اوز" (۱۹۳۹) خطرناک نیست. ریوز در اینجا بازی نمی‌کند، بلکه اجرا می‌کند - و انبوهی از CGI، عدم وجود هرگونه پلیس یا نظامی داخلی در ژاپن، پاریس یا نیویورک برای رسیدگی به آشوب و خرابی فزاینده در این مکان‌ها تنها باعث می‌شود که من بخواهم فریاد بزنم "تَک" و "پاو" به سمت صفحه نمایش. یک چرخش دلپذیر در پایان وجود دارد، اما زمان زیادی در انتظار آن بود و به طور کاملاً صادقانه، من کمی خسته شدم. من هرگز واقعاً عاشق این فرانچایز نبوده‌ام، همه چیز تکراری و پیش‌بینی‌پذیر است - و متأسفانه، این هم همین‌طور است. **امتیاز: A-** **جان ویک: فصل ۴** **سناریو:** فیلم‌های جان ویک به متن چندان توجهی نداشتند، به جز فیلم اول. این فیلم به متن بیشتر از دو فیلم قبلی اهمیت داده است. از آنجایی که مدت زمان طولانی است، آن‌ها هر شخصیت را به زیبایی پردازش کرده‌اند. اما متن در اولویت نیست. **بازیگری:** بازیگران این فیلم قبلاً خود را ثابت کرده‌اند. همه چیز بسیار خوب بود. **موسیقی:** خوشحال کننده بود که موسیقی فیلم‌های قدیمی را نیز بشنوید. با این حال، موسیقی جدید نیز وجود داشت. هر موسیقی برای صحنه‌ها مناسب و بسیار خوب بود. **اکشن:** اگرچه صحنه‌های اکشن اغراق‌آمیز بودند، اما بهتر از تمام سه فیلم قبلی بود. به ویژه، صحنه اکشن که از بالا فیلم‌برداری شده است. آن صحنه یکی از بهترین‌هایی است که تا به حال در سینما دیده‌ام. شما از هر صحنه اکشن لذت می‌برید و نشستن روی صندلی برایتان دشوار است. **مدت زمان فیلم:** با اینکه فیلم طولانی است، هرگز متوجه آن نمی‌شوید. این یک فیلم بسیار متحرک است. **به طور کلی:** این فیلم قطعاً ارزش دیدن دارد. ممکن است بهترین فیلم سری باشد. خوب، این فیلم بیدار نیست و سرگرم‌کننده است، بنابراین... ۱۰ ستاره، به آنچه که قرار بود انجام دهد، رسید و نمی‌توانید بیشتر از این بخواهید. البته، در دهه ۹۰ این فیلم می‌توانست... خوب، احمقانه باشد، فیلم‌های اکشن واقعاً در دهه ۹۰ بد بودند. و در دهه ۸۰ احتمالاً داستان بیشتری داشت و خیلی بهتر بود... ... اما در سال ۲۰۲۳ "سرگرم‌کننده و بدون سیاست" یک فیلم را به یک شاهکار تبدیل می‌کند. این فیلم پر از اکشن است و تنها حدود ۳٪ به داستان اختصاص دارد و تنها چیزی که واقعاً از شما می‌خواهد این است که به این فکر کنید که "اگر این همه قاتل در جهان وجود دارد، چگونه این یک شغل سودآور است؟" من نیازی به گفتن ندارم که اکشن خشونت‌آمیز در "جان ویک: فصل ۴" بسیار بیش از حد است. اگر از فرنچایز محبوب نئو نوآر اکشن مطلع باشید، این را می‌دانید. اگر طرفدار ضد قهرمان خوش‌پوش و لگدزن به نام باجا یگا هستید، در این فصل پر سر و صدا و بی‌ملاحظه ناامید نخواهید شد. بار به شدت بالاتر رفته و به طرز مؤثری برآورده شده است، زیرا این فیلم پرسرعت در سرتاسر جهان سفر می‌کند، دوزی از آدرنالین خالص را ارائه می‌دهد و بالاترین تعداد کشته‌ها در این فرنچایز را به جا می‌گذارد. پس از اخراج و تحت تعقیب یک شبکه از شکارچیان جایزه، جان ویک (کیانو ریوز) به اندازه کافی خسته شده و فقط می‌خواهد از دنیای زیرزمینی جنایت برای همیشه بیرون بیاید. او سعی می‌کند همه آن‌ها را بکشد اما در این روند، راهی برای شکست "میز بالا" پیدا می‌کند تا در نهایت آزادی خود را به دست آورد. جان به دیدار دوستان، اتحادها و دشمنان سابق خود در سراسر جهان می‌پردازد و دردسر را به درب آن‌ها می‌آورد. این قاتل مرگبار یکی یکی با آن‌ها مقابله می‌کند و به یک دوئل نهایی برای مرگ منتهی می‌شود. این فیلم کاملاً متعلق به ریوز است و او آنچه را که احتمالاً یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های سینمایی قرن ۲۱ شده، خلق کرده است. دیدن چهره‌های قدیمی مانند وینستون (ایان مک‌شین)، کینگ باوری (لارنس فیشبرن) و چارون (لنس ردیك) خوشایند است، اما افزودن شخصیت‌های جدیدی مانند کین (دونی یِن)، آقای هیچ‌کس (شامیر اندرسون) و مارکیز بی‌رحم (بیل اسکارشگارد) زندگی تازه‌ای به این فرنچایز می‌بخشد. داستان ضعیف است و اجراها چندان بهتر نیستند، اما هیچ‌کدام از این‌ها مهم نیست اگر شما طرفدار اکشن خالص و تجمل سینمایی باشید. کارهای بدلکاری (که به شدت تحت تأثیر هنرهای رزمی است) به کمال مطلق می‌رسد و صحنه‌های مبارزه به طرز بی‌نقصی طراحی شده‌اند که تازه، نوآورانه و هیجان‌انگیز هستند. بهترین صحنه یک تیراندازی هیجان‌انگیز در وسط ترافیک شلوغ در نزدیکی آرک دو تریومف در پاریس است. این یکی از آن صحنه‌هایی است که شما را وادار می‌کند بایستید و تشویق کنید. کارگردان چاد استاهلسکی خود یک بدلکار سابق است و او می‌داند چگونه صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز و زیبا را سازماندهی کند. این فیلمی نیست که با برش‌های سریع همراه باشد که نمی‌توانید بفهمید چه اتفاقی در حال وقوع است، و بازگشتی به یک سبک کلاسیک است که باید مورد استقبال طرفداران ژانر قرار گیرد. شما می‌توانید به وضوح هر ضربه به بدن، هر شلیک خونین به سر و هر شمشیری که از پشت می‌گذرد را دنبال کنید. دیدگاه استاهلسکی تا حد ممکن نزدیک به کمال است و این فیلم از ابتدا تا انتها بسیار زیبا به نظر می‌رسد. با وجود تمام چیزهایی که به درستی انجام می‌شود، مدت زمان طولانی فیلم باعث می‌شود که به نظر بی‌حد و مرز بیافتد. حتی با وجود طراحی مبارکه‌های نفس‌گیر و هماهنگی بدلکاری، برخی از صحنه‌های اکشن به قدری طولانی می‌شوند که من شروع به از دست دادن علاقه می‌کنم. چند تا از آن‌ها تکراری و خسته‌کننده هستند، اما وقفه‌های کوتاه و به خوبی قرار داده شده به شکل داستان‌گویی احساسی، خوشایند و کمی تنفس را به ارمغان می‌آورد. "جان ویک: فصل ۴" فیلمی است که بیش از حد وعده می‌دهد اما برای طرفداران اکشن بیش از حد ارائه می‌دهد. این یک سواری هیجان‌انگیز و وحشیانه است. **نویسنده: لوئیزا مور / اسکرین زیالوتس / www.screenzealots.com** جان ویک: فصل ۴ یک اکستازی سینمایی انفجاری، نونچاک‌زنی و استخوان‌شکنی است که به عاشقان اکشن اجازه می‌دهد تا بر روی یک بوفه از پوکه‌های گلوله و گردن‌های شکسته غرق شوند. **بررسی کامل:** جان ویک ۴ یک شاهکار مطلق در فیلم اکشن است. از ابتدا تا انتها، این فیلم یک تجربه پر از آدرنالین را ارائه می‌دهد که شما را بی‌نفس می‌گذارد. اکشن شدید است و هر صحنه مبارزه به طرز ماهرانه‌ای طراحی و اجرا شده است. صحنه‌های اکشن از به یادماندنی‌ترین‌هایی هستند که تا به حال دیده‌ام، با هر یک از آن‌ها که از قبلی شگفت‌انگیزتر است. یکی از جنبه‌های برجسته جان ویک ۴، شخصیت‌های شرور است. این بار، آن‌ها جذاب‌تر از همیشه هستند و بازیگران معروف به بهترین شکل به نقش‌های خود می‌پردازند. همیشه خوب است که بازیگران باتجربه‌ای مانند کیانو ریوز و لارنس فیشبرن را روی پرده ببینید، اما افزودن چهره‌های جدید مانند بیل اسکارشگارد و دونی یِن واقعاً فیلم را ارتقا می‌دهد. اما شاید واقعاً ستاره جان ویک ۴، فیلمبرداری مبارزات است. صحنه مبارزه‌ای که از بالا فیلم‌برداری شده، یک اثر هنری است. به قدری یکدست و روان است که شما احساس می‌کنید درست در وسط اکشن هستید. توجه به جزئیات در هر صحنه مبارزه شگفت‌انگیز است، با هر مشت و لگد که احساس می‌شود وزن واقعی دارد. یک نکته منفی کوچک فیلم این است که جان ویک توسعه چندانی ندارد. با این حال، این یک اشکال جزئی است، زیرا فیلم به قدری بر ارائه اکشن شگفت‌انگیز متمرکز است که کمبود توسعه شخصیت واقعاً مهم نیست. به هر حال، جان ویک در بهترین حالت خود زمانی است که در حال ضربه زدن است و او قطعاً در این فیلم به خوبی این کار را انجام می‌دهد. در کل، جان ویک ۴ یک ورودی فوق‌العاده در این سری است. حس نهایی که در سرتاسر فیلم حاکم است، عالی است و واقعاً به عنوان یک پایان مناسب برای داستان به نظر می‌رسد. اگر طرفدار فیلم‌های اکشن هستید، جان ویک ۴ یک دیدنی است. این یک سواری هیجان‌انگیز است که شما را از ابتدا تا انتها در لبه صندلی‌تان نگه می‌دارد. **امتیاز: ۹۳%** **رای: عالی** فرانچایز جان ویک حالا به چهارمین و شاید آخرین فیلم خود رسیده است. سؤال این است که آیا این فیلم خوب است؟ به سادگی، "خوب است". به شیوه‌ای مشابه، پیش‌درآمد آن در ۲۰۱۹، خوب بود. متن در این نوع فیلم‌های اکشن معمولاً تغییر چندانی نمی‌کند. مقداری خلاقیت و فکر در اکشن و خشونت طراحی شده، گنجانده شده است. با این حال، پس از حدود ۳۰ دقیقه بی‌وقفه تیراندازی و ترکیب‌های هنرهای رزمی، این احساس "اشباع" شروع به بروز می‌کند. می‌توانم ببینم که سازندگان سعی کرده‌اند این احساس تکرار را با ارائه مکان‌های مختلف و استفاده از سلاح‌های خاص یا عجیب کاهش دهند، اما به سادگی کافی نیست. یک داستان تکامل‌یافته‌تر می‌توانست کمک کند، اما متأسفانه، این در دسترس نبود. خلاصه اینکه، به هیچ وجه یک فیلم ضعیف نیست، اما به نظر من، به اندازه‌ای که برخی بررسی‌ها پیشنهاد می‌دهند، شگفت‌انگیز نیست. با این حال، تماشای آن در آخر هفته همراه با دوستانتان و یک یا دو بسته چیپس و چند لیوان آبجو، تجربه خوبی خواهد بود. **زنی زیبا به معنای شخصیتی زیبا نیست.** نهصد میلیون (تقریباً یک **میلیارد!** به وضوح تصاویر زیبا را تضمین می‌کند - اما آیا این یک فیلم عمیق را تضمین می‌کند؟ نه! از زمان _ماتریکس_، کیانو ریوز به عنوان یک قهرمان اکشن شناخته شده است - اما او هرگز هنرهای رزمی را به گونه‌ای ارائه نکرده که حرفه‌ای‌ها بتوانند با او ارتباط برقرار کنند، مانند بروس لی، جیسون استاتهام یا جکی چان (که واقعاً بدلکاری‌های خود را انجام دادند). ریوز - همیشه به نوعی در مبارزات دست و پا چلفتی به نظر می‌رسد و به نوعی در تیراندازی‌های خود "ناتوان" است و هر چه فیلم بیشتر پیش می‌رود، باید بیشتر از حد تصوری که با آن مواجه می‌شوید، بگذرید (مانند زمانی که او ۴۶ شلیک در یک دور ۲۴ شلیک در پله‌ها انجام می‌دهد و به راحتی ۲۶ نفر را می‌کشد). چند بار او زیر گرفته شده را حتی تلاش نکردم بشمارم، زیرا از بار سوم به بعد غیرقابل باور به نظر می‌رسد. آیا شما ریوز را ارزشمند می‌دانید که برای هر کلمه‌ای مانند "بله" یا "شما" که به زبان می‌آورد، ۳۹.۰۰۰ دلار دریافت کند؟ من نمی‌دانم، زیرا این کاراکتر او نیست که فیلم را نجات دهد، بلکه صحنه‌های تیراندازی بی‌پایان است که در نهایت باعث می‌شود شما در میانه یک صحنه به توالت بروید و بدانید که "_اکشن در واقع عدم تحرک است و گفتگوهای عمیق در اینجا نادر است_." > او فقط یک روح است که به دنبال یک قبرستان می‌گردد. مارکیز وینسنت د گرامونت AAAAAAAAAAAAAAAAA !!!!!!!! اوج !!!!!!!! سینما !!!!!!!! این سال برای فیلم‌سازی فرانچایز تا کنون عجیب بوده است. در حالی که نارضایتی مداوم از MCU متوسط با انتشار **مرد مورچه‌ای و زنبور: کوانتومانیا** حتی بدتر شد، این فیلم به سادگی خسته‌کننده و خسته‌کننده بود و تنها نکته نجات‌بخش آن کنگ بود، **شزم: خشم خدایان** نیز یکی دیگر از پروژه‌های DCEU است که به زودی وجود آن متوقف خواهد شد و **جیغ VI** به طرز شگفت‌انگیزی همه را شگفت‌زده کرد که واقعاً خوب است، حتی اگر این فیلم ششمین فیلم در یک فرانچایز پیرو یک زیرژانر نزدیک به مرده از فیلم‌های اسلشر باشد، برای فرانچایزها، تنها چند مورد موفق به برش به بالای خط شده‌اند. در اینجا **جان ویک: فصل ۴** پیش می‌آید، فیلمی که در حال حاضر در یک مسیر دیوانه‌وار قرار دارد، جایی که قهرمان زخم‌خورده مورد علاقه همه به دایره دهم جهنم عمیق‌تری رسیده است، در حالی که سعی دارد از دایره نهم در فیلم قبلی فرار کند. من کمی، فقط کمی از فیلم قبلی یعنی پارابلوم ناامید شدم اما بعد از دیدن این فیلم؛ در ۱۰۰ سال، تنها چیزی که همه منتقدان فیلم با آن توافق خواهند کرد این است که جان ویک: فصل ۴ واقعاً اوج سینما بود. بیایید همه کارت‌های خود را بر روی میز (بلند) بگذاریم. بله، جان ویک: فصل ۴ ۱۶۹ دقیقه طول دارد. هر یک از صحنه‌های متعدد آن به تنهایی بیشتر از اکشن خود فیلم‌های دیگر را در خود دارد. این فقط یک فصل نیست. این یک کتاب تمام‌عیار است؛ یک مجموعه شگفت‌انگیز، کابوس‌وار و کتاب مقدس که شامل همه نوع _**لگد زدن**_ و _**تیراندازی**_ است. من فقط می‌خواهم بگویم. این بهترین تجربه سینمایی است که من در تئاتر برای یک فیلم اکشن در یک دهه اخیر داشتم. این فیلم واقعاً مرا شگفت‌زده کرد. اجراها؟ **اوج**. فیلمبرداری؟ **دو برابر اوج**. صحنه‌های اکشن؟ **سه برابر اوج**. پایان؟ **GOATED FR**. اول از همه، اجراها. اگر به من می‌گفتید که ۱۰ سال پیش فیلم‌های ماتریکس به عنوان ثابت‌ترین و بهترین اجراهای کیانو باقی خواهند ماند، کاملاً با شما موافق بودم. به حال حاضر که می‌رسد، نظر من متفاوت است. جان ویک به طور رسمی بهترین و ثابت‌ترین بخش اجراهای اوست و این فیلم این را مشخص می‌کند. کیانو به طور عمده در این فیلم سکوت می‌کند، اما شما می‌توانید احساسات شخصیتش را در هر لحظه حس کنید که این باعث می‌شود اجراهای او بیشتر شگفت‌انگیز شود. او در این فیلم دیالوگ‌های زیادی ندارد، احتمالاً حدود ۱۵-۲۰ خط در این فیلم، اما هر خط به گونه‌ای بیان می‌شود که جان ویک (اگر در واقع وجود داشته باشد) آن را بگوید. ایان مک‌شین نیز در اینجا اجراهای خوبی دارد. او جایگاه وینستون را به عنوان پدر شخصیت جان تقویت می‌کند و به نوعی قلب و روح این فیلم است. لارنس فیشبرن، اگرچه فقط به طور مختصر حاضر است، کار خوبی انجام می‌دهد و همیشه خوب است که نئو و مرفیوس را ببینید که در حال گشت و گذار و صحبت هستند. و البته، هرگز از دیدن هیرویوکی سانادا در یک فیلم خسته نخواهم شد. او وارد می‌شود، مردم را به شدت می‌کشد و مانند یک پادشاه خارج می‌شود. اما شخصیت‌های برجسته برای من **دونی یِن**، **بیل اسکارشگارد** و **شامیر اندرسون** هستند. تمام این‌ها هرگز قبل از این فیلم به مخاطب معرفی نشده بودند و حالا که شده‌اند، به طور کامل نمایش را می‌دزدند. دونی یِن به طور اساسی نسخه چینی دارودسته است که یک وکیل نیست اما یک قاتل است و قبل از هر کشتار هیچ‌گاه فکر نمی‌کند. من او را در فیلم دوست داشتم و راه‌هایی که چاد استاهلسکی (کارگردان) از نابینایی او در سراسر فیلم برای نشان دادن برخی کشتارهای بسیار جالب استفاده می‌کند را تحسین می‌کنم. بیل اسکارشگارد به عنوان ترسناک‌ترین آنتاگونیست این فرانچایز تا به امروز، که برای انجام کار هیچ چیزی را کم نمی‌گذارد، به اوج می‌رسد. او یک میلیاردر فرانسوی را بازی می‌کند و خداوند، لهجه‌اش فقط جذاب‌ترین است. تلفظ برخی کلمات به لهجه فرانسوی و کنترل او بر منابع میز به معنای واقعی شهر عشق را به شهر خونریزی بی‌رحمانه تبدیل می‌کند. شامیر اندرسون به طور اساسی شخصیتی را بازی می‌کند که جان ویک در روزهای جوانی‌اش بوده است. یک قاتل که برای بالاترین مبلغ کار می‌کند و یک سگ حمایتی احساسی را به همراه دارد که همه‌چیز را انجام می‌دهد. حالا، فیلمبرداری. این فیلم یک نمایش بصری بود. همه چیز، و منظورم از "همه چیز" این است که همه چیز عالی به نظر می‌رسد. در این فیلم هیچ‌یک از شات‌ها احساس کدر بودن یا عدم تناسب نمی‌کند. کار ارائه شده واقعاً فوق‌العاده است و من فقط از دیدن پالت‌های رنگی مختلفی که این فیلم استفاده می‌کند، شگفت‌زده شدم. این فیلم به طرز شگفت‌انگیزی تاریک‌ترین فیلم جان ویک است بدون اینکه وضوح بصری را قربانی کند. هر فریم به همان اندازه که برای تنظیم حال و هوای صحنه مناسب است، با مقدار مناسبی از رنگ‌ها روشن می‌شود و وقتی که این به یک صحنه اکشن خونین منتقل می‌شود، محیط تنها به افزایش کشتار و زخم‌ها کمک می‌کند. اگر آکادمی این فیلم را برای بهترین طراحی تولید یا بهترین فیلمبرداری نامزد نکند، شگفت‌زده می‌شوم زیرا _**این هنر است آقای وایت!**_ (دارم شوخی می‌کنم، این فیلم احتمالاً به خاطر اینکه یک فیلم بزرگ تابستانی است، نادیده گرفته خواهد شد). از کجا شروع کنم با اکشن این فیلم. من کمی نگران بودم که چگونه قرار است به من چیزی جدید نشان دهند پس از اینکه تقریباً هر سناریوی مبارزه‌ای را از سه فیلم قبلی دیده‌ام. من به شدت اشتباه می‌کردم. در اینجا چند مورد جدید وجود ندارد، اما اکشن به قدری تعریف شده، به قدری به خوبی طراحی شده و به طرز دقیقی جزئیات دارد که شما فقط فراموش می‌کنید که قبلاً چیزی مشابه این را دیده‌اید؛ و این همان چیزی است که فیلم‌های اکشن بزرگ باید انجام دهند. شما را به طور کامل در اکشن غوطه‌ور کنند و جان ویک فصل ۴ هیچ نوسانی را از دست نمی‌دهد. **پایان.** اوه. پایانی که برای این فیلم ممکن است یک شاهکار باشد. من نمی‌خواهم آن را برای شما لو بدهم، اما به من اعتماد کنید، وقتی آن صحنه پایانی شروع می‌شود، شما در حال تجربه بهترین لحظات تاریخ سینما خواهید بود. این یک مجموعه بزرگ از صحنه‌های اکشن CGI بمب‌ناکی نیست، در عوض، انتظارات شما را زیر پا می‌گذارد و به چیزی کاملاً متفاوت اما در عین حال آشنا تبدیل می‌شود. یک پایان کامل برای یک فیلم کامل. به تماشای این فیلم بروید، ناامید نخواهید شد. به مراتب بهتر از فصل ۳ است، اما واقعاً نمی‌تواند بدتر باشد، اما هنوز هم فاصله زیادی از فصل‌های ۱ و ۲ دارد. و اینکه چرا دونی یِن موافقت کرده است همان نقشی را که در "روگ وان" بازی کرد، بپذیرد، برای من غیرقابل درک است. ورودی محکم در فرانچایز با برخی از طراحی‌های مبارزه عالی که در این مرحله قابل انتظار است و اگرچه داستان نازک است و ۱۶۹ دقیقه طول می‌کشد، هنوز هم آن را سرگرم‌کننده و یک نتیجه خوب یافتم. **۴.۰/۵** فیلم اول فقط خوب بود. کاملاً جدید بود و پر از اکشن بود، بنابراین یک بار دیدن آن ارزش داشت. دو بار؟ احتمالاً نه. دومی هم تقریباً همانند اول بود و با چهارمی شما تا حد زیادی خسته خواهید شد. مطمئن نیستم چه مشکلی برای کیانو پیش آمده است، اما داشتن سرگرمی در ساخت یک فیلم و واقعاً ساختن چیزی که ارزش تماشا را داشته باشد، دو چیز کاملاً متفاوت است. این فیلم زباله خالص بود. چه اتلاف وقتی و پولی. بیایید فقط امیدوار باشیم که او تزریق نگرفته است. من منتظر چهارمین قسمت جان ویک بودم، اما اگرچه از فیلم لذت بردم، اما در عین حال تا حدی ناامید شدم. این فیلم داستان فیلم‌های قبلی را دنبال می‌کند که البته به معنای اکشن و مبارزات و غیره و غیره است. متأسفانه اینجا مشکلات شروع می‌شود. حرکات، وقتی به میزان صدمه‌ای که جان ویک می‌تواند تحمل کند می‌رسد، واقعاً به طرز غیرقابل باوری بیش از حد است. من منظورم این است که، بیایید، او از ساختمانی پرتاب شده و بر روی لبه‌ها مانند یک عروسک پارچه‌ای می‌افتد و به راحتی پیش می‌رود. من انتظار کمی غیرواقعی بودن دارم، اما این واقعاً مضحک است. این کمک نمی‌کند که بدها ناگهان مانند سربازان طوفانی شلیک می‌کنند. به اینها اضافه کنید که نویسندگان متن از آن تنبلی که به هوادارانش اهمیت نمی‌دهد، یادداشت برداری کرده و در فواصل منظم بسیاری از شخصیت‌های دوست‌داشتنی را از بین می‌برند. سپس ما به پایان می‌رسیم. بله، بدمن به آنچه که شایسته‌اش بود، رسید و صحنه‌ای واقعاً عالی با یک چرخش وجود داشت، من از آن خوشم آمد. اما سپس به "پایان واقعی" ادامه می‌دهد. واقعاً؟ پس از اینکه از چهار فیلم عبور کردیم، ما به آن پایان بی‌کیفیت می‌رسیم؟ پس، خط پایانی، این فیلم تقریباً خوب بود، اما من انتظار بیشتری داشتم. متأسفانه، سری جان ویک به پایان رسیده است. پس از هزاران شلیک به سر و چاقو زدن به صورت، مشخص می‌شود که داستان هم مورد نیاز است. من طرفدار کیانو هستم، اما در اینجا چیز جدیدی برای دیدن وجود ندارد. این فیلم خوب به نظر می‌رسد، اما فقط به تنهایی آن را ارزش‌مند نمی‌کند.